West-Vlamingen in Hotel Römantiek: de jongste, de oudste… en eentje met watervrees

Een groep van 26 vrijgezellen: allemaal vijfenzestigplussers op zoek naar geluk en nieuwe liefde in hun leven. Dat zijn de ingrediënten voor het programma Hotel Römantiek op VIER. Een succesformule zo blijkt, want de commerciële zender start op 8 februari met het tweede seizoen.

Net zoals vorige keer spelen Sven de Leijer, Otto-Jan Ham en Frances Lefebure cupido. Ze hebben maar één doel: zelfs de meest vergeten vlinders in de buik doen ontwaken.

Jean-Marie Masure (Marke)

Een van de deelnemers is Jean-Marie Masure uit Marke, met zijn 66 meteen de jongste deelnemer. De reden om mee te doen ligt eigenlijk bij presentator Sven de Leijer. “In een interview las ik dat hij niet meer bang was om oud te worden toen hij de senioren in de eerste reeks bezig zag. Hij vond hen vitaal, competitief en alert. Ik vond dat zo mooi gezegd en besloot me in te schrijven”, vertelt Jean-Marie. “Velen denken dat vijfenzestigplussers afgeschreven zijn. Je zou ervan opkijken hoeveel senioren nog actief en competitief zijn.” Zelf doet Jean-Marie aan fitness en lopen. “Je moet blijven bewegen.” Hij was beroepshalve treinbestuurder en is sinds 8 jaar weduwenaar.

“Ik ben echt tevreden dat ik mee heb gedaan: een mooie streek in Portugal, warm weer en schitterende mensen. Ik heb me geamuseerd. De begeleiders en het team droegen zorg voor ons en aanzagen ons als volwassen mensen.”

“Je zou ervan opkijken hoeveel senioren er nog actief én competitief zijn”

“Niet betuttelend en absoluut geen gepamper. Een dikke pluim voor hen.” Zelf houdt Jean-Marie er mooie herinneringen aan over. “Ik heb een beperkte, selectieve vriendenkring en een grote kennissenkring. Met een van de deelnemers – 84 jaar oud – klikte het erg goed. Hij was ad rem, kon grappen vertellen en ook luisteren. We hebben elkaar sindsdien al ontmoet. Ik zou als hem willen zijn als ik 84 ben.”

Ook de proeven en wedstrijden vond Jean-Marie leuk. “Het viel op dat zelfs senioren nog durven en kunnen in ‘competitie’ gaan om een proef of spel te winnen.” Volgens Jean-Marie, die uit 800 kandidaten geselecteerd werd, doe je dit eens in je leven. “Mensen ontmoeten, samen iets buitengewoons doen en op een mooie plaats. Bijkomend was het ook interessant te zien hoe opnames verlopen en hoe alles in zijn werk gaat. Ik ben een gelukkig man.”

Mariette Bruynseels (Sint-Idesbald)

Mariette Bruynseels (85) uit Sint-Idesbald werd twee keer verliefd in haar leven, maar misschien zat er nog een derde keer in? Haar kleindochter schreef haar in voor het tweede seizoen van ‘Hotel Römantiek’ op Vier. Het werd een avontuur om nooit te vergeten voor de nestor van de groep. “Tja, iemand moet de oudste zijn, hé.”

Mariette werd geboren in Lier en leerde in 1950 in Duitsland haar man Pierre kennen, die roots had in Roesbrugge en een zevental jaar ouder was dan zij. “Ik bezocht mijn nicht die getrouwd was in Duitsland en leerde daar ook Pierre kennen”, aldus Mariette. “Hij was daar gekazerneerd als soldaat en trok kort na onze ontmoeting als vrijwilliger naar Korea. Ik dacht dat ik hem nooit meer zou terugzien. Ik had al een ander lief toen hij terugkeerde en ik moest kiezen. Maar ik heb geen seconde spijt gehad van mijn beslissing.”

De twee trouwden in 1953 en gingen in Brasschaat wonen. Pierre werkte zich op tot commandant en in 1960 verkaste hij naar het munitiedepot in Eeklo, met uiteraard Mariette in zijn kielzog. “De kinderen liepen er school en we hadden daar ons leven. De laatste zeven jaar van zijn carrière ging hij aan de slag in Brussel, maar we bleven in Eeklo wonen.”

Er ging een heel proces aan vooraf, waarbij we zelfs een verklaring van goed gedrag en zeden, alsook een doktersbriefje moesten voorleggen

Op zijn 51ste kon Pierre met pensioen en de twee besloten toen het ouderlijke huis over te laten aan hun zoon en voltijds in Sint-Idesbald te gaan wonen in het appartementje op de zeedijk dat ze al negen jaar hadden. “We gingen steevast altijd maar voor een paar dagen, want we moesten altijd terug zijn voor onze hof, anders was onze prei opgefret. Pierre plantte en ik wiedde het onkruid.” Verhuizen naar hun stek aan de zee was geen probleem, glimlacht Mariette. “Verhuizen was ondertussen een gewoonte geworden. Ik moest het woord nog maar horen of ik haalde al de kaders van de muur. De kartonnen dozen waren ook nooit ver weg. Maar ik blijf hier nu toch wonen, ja.”

De twee konden lang van het leven en elkaar genieten. Ze leerden in Sint-Idesbald heel wat mensen kennen en Mariette liet zich verleiden tot linedance. Twee keer per week gaat ze dansen, in Koksijde en De Panne. “Het dansen lukt nog altijd perfect, alleen de nieuwe dansen aanleren gaat iets minder vlot dan vroeger”, zo stelt ze.

Op zijn 83ste werd Pierre echter ziek en overleed hij aan darmkanker. Een klap voor Mariette. “In het begin was dat lastig, ja. Tja, wat doe je eraan?” Maar liefde kent geen leeftijd en op het bankje op de zeedijk, vlak voor haar deur, raakte ze aan de praat met de Waalse Marcel, een weduwnaar die in dezelfde straat woonde. “Een sympathieke, rustige mens, bij wie ik me goed voelde. Ik beleefde mijn derde jeugd. (lacht) We bleven apart wonen, maar hij belde elke voormiddag en regelmatig gingen we ook samen op stap, met de tram naar Oostende of met de linedancers richting Turkije of Mallorca. Hij dacht voor mij te moeten zorgen, maar uiteindelijk werd het het omgekeerde. We zijn een jaar samen geweest toen hij ook gestorven is. Heel jammer. Maar ik onthoud vooral de mooie dingen.”

“Wat komt, zal komen, dacht ik. En zo niet, was dat ook oké”

Een derde keer verliefd worden? Het kon, wat Mariette betreft. Want het cliché klopt dat op liefde geen leeftijd staat. Vorig jaar zag ze de laatste twee afleveringen van het eerste seizoen van Hotel Römantiek en raakte ze gecharmeerd door het concept. Toen ze bij haar kleindochter liet vallen dat ze haar mocht inschrijven voor het tweede seizoen, vatte die meteen de koe bij de hoorns. “Al heb ik daarna wel een nacht wakker gelegen”, lacht Mariette. “. Een tijdje later moesten we zelfs bij de psycholoog op gesprek.”

Begin oktober vorig jaar trok het gezelschap dan richting de Algarve in Portugal, waar de productie een hotel aan het water had afgehuurd. “Ik was heel blij dat ik mee mocht en heb bijna alle activiteiten meegedaan. Enkel tijdens de terugreis begon de vermoeidheid toe te slaan.”

Mariette bewaart fijne herinneringen aan haar deelname. Met waterballonnen gooien, met de quad rijden… het kon niet op. Zelfs die keer dat ze van de waterglijbaan ging en bijna niet boven raakte. “Ik werd toen gered door Pieter-Jan, of hoe heet die mens weer? Otto-Jan? Juist, ik was den otto vergeten. En dat ik de oudste was? Tja, er moet iemand de oudste zijn, hé.”

En uiteraard werd er ook gekoppeld dat het een lieve lust was. “Wat komt, zal komen, dacht ik. En was dat niet zo, dan was dat ook oké. Ik merkte wel dat veel mannen toch liever naar de jongere vrouwen keken. Zelf had ik graag een man gehad die in de buurt woonde en liever niet iemand die aan de andere kant van het land woonde. Tegen dat ze hier waren, konden ze al dood zijn.” (schatert) Of ze uiteindelijk met een lief naar huis is gekomen, moet blijken uit de uitzendingen. “Maar ze hebben in elk geval

Guido De Boever (Roeselare)

“Een datingprogramma is het zeker niet”, zegt de 72-jarige Guido De Boever stellig over Hotel Römantiek. “Er werd zeker niet gepusht om koppels te vormen en het was ook helemaal geen ‘uitlachtelevisie’. Verleden jaar heb ik een aantal afleveringen gezien en ik vond dat wel leuk.”

“Vier jaar geleden is mijn echtgenote overleden”, vertelt Guido. “Ze was 13 jaar jonger dan ik. Ik ben al die tijd alleen gebleven en het was mijn dochter Ann-Sofie die zei dat ik opnieuw een beetje meer moest buiten komen. Zij stelde mij voor om mij in te schrijven voor Hotel Römantiek en dat heb ik in april 2017 gedaan. Er waren maar liefst 800 inschrijvingen voor dat programma: 600 vrouwen en 200 mannen. Ja, het spreekt de dames duidelijk meer aan dan de heren (lacht).”

Jongste is 65 jaar

“We moesten ons eerst voorstellen in een zelfgemaakt filmpje en daarna werden we drie à vier keer uitgenodigd naar Vilvoorde voor een gesprek. Uiteindelijk werden er van die 800 kandidaten dertien dames en dertien heren geselecteerd.”

“Uiteraard moesten de deelnemers allemaal single zijn. De jongste man was 65 jaar en de oudste 84 jaar terwijl de jongste dame 66 was en de oudste ook 84.”

“Hotel Römantiek bevindt zich dit jaar in Portugal. We verbleven in een vijfsterenhotel in de Algarve waar we via allerlei spelletjes en gesprekken elkaar beter leerden kennen. Van 8 oktober tot 20 oktober werden er opnames gemaakt en het was een fantastische tijd. Het hotel was top en ook het weer was van de partij: maar liefst 29 graden. Zalig!”

“Het spel moest nog beginnen en ik begon al te zweten”

“Er waren ook 35 mensen van de productie mee: van regisseurs over camera- en klankmensen tot mensen van de make up. In het hele hotel stonden vaste camera’s, maar we werden ook voortdurend gevolgd door cameramensen en zelfs door een drone. Men vroeg ons om zo natuurlijk mogelijk te zijn en om niet in de cameralens te kijken of naar de drone als die boven ons hoofd zoemde. De eerste uren was dat wennen maar na verloop van tijd keek niemand nog op van de camera’s: ze werden deel van het meubilair.”

“Over de proeven zelf mag ik niet veel vertellen, het zou trouwens niet leuk zijn voor de kijkers als ze alles weten voor de uitzending. Wel kan ik je over onze eerste ontmoeting met de dames in Portugal vertellen. Ik ben geen echte fan van water en bleek dat we al onmiddellijk een waterproef voorgeschoteld kregen. Amai, het spel moest nog beginnen en ik begon al te zweten (lacht)!”

“De deelnemers vormden snel één vriendengroep en ook de presentatoren Frances, Otto-Jan en Sven zijn schatten van mensen. ‘s Avonds werd dan voor het begin van het diner de dame en heer genomineerd die op een verrassingslocatie mochten genieten van een etentje bij kaarslicht en een leuke babbel. Slechts zeven koppels werden gekozen voor dit etentje. Ja, ik was er inderdaad bij. Maar om te weten met wie ik dat heb gedaan en hoe het is afgelopen, zul je naar Hotel Römantiek moeten kijken (lacht).”

Uilenspiegel

“Natuurlijk nemen er geen schuchtere mensen deel aan dergelijk programma. Ik ben mijn hele leven een sociaal persoon geweest, graag onder de mensen en altijd klaar om zaken te organiseren. Zo hielp ik als regisseur mee aan het Batjesgebeuren en was ik ook de stichter van de Roeselaarse vrije radio Uilenspiegel.”

“Beroepshalve ben ik zelfstandig marktkramer geweest, daarna heb ik een zelfstandige groothandel in batterijen gehad en ik ben ook zelfstandig ‘on board’ bankkoerier geweest. Ik moest voor DHL waardepapieren en andere documenten de hele wereld rond brengen. Ik heb dus heel veel gereisd, heel veel mensen ontmoet en leuke plekjes ontdekt. En Hotel Römantiek in Portugal hoort daar zeker bij.”