“De PinUp Club, dat waren amper vier dagen opnames. Maar 30 jaar later ben ik nog altijd Wendy Van Wanten.” Iris Vandenkerckhove (58), zangeres en mediafiguur, heeft zich verzoend met haar rol als eeuwig sekssymbool. “Wendy strookt niet met Iris. Maar ik heb er wel gebruik van gemaakt. Het is net een missie voor mij: ik moet niets doen of de mensen krijgen al binnenpretjes.”
Twintig minuutjes te laat rijden ze het plein voor de Mercator op. Wendy en zoon Clément stappen uit, haar partner Franske zoekt een parkeerplaats, vindt die met veel moeite en komt pas veel later op het schip aan. Clément helpt intussen in het hokje aan de kade met het ontvangen van de bezoekers. Ze zijn goed thuis op de Mercator, de Van Wantens. “We waren hier al voor heel wat feesten en persconferenties”, legt Wendy uit. “En zaten hier ook al frietjes te eten. Mijn 51ste verjaardag vierde ik op de Mercator met een groot feest voor 300 fans.”
Uit wat voor thuis kom je?
“Vader was politieman, moeder was huisvrouw. Ze was 43 toen ik geboren werd, ik heb een zus die twaalf jaar ouder is. Het was een avontuurlijk gezin, maar ook met discipline. Papa was heel streng en verwachtte dat ik, net als mijn zus, de eerste van de klas was. Mama stopte veel tijd in het eten, maar ik moest niet helpen. Studeer maar, zei ze. Daardoor heb ik niet geleerd om goed te koken. Ik was wat verwend en kreeg veel aandacht. Met mijn veel oudere zus was het net of ik twee mama’s had. Ik was heel graag gezien in ons nestje.”
Je moeder stierf toen je 19 was.
“En dat was een echt drama voor mij. Mijn mama die er altijd was… Ik woonde nog thuis en kort na haar overlijden leerde papa iemand anders kennen. Ik bleef alleen achter in het ouderlijke huis. Een heel moeilijke periode. Ik was toen net gestart als fotomodel en vluchtte in mijn werk. Ik trok alleen de wereld in. Op mijn 19de reisde ik alleen voor een opdracht naar Phoenix, Arizona. Zonder gsm, ik moest mijn plan trekken. Daar heb ik mezelf ontdekt.”
Zou je loopbaan er anders hebben uitgezien als je mama niet zo jong was gestorven?
“Dat weet ik niet, want avontuur zat wel in mij. Ik had de keuze: ofwel mezelf laten gaan in verdriet, ofwel er iets van maken. Het was vooral voor mijn mama dat ik niet in de put wou geraken. Ik ben een doorzetter. Maar het zijn dingen die een mens wel tekenen. Mama had altijd maar hoofdpijn en is drie keer geopereerd in Brugge. Ik reed net met de auto en zie me nog achter de ambulance naar het ziekenhuis rijden… Geen leuke periode. Na drie maanden stierf ze dan aan een bloedklonter in de longen.. De laatste dag dat ik haar zag, stond ik op de cover van de Libelle. Dat heb ik haar nog laten zien en ‘s avonds kreeg ik het nieuws dat ze gestorven was. Ik denk nog veel aan haar. Mijn hele loopbaan heeft ze niet mogen meemaken. Ik, haar kleine accidentje.”
Was dat zo?
“Ja, ik hoorde later van de buren dat mama beschaamd was dat ze op haar leeftijd nog zwanger was. Dat was not done in die tijd. Het was winter en ze verstopte haar buikje achter een grote wintermantel. Wat, heeft Nelly gekocht?, schrokken de buren als het moment daar was. En dat was ik.”
In 1986 veranderde je leven door de PinUp Club. Voor de jongere generatie: een soft-erotisch programma op de Nederlandse televisie.
“Via mijn deelname aan de Baccarabeker ik was toen ook al zangeres kwam ik in contact met de Nederlandse televisiemaker Jef Rademakers. Toen ik bij hem langs ging, was er net een casting bezig met meisjes die allemaal in een zwembad sprongen. Hij vroeg mij dat ook te doen, maar dat wou ik echt niet. Een tijd later belde hij me zelf op met de vraag om de brievenrubriek in de PinUp Club op een dubbelzinnige manier te presenteren.”
En dat zag je wel zitten?
“Ik had jaren corsetterie geshowd, maar naakt wilde ik absoluut niet. We kwamen overeen dat ik sensuele, uitdagende kledij zou dragen. Maar dat kon niet onder de naam Iris Vandenkerckhove. Koos Postema, een andere Nederlandse televisiegrootheid, zei: (Hollands) Jij weet wat je wil, jij weet van wanten! Maar Iris Van Wanten, dat gaat ook niet, het moet ‘Wendy Van Wanten’ zijn. En dertig jaar later ben ik nog altijd Wendy. Dat heeft mijn leven bepaald. Na afloop wou iedereen mij zien. Het was ook in Vlaanderen een bom. Niemand keek naar dat programma, maar iedereen had het gezien.”
Ben jij Wendy of Iris?
“Wendy strookt niet echt met Iris. Maar ik heb er wel gebruik van gemaakt. Ze heeft veel deuren voor mij geopend. Ik heb mij ermee verzoend, want als Wendy heb ik veel mensen gelukkig gemaakt. Ik vertel wat dubbelzinnige deugnieterijen, maar altijd met klasse en niveau. Ik wou niet dat het plat werd.”
“Wendy strookt niet echt met Iris. Maar ik heb er wel gebruik van gemaakt en ze heeft veel deuren voor me geopend”
Dat dubbelzinnige, is dat een typetje of ben je dat echt?
“Mijn papa zong graag liedjes van Tino Rossi. Hij was bekend in heel Oostende. Hij vertelde tussendoor ook grapjes, over de mossel en zo… Ik ben daar mee opgegroeid en heb dat wel in me.”
Wat vind je van de MeToo-discussie?
“Dat heb je zelf in de hand, vind ik. Ik zal geen andere vrouwen veroordelen, maar ik ben nooit geïntimideerd. Ik heb de kracht om opdringerige mannen van me af te duwen. In mijn beginjaren als Wendy Van Wanten trad ik op in discotheken. Ik wandelde door het publiek en jonge gasten raakten wel eens mijn poep aan. Maar ik stopte en draaide me om: wat is het, jongen? Ik ga daartegen in.”
Zelf ben je heel trouw in relaties, heb je nog gezegd.
“Het wordt me wel aangerekend dat ik drie kinderen van drie verschillende partners heb, maar eigenlijk ben ik hondstrouw in mijn relaties. De papa van Dylan was mijn eerste lief dat ik wou vasthouden. Maar na twaalf jaar waren we uit elkaar gegroeid en zijn we gescheiden. En met Frans heb ik nu ook een dochtertje…”
De naam van de papa van Clément hou je angstvallig geheim. Ik las ergens dat je die bekend zou maken op zijn 18de verjaardag. Dat is op 16 augustus…
(plots fel) “Dat is niet waar. Dat is niet aan de orde. Clément weet genoeg. En het is nu al genoeg geweest daarover.”
Frans leerde je kennen via een tv-programma. Toch ook iets speciaals, niet?
“Mijn manager Danny, die in 2006 op 50-jarige leeftijd overleed aan kanker, heeft dat van op zijn ziekbed nog voor mij geregeld. Hij was mijn beste vriend was, mijn broer, mijn alles… en heeft mijn hele carrière meegemaakt. Hij stierf in januari en de opnames startten in juni. Ik deed eraan mee voor Danny. Hij had het gewild en ik kon er niets mee verliezen. En wonder boven wonder, Frans en ik zijn nu twaalf jaar gelukkig samen en hebben een dochter van tien. En Frans zet het werk van Danny verder. Ik ben niet gelovig, maar het lijkt toch van bovenaf gestuurd.”
Ben je niet gelovig?
“Nee, het verlies van mijn mama op 19-jarige leeftijd vond ik zo onrechtvaardig dat ik sindsdien niet meer geloof. En dan het verlies van Danny…. Je staat er zo machteloos bij. Hij ging door het vuur voor mij. Moeder, noemde hij me. Het is voor hem en voor mijn mama dat ik ervoor blijf gaan.”
Op Moederdag waren je drie kinderen weer verenigd rond jou, na een jarenlang conflict met je oudste zoon Dylan.
“Dat maakt me heel gelukkig. Het was niet mijn bedoeling ermee uit te pakken, maar de volgende dag zat ik toevallig bij Gert Verhulst in het tv-programma Gert late night. Ik voelde nog zo de emoties van de dag ervoor dat ik het daar verteld heb. Maar voor de rest beantwoord ik geen vragen wat dat betreft. Ik hoef geen uitleg te geven over mijn relatie met mijn kinderen. Ik koos om te leven als Wendy Van Wanten, maar er zijn grenzen aan wat ik over mijn privéleven vertel.”
“Ik heb de kracht om opdringerige mannen van me af te duwen”
Nochtans verschijnt er heel wat in de roddelbladen. Wat vind je daarvan?
“Dat gebeurt tegen wil en dank en soms vind ik het echt niet leuk. Maar ik ben nu wat ouder en heb ermee leren leven. Het is niet altijd rechtvaardig, maar ik maak me er minder druk over dan vroeger. De tol van de roem zeker?”
Je blijft intussen heel actief.
“Ik heb een heel drukke agenda, vorig weekend trad ik drie keer op. Zingen doe ik nog altijd het liefst. Mijn nieuwe single Niets voor niets is net uit en wordt heel goed onthaald. Ik blijf ook acteren, binnenkort starten de repetities voor een parodie op Wie wordt de man van Wendy?, dat in oktober in première gaat. Ik zie er nog goed uit en voel me nog jong, al hebben de jaren wel vat op me. Als ik ‘s nachts thuiskom na een laatavondoptreden, voel ik wel dat mijn krachten afnemen. Maar de wil is nog groot. Ik zit nog boordevol ambitie en energie. Ik wil nog zo veel varen.”
Droom je nog van een hele grote hit?
“Daar ben ik niet mee bezig. Mijn grootste hit is mijn naam. En dat blijft.”
Als Wendy voor lange tijd op reis zou gaan…
“Geen behoefte aan”: “Eigenlijk heb ik er geen behoefte aan om voor lange tijd weg te gaan. Ik wil genieten van ons warme nest, het huisje waar ik voor gewerkt heb, het verworven plekje. Ik heb er met hart en ziel aan gebouwd en wil er nu van genieten. Vluchten gaat niet meer.”
“Maar als mij toch een lange reis zou worden aangeboden, dan zou ik al mijn kinderen en kleinkinderen meenemen. En Frans? Als hij braaf is. Het liefst zou ik naar de Noorse landen varen, naar de fjorden. Ik heb heel goede herinneringen aan een reis naar Finland met de kinderen. En als de hele familie mee is, mag die reis gerust lang duren.”
Fototoestel: “Ik leg graag alles vast op foto, dat is een hobby van mij. Dus mijn fototoestel zou ik zeker meenemen. Mijn telefoon? Niet echt nodig. Als al mijn kinderen mee zijn, hoef ik niet echt voor anderen bereikbaar te zijn.”
“Wat ik wel zou meenemen, is een dekentje. Ik heb het graag warm. Ik wil me geborgen voelen. Ik heb het vroeger dikwijls koud gehad door me te licht te kleden. Dat wil ik niet meer. Ik kan ook doen zoals andere oma’s, met een stola of zo.” (lacht) “Mijn twee hondjes zou ik wel missen. Tenzij ik ze meeneem natuurlijk.”
Oostende: “Ik vertoef heel graag in Oostende. Ik kom hier wekelijks. Om bij Niko (Geldhof, van frituur Hazegras, red.) een frietje te gaan eten, voor een optreden, voor de zèèlucht, voor mijn gynaecoloog… In mijn woonplaats Aalter ben ik ook goed opgenomen hoor, met de kermis mag ik er zingen op de kiosk. Maar ik heb nog altijd veel binding met mijn geboortestad. Iedereen associeert me ook met Oostende.”
De Haan: “Als ik me in een andere kustplaats dan Oostende zou moeten vestigen, zou het De Haan worden”, vertelt Wendy. Niet in Bredene, met het naaktstrand?
“Nee, astublieft!”, klinkt het duidelijk. “Maar in De Haan woont mijn zus. Al van kleins af zijn we er goed thuis. En die badplaats heeft ook haar charmes.”
Bio
Privé: Geboren in Oostende op 6 februari 1960 als Iris Vandenkerckhove. Woont samen met Frans Vancoppenolle in Aalter. Moeder van Dylan (34), Clémént (18 op 16 augustus) en Estelle (10) en oma van Anna-Lucia (11) en Monalisa (10).
Opleiding en loopbaan: Middelbare school aan het lyceum in Oostende, opleiding medisch secretaresse onderbroken om als model aan de slag te gaan. Zangeres, mediafiguur, musical- en toneelactrice.
Vrije tijd: “De meeste vrije tijd stop ik in foto’s. Foto’s maken, rangschikken op de computer… Ik maak elke dag foto’s. Elk moment, elke gelegenheid wil ik vastleggen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier