Ward Pollet wint de elfde Pittemse Cultuurprijs

Op zondagmorgen 17 november reikte de Pittemse Cultuurraad voor de elfde maal de tweejaarlijkse Cultuurprijs uit. Met deze prijs wil ze hulde brengen aan een persoon die zich inzet voor het verenigings- of cultuurleven in de gemeente. Dit jaar viel de eer te beurt aan Ward Pollet.

Sinds 2003 reikt de Pittemse Cultuurraad om de twee jaar de Cultuurprijs uit. Door een aantal ex aequo’s waren er dit maal geen drie maar vijf genomineerden. Tijdens een academische zitting op zondagmorgen 17 november, muzikaal opgeluisterd door Aude Maenhout op haar harp, werd de winnaar bekend gemaakt. In zijn inleidende speech verwees moderator van dienst Wim Popelier naar het belang van cultuur en het verenigingsleven. “Met 376 per 1.000 inwoners is Pittem één van de koplopers voor wat het aantal mensen betreft dat lid is van een vereniging. Er ligt dus een taak voor het gemeentebestuur weggelegd om dit alles te blijven ondersteunen.” Cultuurschepen Heidi Lievrouw (CD&V) sloot zich hier volmondig bij aan. “Lokaal talent is voor ons zeer belangrijk en één van onze grote doelen is dan ook het stimuleren van verbondenheid tussen de mensen, want dit is een essentieel onderdeel van onze maatschappij. Cultuur zal dan ook een belangrijk deel van het meerjarenplan zijn.”

Gelukkig en dankbaar

Bij het bekendmaken van de uiteindelijke uitslag werd Rosa Vandycke vijfde en Hilde Vergote vierde. De eerste twee podiumplaatsen waren voor Luc Vandromme en Djoels. Winnaar van de elfde Cultuurprijs was Ward Pollet, die twee jaar geleden nog tweede werd. “Ik ben verrast, trots, gelukkig en dankbaar.” vertelde hij zelf aan de aanwezigen. “Ik was al verrast toen ik genomineerd was en nu nog meer dat ik gewonnen heb, iets waar ik uiteraard ook trots over ben. Ik ben gelukkig omdat ik hierin een beloning zie voor mijn inzet voor het verenigingsleven en de cultuur, twee zaken die mij nauw aan het hart liggen en die essentieel zijn voor een samenleving. Cultuur is de uiting van een groepsbeleving, die een samenleving levendig houdt. Ik ben tenslotte dankbaar voor de steun die ik altijd gekregen heb van mijn overleden vrouw Lieva en van mijn kinderen en kleinkinderen. Zij hebben mij gestimuleerd om mij te blijven engageren, al moet ik toegeven dat ze me nu wel eens aanraden het tempo wat te laten zakken.”