Hard Rock & Metal Festival Alcatraz zit erop. De 3 grote bars, 10 shuttlebussen, 45 artiesten, 100 veiligheidsmensen, 150 pispotten en 800 vrijwilligers mogen sinds deze ochtend luid applaudisseren op een geslaagd evenement.
Bij het schrijven van dit artikel start dan ook de afbraak van bijna 3 weken opbouw. Opnieuw met dezelfde vrijwilligers en toegewijde mensen die instonden voor een succesvol festival. Of de 80.000 liter bier er ook doorgedraaid werd, blijft nog een groot vraagteken,maar zoals we ze zagen vloeien zijn we ervan overtuigd dat het gros gedeelte wel rijkelijk door de slokdarmen heeft gevloeid.
In totaal zakten er maar liefst 24.000 feestvierders af naar Alcatraz, de gevangenis van het lage westen en er wordt volgend jaar gemikt op 30.000 toeschouwers. Een summum dat zeker moet gehaald worden met de vooruitzichten van de organisatie. “We vinden dat toppers als Iron Maiden en Judas Priest zeker moet kunnen in Kortrijk, we evalueren echter eerst de huidige editie en dan kijken we verder” aldus persverantwoordelijke Bernard De Riemacker.
Metal hoeft niet op een metalfestival
Vrijdag was de dag voor de liefhebbers van het betere rock genre. Streekgenoten konden aan de helft van de prijs genieten, dus herkenden we heel wat locals rondom ons. Status Quo, Dee Snider, Diablo Blvd en Brides of Lucifer zijn maar enkele namen die we van de line-up plukten. Wat vrijdagmiddag begon als een zonnige dag eindigde ‘s avonds echter in een druilerig evenement. Het kon de organisatie en bezoekers echter niet deren om van deze natte weerpartij stevig te genieten en rustiek af te koelen. Zijnde het in El Presidio of in The Swamp om op te warmen of aan de Main Stage om het zweet van de voorbije weken eraf te schudden.
Ook de vriendengroep die zichzelf de Blues Brothers noemen waren wederom van de partij “We keren jaarlijks terug naar dit evenement. Het ligt in eigen stad en voor sommigen zelfs in hun achtertuin. Met een aanbod als dit in Kortrijk genieten we gewoon op eigen gekend terrein en omdat we met de fiets kunnen komen is een pintje nooit veraf … Horns up!” Verwoordt Chris het.
El Presidio is een driedaagse trekpleister
We hadden het eerder al gezegd dat El Presidio de exclusieve bar moest worden van het festival en dat werd het ook. Bier in glas, streekbieren, freakshows en zoveel meer werden aan de bezoekers gepresenteerd zonder dat ze er moesten achter vragen. ‘s Avonds doken schaars geklede vrouwen op in de bar en overdag werden zwaarden en andere materialen door kelen gestoken. Even waanden we ons in het wilde westen van het lage westen.
Inzetten op beleving is meer dan een goede band boeken
Op zaterdag kwam het festival pas echt op gang. Het geroezemoes over headliner Limp Bizkit werd overstemd door liefhebbers van de andere bands. Zo ook voor de Oostendenaren die al een aantal uren aan de frontstage zaten te wachten voor Mr. Big. “Ik ben hier met mijn 2 dochters en schoonzoon en vind het fantastisch om hier te zijn. Afhankelijk van de line-up beslissen we of we al dan niet komen maar dit jaar zijn we hier 2 volle dagen.” Aldus Jasmiene, moeder van 2 dochters.
Veel incidenten zijn er niet gebeurd. Op een beenbreuk na van een crewlid, kneuzingen van festivalbezoekers en een aantal straalbezopen fans bleven zware incidenten uit. “We zijn hier de volle 3 dagen en vinden de sociale sfeer fantastisch! Hier draait het nog echt om metal en we hopen dat het ook zo blijft. De regen dit jaar was echte meerwaarde voor ons! Metalmensen zijn lieve mensen en kijken er niet naar om als je per ongeluk op iemand zijn teen staat.” aldus een enthousiaste Joke.
En dat is ‘biechtende waarheid’. Om de vijf voeten kregen we een stevige handdruk of de horens (corna) werden steevast in de lucht gestoken door omstaanders. Het cliché is al lang doorbroken, maar voor buurtbewoners blijft het toch een euvel. Hoewel de last in vergelijking met vorige jaren veel minder was dan anders. “De wind zat dit jaar zeer goed, we hoorden de muziek bijna niet, maar langs de andere kant is het maar voor 3 dagen en stiekem genieten we ook mee”, verwoordt een buurtbewoonster het die zienderogen genoot van de voorbijgangers in de anders zo rustige buurt. De politie moest ook niet vaak optreden buiten het festivalterrein. Op een aantal gasboetes na en foutparkeerders verliep alles vlekkeloos.
Op zaterdag mocht Limp Bizkit het festival afsluiten op de Main Stage. Een reuzeduck floreerde over het publiek tijdens de show en keerde ook op zondag terug tijdens de show van Alestorm. Al leek Dimmu Borgir en Epica toch beter in trek te zijn onder het merendeels van de metalfans.
“Limp Bizkit is niet direct mijn favoriet maar we blijven toch kijken, wie weet veranderd ons gedacht er nog over. Voor ons is dit het nieuwe Graspop maar dan kleinschaliger, gezelliger en fijner. We hopen dat het zo blijft en niet groter wordt. Volgend jaar staan we hier gegarandeerd terug. Hier draait het nog om metal en hard rock! De sfeer is top!” besluit Arno
Op zondag konden feestvierders ontwaken met Marino Punk. Een festijn onder de slapers waardoor hij werd onthaald met luid applaus. Ook op een tiental andere plaatsen op het terrein verscheen hij. Voor onbekenden wellicht de meest speciale verschijning van zondag.
Daarnaast was het vooral uitkijken naar de reünie van Helloween en de female fronted metal band Epica die het podium mocht sieren. Echter kon ook de folk/powermetalband Alestorm het publiek smaken. Er werd gezapig gedronken op het ritme dat de band aangaf en de benen werden stevig losgegooid op ritmische episodes. De duck die aanwezig was tijdens Limp Bizkit stond wederom prominent op het podium te pronken en te lachen naar het publiek.
Zondag kan bovenal geklasseerd worden als de zonnigste dag van het weekend die ‘s avonds werd afgesloten met een frisse regenbui. Ook de Stadsvader Vincent Van Quickenborne was vlak voor de opkomst van Helloween formeel en duidelijk ” ‘t is machtig hé maat, machtig zeg ik u!” terwijl hij zich opnieuw naar het terrein begeeft om verder te genieten van het evenement.
Alcatraz
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier