Op zondag 9 mei om 14 uur zullen veertig klokken op Brugs grondgebied de Triënnale Brugge 2021 samen feestelijk inluiden. Een kwartier lang zal Brugge in klokkengelui baden. Tot 24 oktober is Brugge voor de derde keer gaststad voor hedendaagse kunst en architectuur. Dertien kunstenaars ontwierpen tijdelijke installaties in de historische kern van de werelderfgoedstad.
De Triënnale Brugge is vanaf zaterdag 8 mei gratis te bezichtigen in de Brugse open ruimte. De derde editie koos TraumA als thema, met installaties op enkele verborgen Brugse plekjes. TraumA balanceert tussen droom en nachtmerrie, het aanwezige en het verborgene.
De kunstwerken gaan volgens de Brugse cultuurschepen Nico Blontrock een dialoog of confrontatie aan met het stille Brugge en zijn bewoners. Bij een aantal creaties, zoals die van de Amerikaanse textielkunstenares Amanda Browder langs de Verversdijk, werden 750 Brugse vrijwilligers betrokken, die elk een stukje stof doneerden en hielpen mee stikken.
Drie Belgen
Onder de dertien geselecteerde kunstenaars zitten er drie Belgen: Nadia Naveau vult met kleurrijke linten zeven nissen langs de Augustijnenrei, het architectenduo Gijs Van Varenbergh vervaardigde een doolhof van colonnes in het Baron Ruzettepark en Hans Op de Beeck zorgt voor een danse macabre. Zijn verstilde kermismolen zal pas vanaf 10 juni te bezichtigen zijn op het Sint-Maartenplein, aangezien zijn bedrijf door de pandemie maanden gesloten was en alle materialen niet tijdig arriveerden.
Ook The Bruges Diptych – een drijvend paviljoen op de Gouden Handrei van de Amerikaan Jon Lott – is nog niet af, omdat een misnoegde buurtbewoner de werken tijdelijk liet stilleggen.
Andere opvallende ingrepen zijn de dertig meter hoge, knalrode stellage van de Mexicaan Hector Zamora in de tuin van het Gezellehuis, rondom een even hoge pijnboom – als symbool voor de menselijke ingrepen op de natuur. Een kunstwerk met een dubbele betekenis, want door de steiger te beklimmen krijg je een adembenemend, uniek zicht op Brugge.
Politieke boodschap
De Tunesische Nadia Kaabi-Linke geeft met Inner Circle een duidelijk politieke boodschap op de Burg: veertien zitbanken kregen duizenden metalen pinnen, zodat je er niet op kunt zitten. Tenzij je gewoon bent om in een spijkerbed te slapen. Ze refereert zowel aan de vluchtelingen die niet welkom zijn in Europa als aan de overheid die met tal van veiligheidsmaatregelen, avondklok en bubbels de openbare ruimte in coronatijd controleert en onze vrijheid aantast.
De Nigeriaanse Nnenna Okore spande een rood weefsel rond de Poertoren aan de Minnewaterbrug, de Braziliaan Henrique Oliveira hing een piepschuimen nepboom in de Pottenmakersstraat. De Poolse Joanna Malinowska maakte voor het Begijnhof een replica van het standbeeld dat de fictieve vrouw Natasha voorstelt, een protest tegen de dictatuur in het Sovjettijdperk in Polen.
De Deen Gregory Schneider pakt in de kerk van het Grootseminarie uit met Black Lightning: een desoriënterende ervaring in een donkere gang. Voor het project Disentanglement in het Potteriemuseum putte de Amerikabnse Laura Splan inspiratie uit het coronavirus: in de zorginstelling, waar in de middeleeuwen pestleiders opgevangen werden, prijken er textiele patronen die lijken op cellen, virussen en membranen.
De Argentijn Villar Rojas deponeerde in Brugge én Zeebrugge zestig vogelnestjes, met materiaal uit een baksteenfabriek. Ze prijken onopvallend op gevels en bushokjes.
Hel
Aansluitend is er de groepsexpo ‘De Poreuze Stad’ in de Poortersloge, die de thematiek van TraumA verder uitdiepen. Het werk van de 40 delenemende kunstenaars balanceert tussen paradijs en hel. Is Brugge een droombestemming? Of heeft die schitterende medaille ook een duistere keerzijde? We ontdekken er naakte zombies en zelfs het archief van het kerncentrum in Mol – atoomenergie als een onzichtbare deiging voor onze perfecte droomwereld.
Voor de expo’s binnen moet er vooraf gereserveerd woren. Alle praktische info op www.triennalebrugge.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
