In de finale van Mijn keuken, mijn restaurant op VTM zagen we donderdagavond hoe de tweeling Deborah en Jasmina nipt de duimen moesten leggen tegen Ayse en Lorenzo. Toch mogen de twee terugblikken op een indrukwekkend parcours.
Na een zenuwslopende finale, waarbij de twee duo’s alles uit de kast haalden, ging de eerste plaats én 50.000 euro naar het koppel Ayse en Lorenzo. “Het is hen meer dan gegund”, klinkt het oprecht bij de tweeling Deborah en Jasmina. “Maar de eerste week na de opnames was alles toch veel emotioneler, omdat je het moet verwerken en ook wel door dat slaaptekort dat we hadden opgebouwd.”
“In januari begonnen we met die wedstrijd”, aldus Jasmina. “Je werkt daar de hele tijd naartoe, als een grote taart waar enkel nog de kers op moet. Als die kers dan in beeld komt én die gaat naar iemand anders, dan is dat efkes slikken. De feedback en lovende woorden van de jury na afloop deden ook deugd. Sofie Dumont zei ons dat het verschil aan de finish geen tien centimeter was, maar één millimeter. Dat is zuur, maar aan de andere kant was het lastiger geweest als Ayse en Lorenzo er met kop en schouders hadden bovenuit gestoken. Nee, dan liever op deze manier. Het kwartje viel gewoon net niet aan onze kant.”
Masterclass
Voor de twee hobbykoks was hun deelname aan het programma één langgerekte masterclass met straffe chefs als lesgevers. “We dreigden het soms te vergeten dat we ook moesten genieten”, aldus Jasmina. “Je bent de hele tijd maar aan het gaan, als in een soort roes. Vanaf die tweede ronde hebben we toch geprobeerd om er ook zoveel mogelijk van te genieten.”
“Het moeilijkste moment? Die eerste eliminatie. Het was de eerste keer dat we een shift hadden gedraaid. Dat was zo’n zotte ervaring, waarvan we op voorhand niet wisten waaraan we ons moesten verwachten. Maar we wilden toen echt niet dat het verhaal stopte. Dat was een erg stressvol moment”, aldus Deborah.
Nochtans oogde het koppel bij momenten verrassend ontspannend, in vergelijking met andere kandidaten waarbij je de stress van hun gezicht kon lezen. “Dat gaat ons blijven achtervolgen”, lacht Jasmina. “Vergeet niet dat het televisie is met momentopnames, maar er waren heel wat momenten waarbij we wél stress hadden. Alleen is dat meer binnenin voelbaar, dan echt zichtbaar. Zelfs toen de chefs er waren als gasten was die stress aanwezig, al voelde het eerder als vaste klanten die over de vloer kwamen.”
“Onze band was al heel goed, maar nu is die nog beter”
De twee runden een pop-uprestaurant in de Vismijn in Oostende, met gerechten waar vooral groenten centraal stonden. “Dat voelde niet aan als een rare match of zo. We merkten dat ook aan de gasten. Zo kwamen er ook Oostendenaren eten, die het fantastisch vonden dat we een vegetarische concept aandurfden in hun Oude Vismijn. Zelf eten we soms ook nog vis of vlees. We wilden met onze keuken aantonen dat je niet elke dag vis of vlees moet klaarmaken om lekker te eten. En als je het wel doet, kies dan voor een kwalitatief product.”
Thuismatch
Voor de zussen was het in zekere zin een thuismatch, want hun roots liggen in Torhout. “Onze ouders hebben we helaas door de omstandigheden niet zo vaak gezien. Onze broers zijn wel eens langsgekomen en dat deed deugd om eens ons hart te luchten. En ’s avonds was het fijn om na een shift nog even uit te waaien langs het strand.”
De opnames dateren van september, dus gaat het leven voor de tweeling alweer zijn eigen gangetje. Jasmina werkt als culinair copywriter bij Colruyt Group, een job die ze bleef doen tijdens de opnames. Deborah is aan de slag bij pr-bureau Walkie Talkie. “Een heel fijne job met leuke collega’s dus in mijn hoofd zit ik nog niet zozeer bij een eigen restaurant. Ik ben ook zwanger van een tweede dochtertje, dus is er straks tijd genoeg om over de toekomst na te denken en wat we willen. Het is sowieso geen simpele periode om restauranthouder te zijn. Ik zie wel dat de befaamde dark kitchens (een restaurant dat enkel take-away doet, red.) heel populair zijn, maar dan is er niet zozeer die connectie met de klant.”
Jasmina: “Het blijft een droom, maar ik denk dat je het ook meer moet verwoorden als een doel, zodat je er echt naar streeft, en zodat het niet bij een droom blijft. Ik vind het zelf vooral fijn dat ik zoveel bezig mag zijn met eten en nadenken over smaken.”
Als de twee ooit samen een restaurant openen, hebben ze nu wel een unieke generale repetitie achter de rug. “Onze band was al heel goed”, klinkt het bij de twee. “Maar door dit programma hebben we elkaar nog beter leren kennen. Je ontdekt waar de ander echt goed is, en communicatief klikte dat altijd. Daarom zien we onszelf niet langer als verliezers, we hebben veel gewonnen dankzij het programma.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
