Tom Waes reisde al de halve wereld af, maar zoekt het nu dichter bij huis. In ‘Reizen Waes: Vlaanderen’ laat hij dezelfde fantastische verhalen en unieke locaties naar boven komen. Starten doet hij in West-Vlaanderen, waar hij ook roots heeft. Het resultaat is opnieuw televisie van de bovenste plank: met Maaike Cafmeyer op de Cordoba in Heuvelland, het proeven van vette darmen en de emotionele ontmoeting met zijn jeugdheld. “Ik kom heel graag in de Westhoek. Dat oorlogsverleden, dat raakt mij écht.”
Tom is dezer dagen letterlijk aan zijn bed gekluisterd, na een operatie aan zijn meniscus. Binnenkort staat hij weer op de set van de derde reeks van Undercover , zonder Sebastien Dewaele evenwel. “Sorry!”, lacht Tom. “Hij deed het nochtans fantastisch. We speelden zelfs heel even met het idee om de tweede reeks te laten eindigen met Sebastien die in de cel van Ferry binnenstapte.” Over het plot van Undercover 3 kan Tom nog niks kwijt, maar over Reizen Waes: Vlaanderen praat hij oprecht gepassioneerd.
Hoe zou je jaar eruit gezien hebben zonder corona?
“In principe zou ik naar Japan, Saoedi-Arabië en de Appalachen reizen, dan Undercover 3 draaien en daarna opnieuw enkele reizen doen voor Reizen Waes . Maar toen we begin dit jaar in Japan waren en vanop een eiland terug naar Tokio reisden, bleek de hele stad in lockdown. We zijn geland op 4 maart en een kleine twee weken later was het ook bij ons zover.”
Heb je schrik gehad?
“Efkes toch. Toen Axel Daeseleire het kreeg, net als de vaders van twee vrienden, kwam het opeens wel heel dichtbij.”
Ging dat vlot, die planning omgooien?
“We zagen al vlug in dat het dit jaar niet meer zou goedkomen. Maar we hadden al langer het idee om Reizen Waes dichter bij huis te doen, in Luxemburg of Nederland. We kwamen al heel snel tot een consensus om het in Vlaanderen te doen.”
Wrong dat niet, filmen in Japan om het daarna dichter bij huis te moeten zoeken?
“Nee. Dat we niet meer konden reizen, heeft me wel een paar dagen gestoord, maar eenmaal we Vlaanderen rondtrokken, was dat echt een verademing. Je mag niet vergeten wat voor cultuur en rijke geschiedenis wij hier hebben. Er is een reden dat Japanners naar steden als Brugge komen.”
Met welke verwachtingen trok je naar onze provincie?
“Ik kende West-Vlaanderen al vrij goed. Ik kom graag in de Westhoek, hoewel mijn vader van Brugge afkomstig is. Dat oorlogsverleden in de Westhoek, dat is iets wat mij heel erg raakt. Dat zit diep, dat is iets heel raars. Dat komt waarschijnlijk door de nummers van Willem Vermandere waarmee ik opgroeide of mijn overgrootvader die er gesneuveld is in 1918. Ik vond het heel tof dat we in Alveringem konden achterhalen hoe hij gestorven is.”
Ik vond het vooral fijn om te merken hoe respectvol je omgaat met mensen, ook al hebben ze een vreemde hobby.
“Blij dat je dat opmerkt, want dat was letterlijk het eerste wat we tegen elkaar gezegd hebben. Een Amerikaan interviewen die zich wapent tegen zombies kan grappig zijn, maar hier in Vlaanderen konden we dat niet maken. Ik ben in Oost-Vlaanderen naar de grootste sigaar ter wereld gaan zien. Je kan daarmee lachen, ja, maar als je die man zo hoort vertellen over de passie die hij van zijn vader meekreeg, dan krijgt dat verhaal iets heel warms.”
Hoe heb je een selectie gemaakt?
“Dat was niet eenvoudig. We horen het al als we naar het buitenland gaan: waarom heb je dit of dat niet bezocht in Albanië? (lacht) Drie kwart van de tips die we nu binnenkregen, hadden een commerciële insteek. Maar toch sprongen er nog een pak andere dingen uit. De uitnodiging om mee naar wrakken in de Noordzee te duiken, bijvoorbeeld. Fantastisch! Het draait vooral rond het verhaal: varen op de Brugse reien hebben we vooral gedaan omdat we meekonden met de 100-jarige Edmond Coucke.”
Die begin deze maand jammer genoeg gestorven is…
“Ik had onlangs nog de kleinzoon aan de lijn, die net als Edmond heel fier was op zijn passage. Ik ben heel blij dat Edmond de gemonteerde versie nog heeft gezien.”
Was het anders draaien dan in het buitenland?
“Ze kennen je hier overal, wat er wel voor zorgt dat deuren makkelijker open gaan. We stonden er wel op om op hotel te blijven slapen, zelfs toen we op acht kilometer van mijn deur draaiden. Zo kregen we echt dat reisgevoel.”
Kijk je nu anders aan tegen reizen sinds deze crisis?
“Ik denk dat het voor Reizen Waes misschien wel hét moment is om te doen waar we het al lang over hebben: onze ecologische voetafdruk verminderen. Waarom geen Zeilen Waes , of meereizen met cargoschepen, treinen en bussen… Ik heb niet de indruk dat het verhaal op is, nee.”
En op persoonlijk vlak?
“Vorig jaar zijn met Kerstmis naar Bali geweest, met alle kinderen samen. Pure quality time. We besloten om dit jaar opnieuw op reis te gaan in de kerstperiode, maar dat lukte dus niet. Nu mag ik met de feestdagen niet eens mijn eigen kinderen uitnodigen. Waanzin.”
Ik denk wel als de kinderen straks moeten kiezen tussen Bali en een ritje op de Cordoba…
(lacht) “Dat zou je denken, maar als deze crisis ons één ding heeft geleerd, is het dat een staycation ook heel waardevol kan zijn. ’s Morgens een ritje op de Cordoba, ’s avonds de Last Post bijwonen en daartussen de streek verkennen. Maar als het mag, gaan we wel naar Indonesië terug.” (grijnst)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
