Toneel Watou Westhoek brengt Studio Aqua Leno tot leven

De lach is breed, maar vergis je niet: ze hebben àfgezien, de spelers, tijdens de repetities. © MICHAEL DEPESTELE MD
Stefanie Vandewalle

Toneel Watou Westhoek gaat op vrijdag 26 november in première met de productie ‘Studio Aqua Leno’, naar de gelijknamige dansstudio van weleer, en op tekst van Bernard Dewulf. “Dit uitdagende stuk op de planken brengen heeft onze acteurs bloed, zweet en tranen gekost”, zegt regisseur Pieter Meuleman.

‘Studio Aqua Leno’ heeft niet toevallig de leegstaande ruimte boven het Festivalhuis als locatie. In de jaren 80 van de vorige eeuw was daar namelijk een dansstudio gevestigd die zo heette. Al jaren had regisseur Pieter Meuleman de tekst van Bernard Dewulf over een dansmarathon in het achterhoofd. Toen hem de oude dansstudio, die de sfeer van de jaren 80 ademt, werd getipt, vielen de puzzelstukjes in elkaar.

“Alleen al om de oude dansstudio eens te zien, loont het de moeite om te komen kijken naar het stuk”, zegt Pieter. “De zeteltjes, de spiegels, de houten dansvloer: alles is er onaangeroerd blijven staan. Die sfeer trekt zich door in onze muziekkeuze: allemaal uit diezelfde jaren 80 – denk daarbij aan Eurosong en New Beat.”

Wolf

“Het stuk zelf is tijdloos, met een magistrale tekst van schrijver en poëet Bernard Dewulf. Aan de oppervlakte tonen we zes dansduo’s in de aanloop naar de finish van een dansmarathon. Tegelijk is het een heel actueel gegeven: vorige maand nog kwam het fel besproken Nederlandse tv-programma ‘De dansmarathon’ in een storm van kritiek terecht. Daarin rijst de vraag waarom mensen zich willen uitputten, willen meedoen aan zo’n show, of überhaupt willen kijken naar het circus van reality-tv. Die vragen worden doorgetrokken naar de meer algemene vraag naar de meerwaarde van kunst in het leven. Hoe mensen met elkaar omgaan, en hoe we in het leven staan: die hoofdgedachten vind je terug in de slagzinnen ‘De mens is een wolf voor zijn medemens’ en ‘Fuck the poetry’.”

“Evengoed brengt de productie een aantal andere thema’s naar boven, zoals menselijke relaties, gender, kinderloosheid en levensbeëindiging. Het is een heel gelaagd stuk, waarin het dansen symbool staat voor het schouwspel van het leven zelf.”

De vertolking van het toneelstuk was en is volgens Pieter een immense uitdaging, omdat die van de acteurs een enorme krachtinspanning en intensiteit vraagt: “De voortdurende coördinatie van dansen, spelen en dansen eist niet alleen veel van de acteurs, maar ook van het publiek. Voor mij was het zoeken om vooral de illusie te wekken dat er voortdurend gedanst wordt. Variatie, dat bleek het sleutelwoord. Laten we zeggen dat de kijker elk kwartier verrast zal worden met een andere manier waarop het dansen aangebracht wordt.”

Van twintig tot zestig

“De repetities zijn al midden augustus begonnen – meteen drie keer per week. Bovendien is het de eerste keer dat de oudere en jongere generatie acteurs écht samen in een avondproductie spelen. Ook de dynamiek in de groep, een mix van acteurs tussen twintig en zestig jaar, maakt het stuk bijzonder. De dansbewegingen heb ik bewust eenvoudig gehouden, maar toch hebben ze van de acteurs een heel intens automatisatieproces gevergd. Het heeft hen letterlijk bloed, zweet en tranen gekost om tot dit resultaat te komen. De fysieke én mentale belasting zorgde voor blessures, oververmoeidheid, duizeligheid en hyperventilatie – maar evengoed voor een ongeziene inleving en het verleggen van grenzen. Door die fysieke barrière is het niet verwonderlijk dat het stuk, dat Bernard Dewulf al een tiental jaar geleden schreef, tot dusver slechts één keer op de planken is geraakt, door een ander amateurtheatergezelschap. Het gaat trouwens om een spektakelstuk: de auteur schreef het met de intentie om op te voeren in een gigantische arena met live muziek, terwijl wij het net in een kleine, intieme setting brengen.”

Praktisch

Het is een stuk van Bernard Dewulf, geregisseerd door Pieter Meuleman, met Laura De Ganck, Johan De Rynck, Sebastiaan Hespeel, Lena Leurs, Oksana Neyrinck, Christine Pareyn, Rosebel Rappelet, Kris Schaffler, Geert Six, Elise Swynghedauw, Jeroen Vandermarliere en Mieke Vanwalleghem in de hoofdrollen. Het stuk wordt opgevoerd in het Festivalhuis (Watouplein 12) in Watou op vrijdag 26/11, zaterdag 27/11 om 20 uur, zondag 28/11 om 18 uur, maandag 29/11 om 20 uur, woensdag 01/12 om 20 uur, vrijdag 03/12, zaterdag 04/12 om 20 uur en zondag 05/12 om 18 uur.

Kaarten kosten 10 euro en zijn te verkrijgen via de website www.toneelwatouwesthoek.be of via het e-mailadres reservaties@toneelwatouwesthoek.be. Reservatie is verplicht via mail of via de website, tickets worden ter plaatse betaald.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier