Een kleurrijke affiche nodigt je uit voor het stuk ‘Napels’ gebracht door de acteurs en actrices van Teater Studio James Ensor. Kom op 20, 21of 22 oktober naar zaal Dactylo in Cultuurcentrum De Grote Post en laat je meeslepen door het verhaal van Arne Sierens. De regie is in handen van Duc Duquennoy.
Teater Studio James Ensor heeft een voorliefde voor het werk van Vlaams theatermaker en auteur Arne Sierens. Ooit brachten ze een vertolking van Dozen, Martino en De broers Geboers… Volgende week komt Napels aan bod en begin juni 2023 staan ze op de planken met Schöne Blumen. Sierens is trouwens geen onbekende in Oostende. Hij was in de zomer van 2008 samen met Gabriel Rios de centrale gast op Theater aan Zee.
Tussen Feit en fictie
Sierens groeide op in een arbeiderswijk in Gent en dit drukte een onmiskenbare stempel op zijn naturalistisch werk. Er wonen geen goden, maar sukkelaars. Je ziet er geen tragedies maar melodrama. De vertelproductie Napels dateert uit 1997. Duc Duquennoy schetst het als volgt: “Je krijgt een verzameling van ‘vertelsels’ die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Als publiek stel je je de vraag of het nu echt gebeurd is of om een fictief verhaal gaat. Er zitten heel wat rare wendingen in en er is een grappige ondertoon. De rode draad doorheen het verhaal is afscheid nemen. Heel wat mensen hebben bij het woord ‘afscheid’ een gevoel van tristesse en negativiteit, maar je kan het ook anders interpreteren. Je kan bijvoorbeeld afstand nemen van een relatie die verstikkend werkt en een beter leven tegemoet gaan. Of afscheid nemen van collega’s kan een springplank zijn naar nieuwe horizonten. Deze zaken komen aan bod in de productie.”
Of het stuk zich effectief in Napels afspeelt… daar hebben we ook het raden naar. ‘Vedi Napoli poi muori’ is wellicht een foutieve vertaling van ‘Napels zien en sterven’. Mori was een dorp net voorbij Napels waar tegenwoordig niets meer van is terug te vinden. Zweeft deze gedachte ook door in het stuk en worden we op het verkeerde been gezet?
Het is niet voor het eerst dat Duc Duquennoy regisseren combineert met het zelf spelen van een (kleinere) rol. “Dat is niet altijd gemakkelijk in combinatie met het oog op het overkoepelend geheel, maar het is altijd leuk en interessant omdat je op die manier letterlijk én figuurlijk tussen de acteurs staat”, zegt hij hierover. “Op die manier voel je bij hen en jezelf nog beter de zoektocht aan naar de personages en de sfeer. Ook de suggestieve scenografie speelt in Napels een rol: ze geeft hints aan het publiek en verandert ook miniem tijdens de voorstelling.”
“Zoals steeds deden ze voor het ontwerp van onze promo een beroep op Daniel Vanhoecke, alias Flap”, gaat Duc verder. Op de kleurrijke affiche zien we een bont gezelschap ‘rare’ vogels waaronder een ooievaar, een papegaai, een flamingo en een toekan die op weg zijn in een oldtimer. Benieuwd waar ze heengaan?
Zeven acteurs staan op scène en geven de monologen en dialogen vorm: Debbie Degrieck, Ann Orlans, Patrick Desmet, Geert Puype, Marjan Tratsaert, Duc Duquennoy en Rik Vanovenberghe.