Toneelgezelschap Meer Vreugde verliest een van zijn sterkste pionnen. Geert Vandekerkhove (63), acteur, regisseur en manusje-van-alles, verlaat de vereniging. “Tijdens de winter kwamen we altijd naar België, maar nu mijn vrouw en ik met pensioen zijn, zijn we van plan om in Frankrijk te blijven.”
“Wij wonen al een aantal jaren in het zuiden van Frankrijk, maar keerden elk jaar van oktober tot april terug naar België. Op die manier had ik nog wat tijd over had om me te engageren voor het toneelgezelschap Meer Vreugde. Intussen zijn zowel mijn vrouw als ikzelf met pensioen en zijn we niet langer van plan om tijdens de wintermaanden nog terug te keren naar België. Dat betekent dat ik definitief afscheid neem van een vereniging die me na aan het hart ligt.”
Familietraditie
Het spreekt voor zich dat het verlies van een man als Geert Vandekerkhove voor de vereniging een zware aderlating is. “Eigenlijk ben ik in het toneel gerold door mijn ouders. Vader Gerard en moeder Trees waren echte toneelratten. Jaarlijks stonden ze op de planken, zij het als acteurs of als regisseurs, maar zij waren jaren de drijvende kracht achter Meer Vreugde. Het spreekt voor zich dat wij de toneelmicrobe met de paplepel binnen kregen. Zodra wij konden lezen, moesten wij de rol van de tegenspeler vertolken, zodat vader en moeder hun teksten konden memoriseren. Ook de andere kinderen werden al vrij vroeg bij het toneel betrokken. Samen met zijn zus Mieke hebben wij wel het meest op de planken gestaan.”
Ik heb 45 jaar lang met veel plezier op de planken gestaan
“Of ik mijn eerste optreden nog kan herinneren? Heel zeker. Ik heb de eerste keer meegedaan in 1974 op 16-jarige leeftijd in het stuk ‘Valstrik voor een man alleen’. Sindsdien ben ik niet meer gestopt. Alleen toen de kinderen eraan kwamen, stond toneel spelen op een lager pitje. Zeg maar dat ik 45 jaar ononderbroken op de planken heb gestaan.”
Regisseur
“Op zeker moment kende de vereniging een dipje en gleed weg in een periode van bloedarmoede. Het was erg moeilijk om nieuwe acteurs aan te trekken. Samen met Bernadette Damman kwamen we op het idee om met een jeugdstudio te beginnen. Mijn kinderen Evy en Jens werden meteen ingeschakeld. We leerden de jongeren de knepen van het vak en daar kwam ook wat regisseurwerk aan te pas. Via de jeugdstudio ben ik begonnen met regisseren. Aanvankelijk waren dat kleine stukjes, maar stilaan werden er door de jongeren ook grote stukken gespeeld in de Groene Long. Op zeker moment hebben de jongeren zelf een stuk geschreven met de naam ‘De Camping’, waarvan ik ook de regie op mij nam. Het spreekt voor zich dat dat wij met Meer Vreugde vaak werken met beroepsregisseurs en van die mensen heb ik heel veel geleerd.”
“Of Meer Vreugde zijn succes ook niet voor een stuk te danken heeft aan de prachtige accommodatie? Dat durf ik niet te ontkennen, maar het was ook leuk spelen toen we nog gebruik maakten van de Krinkel, waar de toeschouwers met hun neus tegen de acteurs zaten. Wij speelden graag dicht bij het publiek. De verhuis naar het ruimere en comfortabele ontmoetingscentrum Mandelroos was wel een zegen. Daar kregen we een schitterend podium en ook een uitschuifbare tribune zodat iedereen in de beste omstandigheden elke opvoering kon volgen. Ik geef toe dat het de vereniging vleugels gaf.”
Heimwee
“Ik weet dat ik Meer Vreugde zal missen. Ik was misschien een vast meubelstuk, maar ook meubelen moeten gewisseld worden. Ik ben blij dat twee van mijn kinderen blijven toneel spelen en het kan best zijn dat we nog wel eens in België opduiken. Toch moet ik er mij bij neerleggen en zeggen dat het goed is geweest. Na al die jaren in het zuiden van Frankrijk, waar we een B&B uitbaten, hebben we ook daar onze vrienden. Twee dochters van mijn vrouw wonen immers in het zuiden. Wanneer wij nu nog naar Oostrozebeke terugkeren, dan zal het zijn voor een familiegebeurtenis of de oktoberkermis.” (JC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
