Drie debutanten bij toneelgezelschap Meer Vreugde

Toneelgezelschap Meer Vreugde brengt vanaf zaterdag 6 april het stuk ‘Nineties’. Daarin maken Andreas De Bont, Lynn Herrero en Sebastiaan Steenhoudt hun debuut.

Een van de nieuwkomers is Andreas De Bont (55) uit Wielsbeke, maar met roots in Eindhoven. “Maar ik ben intussen heel goed ingeburgerd in West-Vlaanderen. Ik werk bij de technische dienst van firma Bosspan. Hoe ik in het toneelwereldje gerold ben? Ik heb vroeger nog een paar jaar in Antwerpen gewoond en daar heb ik bij een lokaal gezelschap al eens toneel gespeeld. Via een collega op het werk kwam ik in contact met Meer Vreugde. Ik kreeg meteen een bijrolletje en dat bevalt me best.”

Daarnaast maakt ook Lynn Herrero (32) haar debuut op de planken. Deze leerkracht LO volgde vroeger nog toneel en drama in de academie van Deerlijk, maar dat lag een tijdje stil door werk en gezin. “Maar ik kreeg weer zin om zelf op de planken te staan. Ik kwam een paar keer kijken naar opvoeringen van Meer Vreugde en na een babbel met Bernadette Damman was de kogel door de kerk. Meteen kreeg ik een bijrol toegewezen: ik kruip in de huid van Linda, de schoondochter van Astrid. Het wordt een heel leuk stuk, in het Oostrozebeekse dialect.”

Ook Sebastiaan Steenhoudt (52) is aan zijn eerste rolletje in het toneel toe. Hij woont op de Vinkhoek en werkt als ondernemer in de bouw. “Mijn ouders speelden toneel bij het Kortrijkse toneelgezelschap Antigone. Mijn vader was zelfs regisseur. Eigenlijk heb ik als kind nooit iets ander gezien. Toen de toneelmicrobe begon te kriebelen, ben ik een paar keer komen kijken naar Meer Vreugde. Zo leerde ik Bernadette Damman kennen, ze had ooit nog met mijn moeder Cecile Devos samen gespeeld. De goesting om het zelf eens te proberen was zo groot dat ik meteen aan het bestuur gevraagd heb of er ergens nog een rolletje vrij was om te debuteren. In het komende stuk kruip ik in de huid van Jan, een textielondernemer. Het stuk zelf heeft veel raakpunten met het leven van mijn ouders en tijdens het acteren denk je daar wel eens aan.”