Stefan Perceval komt de deuren van de Kortrijkse schouwburg openbreken

Stefan Perceval ruilt deze maand zijn geliefde Antwerpen in voor het bruisende Oostende. Zijn drie kinderen kunnen de Antwerpse lucht niet meer inademen zonder ziek te worden. Die verhuizing staat los van zijn engagement in Kortrijk. Alexander Ververken, directeur van de schouwburg heeft Stefan Perceval een contract van twee jaar aangeboden, om de Antwerpse regisseur en acteur naar eigen zeggen ‘de boel op stelten te laten zetten’. “Ik ga de deuren van de schouwburg openbreken. Het moet een ontmoetingsplek worden waar iedereen welkom is”, kijkt hij nu al vooruit.

Stefan Perceval was tien jaar bij het Toneelhuis aan de slag en 18 jaar bij het Paleis, hij was te zien op tv en in films (binnenkort ook in ‘Torpedo’ aan de zijde van Koen De Bouw, red.) en leidt nu onder meer al vijf jaar lang het sociaal-artistiek theater Het Gevolg in Turnhout. Maar vanaf oktober komt hij naar de schouwburg om ervoor te zorgen dat “armen, migranten – zelfs zij die niet het geld hebben voor een bad of propere was – zich kunnen nestelen in het pluche van de schouwburg.” Stefan Perceval moet er helpen voor zorgen dat de massa de weg naar de deuren vindt als in 2020 de schouwburg haar 100ste verjaardag viert.

Meer en ander volk

“In de schouwburgen en de culturele centra in Vlaanderen stelt men zich alsmaar vaker dezelfde vraag”, opent Stefan Perceval. “Wat moeten we doen om binnen tien jaar nog relevant te zijn? Dat is in Kortrijk niet anders. Je kunt natuurlijk zeggen: we blijven Kommil Foo programmeren en Stef Bos en wat dans, cabaretiers en noem maar op. Maar je ziet ook aan de demografie in onze maatschappij dat de armoede stijgt. Er is een heel grote instroom van nieuwkomers. De Vlaamse culturele sector heeft lang gedaan alsof dat allemaal niet haar probleem was, maar de zalen geraken moeilijker gevuld. Voor heel veel mensen hebben de cultuurtempels een veel te hoge drempel.”

Vandaar ook de vraag vanuit de Kortrijkse schouwburg om samen met hen, en ook in het kader van ‘100 jaar schouwburg’, na te denken over participatie in de cultuur. “Hoe kan je mensen deel laten uitmaken van kunst en cultuur? Ik ben daar nogal radicaal in. Ik vind dat je de mensen de kracht van theater, dans of beeldende kunst zélf moet laten ervaren. Laat hen ervaren dat hun verhaal ook een waarde heeft. Dikwijls is het een verhaal van schaamte, van armoede, werkloosheid, een verhaal van aan de andere kant van de wereld komen, van aan de drugs zitten of een verhaal van een beperking hebben… Als al die moeilijke doelgroepen hun verhaal kwijt kunnen in de schouwburg, dan gaan ze er ook deel van voelen.”

Alexander heeft iemand nodig met een groot bakkes, iemand die de boel op stelten durft zetten. Ik ben die iemand

“Het is mijn opdracht binnen de Kortrijkse schouwburg om letterlijk de deuren open te gooien en samen met het team dat er nu al is op zoek te gaan hoe we de drempels kunnen wegwerken”, aldus de acteur-regisseur. “Of het nu financiële, fysieke of psychische drempels zijn. De schouwburgen, de culturele centra in Vlaanderen, moeten wakker worden en zien dat de maatschappij ontzettend aan het veranderen is.”

“Inderdaad, Kortrijk heeft al heel wat organisaties die een heel sterke participatieve werking hebben. Maar ook als de Unie der Zorgelozen, Antigone, Passerelle en Buda hun ding doen in de schouwburg, hebben de mensen daarom nog geen relatie met die schouwburg. Wie is het gezicht van die schouwburg? Schouwburgen en ontmoetingscentra moeten in de toekomst net zoals bibliotheken plekken van ontmoeting worden. Mensen moeten er kunnen samenkomen, studeren, plannen maken en zelf ondernemen. De schouwburg moet een plek van de mensen worden en niet alleen van de happy few.”

Tandem Ververken – Perceval

“Ik voel bij de directie, bij Alexander, dat die daar ook heel hard mee bezig is. Hij heeft een trekker nodig, een ijsbreker, iemand met een groot bakkes die de boel eens op stelten durft te zetten en zegt: ‘Ja, ik ga het doen. Ik gooi die deuren open’.”

De oplossing is volgens Perceval niet om tickets tegen 2 euro aan te bieden voor kansarmen. “Wie met 6 euro per dag moet overleven, zal geen 2 euro aan het theater besteden waar hij of zij nog nooit is binnen geweest. Weet je, ik kan supergoed heel emotionele oproepen doen, verhalen vertellen over wat de kracht van de kunst is. Van mensen die niet meer spraken, die we terug hebben leren spreken. Van mensen die niet meer konden lopen, die we weer hebben leren lopen. Zet me op de hoofdzetel van de een groot bedrijf en ik ga het hele bestuur aan het huilen krijgen. Maar dan hoor je uiteindelijk: ‘Wat zeggen de cijfers?’ Net daar is Alexander veel beter in. Ik denk dat we daar een goeie tandem kunnen vormen.”