In Passendale werd de actie van Cel WOII, het plaatsen van struikelstenen, beëindigd. Negen van achttien geplaatste ‘Stolpersteine’ in Groot-Zonnebeke kwamen voor in Passendale.
Struikelstenen, of Stolpersteine, zijn gedenkstenen die ontworpen zijn om slachtoffers van het nationaalsocialisme te herdenken, en worden geplaatst voor hun laatste woonhuizen. Ze zijn ontworpen door de Duitse kunstenaar Gunter Demnig en voor het eerst geplaatst op 4 januari 1995 in Keulen. In Groot-Zonnebeke nam Cel WOII het initiatief om dit ook te realiseren voor de plaatselijke slachtoffers. Cel WOII is een onafhankelijke vereniging die enkele jaren geleden werd opgericht en werkt rond het thema van de Tweede Wereldoorlog. Alle aspecten van Groot-Zonnebeke komen aan bod zowel op historisch als heemkundig vlak, maar ook het educatieve wordt niet vergeten.
Het bestuur bestaat uit Mario Verhelle, Wouter Van Bockstael, Kurt Vandenameele, Karin Vandenameele, Peggy Ghesquière, Fien Cael, Dominique Defrancq en Heleen Haeghedooren. Eerder werden er al struikelstenen geplaatst in Zonnebeke en Beselare en nu kwam Passendale aan de beurt, voor Geluveld en Zandvoorde werden geen slachtoffers gevonden.
Verzet
Op een totaal van 18 waren er in Passendale alleen al negen gedeporteerden die in kampen het leven lieten. Het landelijke gebied was een immers een ideaal gebied voor het verzet en de partizanen. Er waren struikelstenen voor Henri Beheyt (+ Neuengamme 29 november 1944), Marcel Beheyt (+ Neuengamme januari 1945) en Rachel Beheyt (terug thuis op 1 juni 1945 na deportatie naar Revensbrück). Het gezin woonde in Moorsledestraat 61. Petrus (+ Neuengamme 1944), Gaston (+ Neuengamme 13 november 1944), Gerard (+ Neuengamme 13 november 1944) en Leon Ollevier (+ Neuengamme 17 december 1944) uit de Wieltjesstraat 1, Gaston Vermeulen (+ Neuengamme 3 december 1944) uit de Wieltjesstraat 2 en Basile Lootens uit de ’s Graventafelstraat 29.
Tijdens de plechtigheid waren de dochters van Basile, Agnes en Maria Lootens, aanwezig. Hun vader overleed eind april 1945 in Sandbostel. Daarna werd hij tijdelijk begraven in een massagraf, heropgegraven en geïdentificeerd in 1958. Vervolgens raakten zijn stoffelijke resten spoorloos. Voor beide dochters is niet weten waar hun vader is begraven heel emotioneel en een blijvend gemis. (NVZ)
