Gezien de wateroverlast was een weekendje Bouillon vorige zomer géén aanrader, maar de gelijknamige voorstelling van het West-Vlaams theatergezelschap wordt dat de komende maanden wel. Wij spraken met ‘ancien’ Peter Bulckaen en spring-in-‘t-veld Bianca Vanhaverbeke, die straks als koppel op de planken staan.
Na veel te lang stilliggen en aan de vooravond van de tiende verjaardag van Het Prethuis gaat het gezelschap de komende maanden touren doorheen West-Vlaanderen en ver daarbuiten. Dit najaar alleen al staan er 50 voorstellingen op het programma. Het wordt dus pittig voor de hoofdrolspelers, waaronder Peter Bulckaen en Bianca Vanhaverbeke. Zij kruipen in de huid van een man en vrouw die samen met een bevriend koppel een weekendje naar Bouillon trekken om te ontspannen. Maar van rust komt niet veel in huis, wanneer een onbekende en verdwaalde man komt aankloppen. Zijn komst zorgt voor de nodige opschudding en dreigt ook enkele geheimen te onthullen…
Was het weer wennen, dat repeteren en spelen?
Peter: “We zijn dat eigenlijk weer snel gewoon, die routine is verrassend snel terug. Bovendien repeteren wij ook geen drie maanden. We gaan er niet van klappen.”
Bianca: “We zijn echte doeners. Het moet vooruit gaan.” (lacht)
Normaal zouden jullie vorig jaar al met dat stuk op scène staan.
Peter: “Het werd vrij snel duidelijk dat we niet zouden kunnen spelen. Mijn omgeving verklaarde mij gek toen ik zei dat we niet zouden kunnen spelen tot een volgende zomer. Even was er vorig najaar licht aan het einde van de tunnel, maar toen ging alles opnieuw op slot. Maar je voelt aan alles dat het publiek er echt naar verlangt. Er zijn mensen die doorgaans twee keer per jaar op de afspraak zijn en daar nu ook weer naar uitkijken.”
Bianca: “Heel deze periode heeft ook duidelijk gemaakt dat theater, cultuur… wat wij doen, echt het peper en zout van het leven is. Na de voorstelling hoor je dat het deugd heeft gedaan om je hoofd leeg te maken en nog eens goed te lachen, wat veel mensen misschien niet konden doen de laatste tijd.”
Jullie konden in die periode al bij al doorwerken.
Bianca: “Ik durf zeker niet te klagen (Bianca geeft toneelles, red.), maar het is voor veel acteurs méér dan werken. Spelen is ook goed voor je eigenwaarde, als uitlaatklep. Als je dat niet meer kan doen, begrijp ik dat er veel mensen lastig lopen.”
Peter: “Veel mensen hebben een bijverdienste in de horeca, en ook dat viel weg. Het grote probleem is dat je voor steun en technische werkloosheid allerlei contracten moet kunnen voorleggen. Maar in onze wereld komen die vaak pas aan bod op de laatste werkdag. Dat zorgt soms voor schrijnende verhalen. Buitenstaanders begrijpen dat vaak niet. Maar zo werkt het jammer genoeg nu eenmaal in dat wereldje.”
Bianca: “De coronacrisis heeft al die pijnpunten naar boven gebracht.”
Speelden jullie vroeger al eens samen?
Bianca: “We waren al eens samen te zien in De Serviceflat. Toen was hij de dokter, nu speelt hij mijn man.”
Peter: “Dat gaat heel vlot. Op het podium is het altijd wat zoeken. Ik weet dat ik lang gesukkeld heb met de rol van dokter en dat ik zei: heb alstublieft nog een beetje geduld. Deze rol nu is iets simpeler voor mij.”
Bianca: “Voor mij is het dan weer omgekeerd. Deze rol ligt behoorlijk ver van mezelf. Maar Peter is wel een dankbaar persoon om mee op scène te staan. Hij geeft steevast positieve feedback.”
Peter: “Uiteraard heeft Jeroen (Maes, die het stuk schreef en regisseert, red.) de leiding, maar hij weet steevast wat hij voor ogen heeft. Maar daarnaast is er ook ruimte voor eigen input of om je gedacht te zeggen. Het is fijn om tegen elkaar te zeggen: probeer misschien dit of dat eens.”
Bianca: “Zo’n personage leeft ook echt. Bovendien heb je dat publiek nodig om te zien wat er werkt. Comedy heeft echt dat publiek nodig.”
Peter: “Het gebeurt soms dat Jeroen na het openingsweekend nog beslist om een bepaalde passage eruit te halen of te veranderen. Je sleutelt tijdens een repetitie altijd wel wat aan de replieken, maar het is eenmaal als je ze speelt dat het echt op punt staat.”
Bianca: “Daarom zijn de eerste keren steeds spannend. Nog altijd, ja.”
Jullie zijn nu kind aan huis bij Het Prethuis. Wat spreekt jullie daar zo in aan?
Peter: “Jeroen ken ik vooral via mijn vader, die nog samen met zijn vader heeft gespeeld en ook van Beselare afkomstig is. Toen ik de vraag kreeg om een stuk te spelen in het West-Vlaams, moest ik daar niet lang over nadenken. Dat werd een succes. Het tweede stuk werd een nog groter succes en zo ging de bal aan het rollen.”
Bianca: “Een jaar of twee geleden belde Jeroen en dat kwam op het perfecte moment. De kinderen waren net groot genoeg, want de combinatie met zo’n tournee is wel intens. Bovendien heb ik echt iets met comedy. Ik hou van de vaart die daarin zit, die timing, die voorzetten geven… En dan nog in het West-Vlaams! Het leuke is ook dat je daardoor altijd dicht bij huis speelt.”
Peter: “Heel handig als je al eens blijft plakken.” (lacht)
‘Weekendje Bouillon’, vanaf zaterdag 18 september tot volgend voorjaar. Info en tickets via www.prethuis.be.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
