Een Ensoriaanse dodenmars heeft zaterdagavond het Ensorjaar feestelijk afgesloten. De badstad blikt tevreden terug op een jaar vol activiteiten die de 75e verjaardag van het overlijden van James Ensor herdachten.
In de Onze-Lieve-Vrouw ter Duinenkerk (in de volksmond het Ensorkerkje genoemd) werd het Ensorjaar afgesloten met fragmenten uit de gelauwerde voorstelling ‘Ensor est un fou’, de revelatie van Theater aan Zee. Dries Vanhegen verraste andermaal het publiek. Wouter Deprez schetste hoe Ensor vandaag zijn meesterwerken zou schilderen. Er was ook een passende hulde van poppentheater Kallemoeie aan bezieler Jan Hostyn die overleed in het Ensorjaar.
Wim Vanseveren, coördinator van het Ensorjaar: “Het voorbije jaar overtrof mijn verwachtingen. De afsluiter gaf ook aan hoe het Ensorjaar was: kwalitatief en gevarieerd. De stoet werd gemaakt met veel Oostendse vrijwilligers. Ook tijdens het voorbije jaar was hun betrokkenheid groot.”
Apotheose zou een stoet worden, maar de timing daarvoor liep in het honderd.
Stoet
De stoet, naar een idee van theatermaker Dirk Opstaele vertrok nog voor de mensen de kerk hadden verlaten. Het was voor velen ook niet helemaal duidelijk wat het opzet was. Toch was er een geslaagde ‘dodenstoet’ waarbij Showkorps WIK de verklede figuranten langs een parcours met laserstralen loodste. Tot in de duinen, op de plek waar in 1980 het schilderij ‘Zelfportret met bloemenhoed’ werd teruggevonden na een spectaculaire roof in 1978.
Roof
Die spannende saga krijgt trouwens een vervolg want journalist Stefaan Kerger zocht uit hoe één en ander in elkaar zat en lichtte en tipje van de sluier in de lezing ‘Roofde Oostende zijn eigen Ensors?’. Wordt vervolgd.
Zondagmiddag wordt het Ensorjaar helemaal afgesloten met de onthulling van ‘Ik, James Ensor’, een kunstwerk van Daniel Spoerri dat jaren niet werd getoond en opnieuw, zij het tijdelijk, zal te zien zijn naast het Ensorkerkje.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
