Dinsdag trekt Wim Lybaert er met De Columbus op uit met een onbekende Vlaming. Het werd de jonge muzikant Laurens Vanhulle, die geheel toevallig net als Wim Lybaert roots heeft in Brugge. “Ik zou niet te persoonlijk worden, maar ineens gulpte het er toch uit.”
In het Eén-programma De Columbus neemt Wim Lybaert elke week een bekende Vlaming mee op zijn bus, en laten ze het lot, toeval en het kompas hun bestemming bepalen. Het resultaat is steevast hartverwarmende televisie waar de gasten even onthaasten en in al die rust vaak even in hun hart laten kijken of hun ziel blootleggen. In dit seizoen werd beslist om één onbekende Vlaming mee op sleeptouw te nemen. Het relaas daarvan is dinsdag te zien.
Daarin zien we hoe Wim zijn bus parkeert in Antwerpen, bij Laurens Vanhulle. De jonge muzikant woont er al een achttal jaar, maar is eigenlijk een geboren Bruggeling. “Ik volgde een acteeropleiding aan het conservatorium”, aldus Laurens. “Maar dat bleek al snel niets voor mij te zien zijn. Intussen had ik hier al heel wat vrienden gemaakt en bleef ik plakken. Voor een familiebezoek keer ik al eens terug naar Brugge en in het verleden deed ik ook enkele workshops met Sound Factory in het Concertgebouw.”
Huismus
Muziek staat centraal in het leven van Laurens. Hij is volop bezig om zijn muzikale carrière en zijn soloproject Low Hill van de grond te krijgen. Begin mei lanceerde hij zijn eerste single Drowning, eentje waarbij hij de steun kreeg van David Martijn van Goose, die hem ook in contact bracht met Benjamin Desmet van de bekende SX. Met Low Hill brengt Laurens melancholische soul en elektronica in de richting van populaire indierockbands als The War On Drugs.
Maar hoe komt iemand als Laurens dan terecht op De Columbus? “Mijn vriendin was onder de indruk van de aflevering met Hilde Crevits en spoorde me aan om mee te kijken. Het concept sprak me heel hard aan, vooral omdat ik vroeger ook al eens met vrienden in een busje richting Frankrijk had gereisd. Maar ik ben eigenlijk geen reiziger. Eerder een huismus zelfs. Ik heb geen auto en ook geen rijbewijs, dus als ik op reis ga dan is het eerder een citytrip met de trein. Toen ik me inschreef, na de oproep om eens mee te reizen met De Columbus, begon het me gaandeweg te dagen dat het niet zomaar een reis was, maar het ook effectief een aflevering zou worden. Toen ze me belden, was ik dan ook verrast. En eerlijk, ik heb ook wel wat getwijfeld. Want ik ben nogal iemand die houdt van structuur en regelmaat. En ik weet dat ze bij zo’n televisieprogramma ook vrij dicht op je vel zitten. Maar uiteindelijk viel het heel goed mee.”
Muziek in een ruïne
De ontmoeting met Wim was hartelijk, al was de eerste dag naar eigen zeggen wel wennen. “Vooral met die camera’s daarbij, maar dat gevoel ebt vrij snel weg. Op den duur ben je daar niet mee bezig. Na twee, drie dagen bleek trouwens dat we wel wat gemeenschappelijke vrienden hadden. Maar ik wist niet zo goed waaraan wat ik mij moest verwachten. Het is wat dubbel: het verliep allemaal heel natuurlijk en ik kon ook helemaal mezelf zijn, maar je beseft ergens ook dat het tv is. Ik praat heel veel, maar ik toon niet gemakkelijk mijn gevoelens. Ik had op voorhand tegen mezelf gezegd dat ik niet te persoonlijk wilde worden, maar op een gegeven moment kwam het er toch allemaal, in één keer, uit. Daar stond ik eerlijk gezegd zelf wat van te kijken. Het heeft misschien ook te maken met de reis, dat je vrij emotioneel wordt. Omdat je letterlijk stilstaat bij momenten. Het is een supercliché, ik weet het. Maar de traagte en die stilte… dat voel je heel hard in de natuur.”
In het boek, dat aan de reeks werd gekoppeld, beschrijft Wim dat hij kippenvel krijgt telkens hij denkt aan één specifiek moment. In de ruïne van een gotische kerk toonde Laurens zijn ware emoties, doorheen zijn muziek.
Als ik de andere afleveringen zie, heb ik zelfs al wat heimwee
“Dat was al een eerste schets van mijn single Drowning. Het nummer gaat over het feit dat we vaak overspoeld worden. Door het nieuws, door berichten op onze gsm, Facebook… en dat we allemaal in onze eigen zee lijken te verdrinken. Maar we zien niet altijd dat iederéén aan het verdrinken is. Het is zo tragisch dat het weer mooi wordt. Maar toen ik thuiskwam, heb ik de eerste dagen vooral Paul De Leeuw opgezet. De muziekkeuze van Wim is ook blijven hangen. (lacht) Vroeger zou ik mezelf gek verklaard hebben, maar nu had ik er een euh… bepaalde soort appreciatie voor gekregen, zeg maar.”
Het avontuur met Wim blijft een half jaar later nog altijd aan de ribben kleven bij Laurens. “In zoverre dat als ik de andere afleveringen zie, ik zelfs wat heimwee heb”, glimlacht Laurens. “Het was ook gewoon een hele fijne ploeg. Ik voel ook steeds meer dat ik naar die stilte en rust van de natuur verlang. In Antwerpen is het vrij druk, maar ik raak steeds meer overtuigd dat ik wat meer groen rond mij nodig heb. Die reis heeft dat idee wel versterkt.”
Debuutplaat?
De kans is groot dat we meer zullen horen van Laurens. Een paar weken na de opnames tekende hij bij een label en nu is hij volop nummers aan het schrijven. “Ik hoop dit jaar nog een single of twee uit te brengen. Een deadline voor een plaat heb ik nog niet, al ben ik wel heel ambitieus. Maar nu ligt mijn focus vooral op schrijven en spelen, veel spelen. Maar ik zie wel wat er op mijn pad komt.” Columbus is duidelijk blijven hangen…
De Columbus, op dinsdag 4 juni om 20.40 uur op Eén.
