In zijn nieuwe boek ‘Twee Meisjes’ beschrijft Yves Bondue de geschiedenis van Ieper van 1903 tot 1996 aan de hand van het verhaal van de familie Coomans en hun dienstmeisjes, onder andere zijn moeder Yvonne Vermeulen. Het boek onderstreept zijn sterke band met zijn geboortestad, ook al woont hij er niet meer.
Hoe zou je jouw band met Ieper omschrijven?
“Ieper is mijn geboortestad en ik ben altijd in de buurt blijven wonen. Ik vind het nog altijd de mooiste en interessantste stad van de Westhoek. Vooral naar aanleiding van mijn nieuw boek ‘Twee Meisjes’ kom ik er nu veel. Sinds woensdag (15 oktober, red.) ligt het boek in de winkel. Het gaat over Jules Coomans, zijn dochter en hun dienstmeiden en bestrijkt de geschiedenis van Ieper van 1903 tot 1996. Vanaf 1925 hadden de Coomans met Maria Vermeulen een dienstmeisje uit Elverdinge. Nadat ze trouwde volgde haar zus haar op en zo waren er vijf zussen in dienst bij de dochter van Jules Coomans. In 1943 is Yvonne Vermeulen er beginnen werken, tot 1996. Dat was mijn moeder.”
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan Ieper?
“Tekengerief gaan kopen bij Boudry. Dat winkeltje is in mijn gedachten nog niks veranderd. Wellicht wel, maar het heeft wel nog zijn authentieke uitstraling, met de geur van papier en inkt. Het leuke aan deze herinnering is dat ze telkens opflakkert wanneer ik er passeer.”
En je favoriete plek?
“Mijn moeder werkte meer dan 50 jaar in de beroemde Coomansreke voor het station op het Colaertplein. Dat plein vind ik tof omdat er veel volk passeert van en naar het station. De Menenpoort en omgeving zijn voor mij misschien nog indrukwekkender. Op 11 november 2018 mocht ik daar met Dez Mona optreden voor de eeuwherdenking van de Wapenstilstand. Dat werd live uitgezonden op VRT. We speelden vlakbij de vierstammige kastanje en beneden had je de kraamkliniek waar ik geboren ben. Dat gaf het gevoel dat ik op een magische plek stond.”
Welke lokale horecazaak raad je iedereen aan?
“Ik heb onlangs ’t Eilandje herontdekt. Ik ben er recent gaan eten met vrienden uit Engeland die waren afgekomen voor de Last Post. Ze vonden dat ook een charmante plek en je kan er ook bootje roeien. Wat ik overal eet, is een slaatje geitenkaas, met een Sint-Bernardus Tripel.”
En om cultuur te beleven?
“Het Perron natuurlijk, al vind ik de stadsschouwburg ook wel tof. Het is trouwens gebouwd door Coomans, maar eigenlijk is het geen goeie schouwburg. Als kind ging ik daar ieder jaar naar de revue met mijn ouders. Mijn ouders waren geen cultuurliefhebbers, maar het Volkstoneel van Frans-Vlaanderen en de revue moesten ze gezien hebben, of hun jaar was niet goed. Telkens ik er ga of zelf optreed – vorig jaar nog met de Boom’n van de Weireld – ruik ik nog de revue.”
Ik vind Ieper nog altijd de mooiste en interessantste stad van de Westhoek
Wat is er het meest veranderd in Ieper sinds je jeugd?
“Het verkeer, maar dat is overal. Dat is een heel complexe materie. Vroeger was er één auto per drie gezinnen, nu zijn er drie auto’s per gezin. Vroeger was er veel minder verkeer, en er was ook minder parkeerruimte nodig.”
Wat zou je graag anders zien?
“De Grote Markt mag voor mij volledig autovrij worden. In Nederland lukt het wel, ook in oude steden, zoals Den Bosch of Utrecht. Daar is het ingeburgerd dat je de auto aan de rand van de stad laat staan wanneer je de stad bezoekt.”
Als je één ding mocht realiseren voor Ieper, wat zou dat zijn?
“Niets, Ieper is perfect zoals het is.” (lacht)
Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“Chapeau dat Ieper een vredesambtenaar heeft. Er zijn weinig of geen steden die zo’n pluim op hun hoed kunnen steken. Dat mag voor mij meer aandacht krijgen, net als Westhoek Vredeshoek. Ze hebben mij gevraagd om een vredeslied te schrijven dat ik mocht spelen naar aanleiding van de Internationale Dag van de Vrede. Om 11 uur moeten er 11.000 kinderen in heel de Westhoek dat lied gezongen hebben, waarvan zo’n 1.500 op de Grote Markt. Dat was wel speciaal.”
Zou je hier willen oud worden?
“Absoluut. Ergens in een klein huisje bij de Menenpoort, bij de vierstammige kastantje. Ik woon nu in Rumbeke, maar ik zie me zeker ooit terugkeren.”
Yves Bondue werd geboren op 1 maart 1966. Hij is getrouwd met Ingrid Vermeulen en heeft drie kinderen: Fred (34), René (31) en Gijs (29). Hij volgde de lagere school in Vlamertinge. Daarna trok hij naar het College in Poperinge, waar hij eindigde in de richting Latijn-wetenschappen. Daarna studeerde hij voor kleuteronderwijzer. Hij was tien jaar kleuterleider in de school van Voormezele. Daarna koos hij toch voor de artistieke wereld. In 1998 richtte hij zijn Compagnie de OorSprong op waarmee hij muziek, theater en dans voor kinderen en volwassenen creëert. Nu is hij onder andere frontman van folk-balkangroep Boom’n van de Weireld en leidt hij vertelwandelingen in Dranouter en De Blankaart. Hij schreef ook al verschillende boeken. Zijn recentste ‘Twee Meisjes’ wordt voorgesteld op zondag 26 oktober in de Lakenhallen.
