Na de release van het album ‘Come With Me and Hide’ in februari vorig jaar, focust Michiel Libberecht (31), frontman van Mooneye, dit voorjaar op een solotour in theaterzalen over het hele land. Hij gaat terug naar de basis; akoestische versies van oude en nieuwe nummers.
Michiel, je woont nu al drie jaar in Gent. Denk je eraan om ooit terug te komen naar Zuid-West-Vlaanderen?
“Ja, er zijn plannen om op termijn om samen met mijn vriendin terug te komen naar Kortrijk. Ze is ook van Kortrijk. In september hebben we ons eerste kindje gekregen, dus dan is het handig om dichter bij mijn ouders te zijn. Dit is een iets rustigere setting om als kind in op te groeien. Het platteland van Moen is ook leuk om in op te groeien, maar Kortrijk is al een compromis met mijn vriendin (lacht). Ik woon zelf ook heel graag in een stad, hoor. Ik repeteer in Gent, maak er de platen en spreek er af met vrienden. Maar alles wat ik doe en nog wil doen, kan ook in Kortrijk. Er is hier ook genoeg culturele activiteit en er zijn voldoende creatievelingen. Terugkomen zal ook voor financiële rust zorgen, want Gent is uiteraard een heel dure stad.”
Zal je altijd een band blijven hebben met Moen? Het zit nog steeds in de naam van de band natuurlijk.
“Ik denk van wel. Dat is deels doordat mijn ouders er wonen en mijn broer er een café (Café Sportwereld – Bij Julo, red.) heeft. Ik heb er ook nog veel vrienden in de buurt. Die banden probeer ik te onderhouden, al is dat niet altijd makkelijk na al die jaren. Ik ga geregeld terug en kom er heel graag. Mooneye is als soloproject gestart, maar ervoor had ik de rockband ‘Forward’ met mijn broer en twee maten. Op een gegeven moment ging ik akoestische nummers maken die niet per se pasten binnen Forward. Na een paar jaar solo te spelen, kwamen Stan Holvoet, Aaron Deceukelier en Rien Coorevits erbij met de eerste EP ‘Mooneye’.”
“Ik wil mezelf niet te veel vastpinnen op deadlines”
“Het blijft in mijn ogen een soloproject met een band als ondersteuning. De gedaante is doorheen de jaren misschien wat veranderd, maar dat is telkens organisch gegaan. Ik weet niet wat de toekomst brengt, maar ik ben alleszins blij met de huidige bezetting van Mooneye. Ik zal dat laten afhangen van de muziek. Ik heb die mentale ruimte nodig wanneer ik muziek schrijf.”
Hoe pak je zo’n schrijfproces aan?
“Je moet in een bepaalde flow zien te komen. Het is een mindset waar ik heel graag inzit, maar erin komen is echt niet makkelijk. Ik moet er echt tijd voor maken. Eens het zover is, kan ik er wel lang inzitten. Nu zit ik bijvoorbeeld in zo’n fase. Dat komt onder andere doordat onze zoon nu naar de crèche gaat (lacht). In die eerste maanden na zijn geboorte ging dat wel moeilijker. Ik had daar wel vrede mee, hoor. Sinds begin januari is die opgestapelde goesting om muziek te maken eruit aan het komen. De dagen vliegen echt voorbij en ik zou dat graag even aanhouden. In zo’n periode kan ik heel veel doen.”
Koppel je nu een deadline aan die schrijfperiode?
“Ik maak wel graag plannen, maar de ‘deadline’ mag nu ver in de toekomst liggen. Te praktisch denken kan ook een valkuil zijn. Ik wil mezelf niet te veel vastpinnen op deadlines. Deze periode is trouwens de eerste keer sinds het begin van Mooneye dat ik echt mijn tijd kan nemen om te schrijven, en dat is wel leuk. Toch ken ik mezelf te goed en vrees ik dat ik er weer druk op zal leggen. Ik ga niet tot het einde van dit jaar wachten om weer plannen te maken. Ik vermoed dat ik binnen een paar maanden wel weer al verdere plannen zal hebben voor het jaar dat volgt.”
Wat mogen we precies verwachten qua nieuwe muziek?
“Waar ik nu mee bezig ben, hoeft niet per se voor Mooneye te zijn. Ik ben bijvoorbeeld voor het eerst bezig met liedjes in het West-Vlaams te schrijven. Hoe dat precies zal klinken, moet ik nog wat onderzoeken. Het zijn akoestische nummers die ik solo zou brengen. Bepaalde nummers daarvan zal ik al uittesten tijdens de solotoer die eraan komt. De solo-optredens zullen doen denken aan het begin van Mooneye, waarbij ik kan experimenteren qua setlist. Er zal uiteindelijk wel een draad in komen, maar voorlopig voel ik me daar heel vrij in. Ik zie het als een mooie kans om m’n ding te doen op een podium. Ik ga me simpelweg zetten en liedjes spelen. Ik doe het wel in samenwerking met Johan Decaestecker, de muzikale alleskunner die ook in Ão zit. Let op: ik treed heel graag op met de band, hé. De show in december in de AB was bijvoorbeeld een van de mooiste optredens die we al gedaan hebben.”
Mooneye bestaat ondertussen een kleine tien jaar. Was waar je nu staat een absolute droom aan het begin van het avontuur?
(aarzelt) “Ja. Ik aarzel omdat ik altijd hoop op meer en omdat ik het vooral wil blijven doen, maar ik had inderdaad nooit gedacht dat ik dit kon doen. Muziek is altijd de grote passie geweest: eerst ‘gewoon’ als hobby, maar ik had er telkens ambitie in. Ik weet nog goed dat we in onze beginjaren meededen aan wedstrijden in Kortrijk en tussen bands waar stonden we naar opkeken. Nog niet veel later waren we zo’n band. Het is dus zeker een droom die uitgekomen is.”
Michiel vult van 20 maart tot en met 10 mei verschillende sfeervolle theaterzalen in België, met uitgepuurde en intieme versies van oude en nieuwe songs. In onze regio landt hij op 28 maart in CC De Sikkerelle in Avelgem (uitverkocht), op 11 april in CC De Schakel in Waregem en op 19 april in OC De Stekke in Wevelgem. Zondag 4 mei komt hij ten slotte nog eens thuis in het Theatercentrum van Zwevegem. Tickets via https://www.mooneyeband.be/.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
