“We zullen er vooral voor zorgen dat de festivalgangers om middernacht niet in slaap vallen”, vertelt Torhoutenaar Hendrik Willemyns, die vrijdag met zijn band Arsenal voor de vijfde keer op het Cactusfestival optreedt. “Een thuismatch? Neen, dat mag je niet zeggen van iemand die opgroeide naast de weide van Rock Torhout.”
Hendrik Willemyns (51) is geboren en getogen in Torhout, waar hij tot zijn negentiende woonde. “Tot ik naar de Gentse unief trok om pol en soc te studeren. Maar dat lag mij niet. De filmschool RITCS in Brussel was meer mijn ding. Ik heb elf jaar in de hoofdstad geleefd en gewerkt voor productiehuis Woestijnvis. De liefde, mijn vrouw Eva, dreef mij naar Antwerpen.”
Thuismatch?
Dit weekend treedt Arsenal al voor de vijfde keer op Cactus op. Is spelen in het Minnewaterpark een thuismatch?
“Neen. Als je van Torhout bent, ben je niet van Brugge. Dat zullen de Bruggelingen beamen. Indertijd was je voor de Bruggelingen ‘een boertje’ als je uit een plaats als Torhout kwam. Dat was in zekere zin niet gelogen. Mijn ouderlijk huis bevond zich tussen twee boerderijen, maar één ervan was eigendom van de boer die zijn weide verhuurde aan Rock Torhout! Dat gaf mij een fierheid: ik was van Torhout, waar een van de grootste rockfestivals plaatsvond.”
“Cactus is een plezant festival, waar ik graag naartoe ga. Ik bewaar leuke herinneringen aan vorige concerten. Cactus is ook een familiaal festival met een gedurfd programma. Soms iets te gedurfd voor families. Ik denk dat die blij zijn dat wij spelen. (lacht) Arsenal is geen experimentele jazzband, we zijn toegankelijk.”
Zoetzuur
Vorige maand speelde Arsenal vier avonden na elkaar in een uitverkochte Brusselse AB onder de noemer ‘Jungle Hotel’. Wat mogen we verwachten op Cactus?
“Het zijn twee verschillende zaken: We konden de AB ombouwen tot een Afrikaans junglehotel, waar we twee uur lang ons eigen verhaal konden vertellen. Dat kunnen we niet op Cactus, waar we vrijdagavond pas om kwart voor twaalf spelen. Daar gaan we voor een gebalde, energieke set. Niemand zal in slaap vallen!”
Ooit vergeleek je de liedjes van Arsenal met Coca-Cola. Ze zijn zoetzuur…
“Zoet kan niet blijven boeien, zuur evenmin. Maar in de juiste combinatie wel. Ook chocolade is gemaakt van bittere cacao. Met wat suiker krijg je een heerlijke combinatie. Tristesse is de rode draad in onze nummers. We brengen ze met veel enthousiasme en een dansbare drive.”
Vallen
Je vertelde ons dat er slechts twee soorten liedjes bestaan: over vallen en over vliegen. Arsenal zingt vooral over vallen. Vanwaar die obsessie met melancholie?
“Het donkere is interessant, het geeft diepgang aan het leven. Je kunt de mens zien als de kanker die onze planeet naar de knoppen helpt of als het schoonste, interessantste wezen op aarde. Voor mij zit de rijkdom in de mix van die twee visies.”
In ‘The Rhythm of The Band’, de jongste cd van Arsenal uit 2021, met bijhorende documentaire, ging je op zoek naar het antwoord op de vraag ‘wat is muziek’.
“Ik ben nog zoekende. Met ouder te worden heb ik het gevoel dat ik de muziek, zoals we ze met Arsenal maakten, aan het verliezen ben. Daarom wou ik uitvissen wat muziek is. Ik denk dat ik daar een antwoord op gevonden heb en zelfs een oplossing.”
Staat Arsenal na 22 jaar op een kantelpunt?
“Ja. Ik wil Arsenal levend houden en dat kan niet door hetzelfde te blijven doen. We moeten transformeren. De hele muziekindustrie moet die denkoefening doen. Mensen luisteren niet meer naar cd’s, ze maken playlists. Ik ga op zoek naar een groter verhaal, ik combineer sinds ‘Dance Dance Dance’ uit 2014 muziek met film. Louter platen maken is niet meer genoeg…”
Je nieuwe film ‘Jungle Hotel’ speelt zich onder andere af in Nigeria. Vanwaar die fascinatie voor dat Afrikaans land?
“Mijn ex-vriendin is Nigeriaans en noemde John en mij altijd ‘Oyebo’s’ (bleekscheten) waardoor we ons debuutalbum ‘Oyebo Soul’ doopten. Jaren later draaide ik in Nigeria voor Canvas een documentaire over de schrijver Chinua Achebe. De connectie werd enkel groter.”
“We keerden terug om er met lokale muzikanten te werken en om delen van mijn film ‘Jungle Hotel’ op te nemen. Iedereen die van dansmuziek houdt, heeft een link met Afrika. Daar is het verhaal begonnen. En op Cactus gaan wij daar een extra hoofdstuk aan toevoegen!”
Cactusfestival
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
