Het was een avond die de annalen van de Belgische metalgeschiedenis ingaat als het moment waarop de iconische metalband Stake voor onbepaalde tijd de stekker uit hun versterkers trok. Na twintig jaar vol intensiteit en innovatie nam de band, ooit begonnen als Steak Number Eight, gisteren in Landmarck, Kortrijk, afscheid van hun fans in een van hun meest gedenkwaardige concerten tot nu toe. Voor deze speciale gelegenheid brachten ze een eerbetoon aan hun roots en legendarische carrière, die ooit begon in een klein café in Wevelgem.
Twintig jaar geleden werd de kiem voor de band gelegd in Café Polka in Wevelgem, het café van de vader van zanger en gitarist Brent Vanneste. Samen met drummer Joris Casier — die hij daar ontmoette — begonnen de twee aan een muzikaal avontuur dat hen zou leiden naar de grootste podia van Europa. Niet lang daarna sloten Jesse Surmont (bas) en Louis Provoost (gitaar) zich aan, en de band was compleet. Hun unieke mix van postrock en sludgemetal sloeg meteen aan. In 2008, slechts enkele jaren na hun oprichting, werd Steak Number Eight de jongste band ooit die Humo’s Rock Rally won, een prestatie die hen meteen op de kaart zette in de Belgische muziekscene. Ze speelden datzelfde jaar op Boscorock waar menig liefhebbers omver geblazen werden.
De band groeide snel en toerde door heel Europa. Ze traden op in het voorprogramma van metalgrootheden zoals Mastodon, Alice Cooper, en Prong. Die ervaring katapulteerde de jonge muzikanten naar een nieuwe dimensie. Een gedenkwaardig moment kwam in 2018, toen de band besloot hun naam te veranderen in Stake. De nieuwe naam markeerde een frisse start, maar de muzikale essentie bleef onmiskenbaar herkenbaar. Als kers op de taart werden ze de voorbije zomer nog geprogrammeerd op Graspop Metal Meeting “een droom die uitkwam” liet Brent Vanneste nog weten.
Een avond vol herinneringen en eerbetoon
De shows van dit weekend waren zorgvuldig vormgegeven om de rijke geschiedenis van de band te vieren. Voor het evenement creëerden de bandleden een authentieke sfeer door een replica van Café Polka na te bouwen, het café waar alles begon. Fans konden genieten van een speciaal Stake-bier en een door de band samengestelde hamburger. Ondanks enkele losse tickets aan de deur waren beide shows zo goed als uitverkocht, en dat was duidelijk merkbaar aan de lange rijen bij de jetonkassa’s die het aantal dorstige bezoekers hadden onderschat. “Ongeveer een half uur heb ik hier staan aanschuiven maar gelukkig waren we op tijd. De dorstigen moeten gelaafd worden”, aldus Erwin Pulpe uit Kuurne.
Het afscheid
Het concert zelf was niets minder dan legendarisch. Het werd een avond vol emoties, waarbij niet alleen Cis Deman (gitarist sinds 2014) werd bedankt voor zijn bijdrage, maar ook de gesneuvelde vrienden die de band door de jaren heen heeft verloren. De band betoonde eer aan hun toegewijde crew en aan het legioen fans die hen tot het einde hebben gesteund. “Fuck Yeah!” schalde meermaals door de speakers, uit de mond van Brent Vanneste, die duidelijk zichtbaar werd meegesleept door de emotie van het moment. Alle hits passeerden de revue en een uitbundige menigte keerde rond middernacht terug naar huis. Het was duidelijk: Steak Number Eight, Stake of geen Stake: de band zal voortleven in de diepste zielen van metallievend Vlaanderen. Een groots verjaardagsfeest als dit zullen ze niet vergeten.
Met dit onvergetelijke concert zette Stake een punt achter hun verhaal, al blijft de toekomst voor hen open. Het was een avond waarop niet alleen een hoofdstuk werd afgesloten, maar ook het einde van een tijdperk voor de Belgische metal scène. Wie dat wil, kan vanavond aan de deur nog tickets bemachtigen voor het allerlaatste optreden van de band.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
