In het Australische Melbourne maakt de West-Vlaamse singer-songwriter Romanie Assez momenteel het mooie weer met een ode aan haar grootvader. Haar single ‘Anthony’ wordt er opgepikt door radio- en tv-stations, wat haar doet dromen van een reeks liveshows met haar band. In Australië, maar ook bij ons.
Romanie Assez (27) groeide op in Pittem. Op haar achttiende trok ze voor een jaar naar Brisbane, waar de levendige muziekscene haar stimuleerde om zelf nummers te schrijven. Bij haar thuiskomst speelde ze op festivals als Labadoux en LeffingeLeuren, maar drie jaar geleden ruilde ze België opnieuw in voor Australië.
Zit je daar in Melbourne beter dan hier, op muzikaal vlak?
“De eerste maand heb ik mij uiteraard afgevraagd of ik wel de juiste keuze had gemaakt, om opnieuw vanaf nul te starten. Ondertussen heb ik hier echter een sterk netwerk met heel getalenteerde mensen kunnen opbouwen en kon ik zelfs al samenwerken met enkele van mijn muzikale idolen. Mijn nieuwe single Anthony wordt hier opgepikt door de radio en de videoclip is ook te zien op televisie. Daardoor krijg ik nu ook meer aanvragen om met mijn band op te treden, wat altijd al mijn grote droom is geweest.”
Die single gaat over je grootvader, maar is wel niet naar hem vernoemd?
“Dat klopt. Mijn pépé was André Assez, de voormalige wielrenner en duivenmelker uit Staden. Hij was voor mij een heel speciale persoon en ook mijn peter. Helaas overleed hij vorig jaar na dementie. De songtitel verwijst naar acteur Anthony Hopkins, die een vader met dementie speelt in de film The Father. Ik kwam thuis van de cinema en schreef het nummer in amper twintig minuten. Initieel deed ik dat vooral voor mezelf. Maar toen ik de demoversie via Zoom liet horen aan enkele Belgische vrienden, moedigden zij mij aan om de plaat verder uit te werken.”
Ik schreef het nummer in amper twintig minuten. Met dank aan Anthony Hopkins
Het is dus een heel persoonlijke, maar geen trieste song.
“Dat was een bewuste keuze, omdat ik vind dat er zoveel moois in een herinnering kan liggen. Zo wou ik voor de clip duiven in de visuals verwerken, omdat ik in mijn jeugdjaren zoveel tijd met pépé in en rond het duivenkot heb doorgebracht. Wanneer die herinneringen vervagen, kan dat soms best pijnlijk zijn. Vandaar de schreeuw op het einde van het nummer: I don’t want you to fade, I have faith – that heaven’s gates are not where you are wandering off to (Ik wil niet dat je wegdeemstert, ik geloof dat je niet afdwaalt richting de poorten van de hemel, red.).”
Ook in België wordt de song ondertussen opgepikt. Volgt er binnenkort een terugkeer naar West-Vlaanderen?
“Ik wil heel graag enkele shows in België komen spelen met mijn band en een kleine reünie organiseren met mijn vrienden en familie. Maar voorlopig zie ik Melbourne wel als mijn thuis, dus zou ik na de zomer alweer terugkeren. Ik mis hier natuurlijk heel wat dingen – frieten! – maar omgekeerd zou ik ook veel zaken uit Australië missen, mocht ik nu weer naar België verhuizen. In ieder geval mag je dit jaar nog veel meer nieuwe muziek verwachten. Ik blijf ook sleutelen aan mijn live performance. We zien wel wat er daarmee gebeurt!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
