Riptunes klaar om tweede veelbelovend album los te laten

Wouter en Luc verzamelden nog andere muzikale klasbakken rond zich. © BVB
Bert Vanden Berghe

In Cultuurkapel De Schaduw in Ardooie hield Riptunes al een eerste try-out voor hun tweede ambitieus album ‘Ready for the revolution’. Onze man ging kijken.

Er schuilt een mooie symboliek in het ontstaan van Riptunes: vrij onverwacht en onschuldig ter wereld gekomen, net als de kleine June. Haar vader, grote fan van IDIOTS, stapte een paar jaar geleden af op frontman Luc Dufourmont – die eerder bij Ugly Papas en Two Russian Cowboys speelde – met de vraag of hij geen nummer kon maken over haar. Op zijn beurt klopte Luc aan bij gitarist Wouter Spaens, en met het nummer ontstond ook een geheel eigen sound en uiteindelijk ook een band.

Haast dag op dag twee jaar geleden stelde Riptunes hun eerste album voor, met in het kielzog van Luc en Wouter nog enkele andere muzikale klasbakken: cellist Frans Grapperhaus, pianist Gunter Callewaert en drummer Ruben Vanhoutte. Ook James de Graef, beter bekend als Loverman, werd mee aan boord gehesen. Het titelloze album, met enkele beklijvende songs als Sheila en Martha, werd bijzonder goed onthaald, dus dook de band een jaar geleden opnieuw het bed in.

De cover van het nieuwe album wordt opnieuw gesierd door Maiwenn Oplinus.
De cover van het nieuwe album wordt opnieuw gesierd door Maiwenn Oplinus. © GF

Begin oktober wordt nummer twee verwacht. De gender revealparty in Cultuurkapel De Schaduw toonde aan dat nummer twee nog levendiger is, misschien een tikkeltje onbezorgder zelfs. Ontbolsterd, en tegelijkertijd soms nog aarzelend in dat vertrouwen in de wereld rond zich. Die dualiteit wordt ook weerspiegeld in hun muziek, ergens tussen country en blues, muziek dat doet denken aan de periode eind jaren 70, begin jaren 80. Dreigend en melancholisch bij momenten, dan weer opzwepend en energiek. Maar ook in de frontmannen schuilt die tweespalt. Waar Luc er af en toe vanalles uit zijn nek kletst, is Wouter diegene die opgaat in zijn focus en niet verder raakt dan: ‘Dit nummer gaat over de Ardennen, meer hoef je niet te weten’. Ratio en emo klonken zelden zo in sync. Riptunes keert terug naar de essentie van het muzikale, en in de kinderlijke observatie van alledag, van een vijgenboom tot zelfs een gordijn. De weemoed loert altijd om de hoek, maar ook het tweede kind wordt duidelijk groot gebracht in een warm nest, dat klaar is om de wereld te ontdekken. Riptunes is ready for the revolution, zoveel is duidelijk. Niet de revolutie die doorspekt is van grootspraak maar van eenvoud en zachtheid. Zalf voor de ziel, zonder meer.

Riptunes stelt hun album voor op 2 oktober in de Minard in Gent. Dit najaar kan je hen nog aan het werk zien in Wevelgem, Kortrijk en Diksmuide.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier