Rekkemse band TRIPLE A stelt EP voor in boEgie woEgie: “We zijn niet in een genre te plaatsen”

David Vanderroost, Anthony Vanderroost en Jonathan Deboosere (v.l.n.r.) in het repetitiekot © Kristof Desmet
Rémi Bruggeman
Rémi Bruggeman Medewerker KW

TRIPLE A is de driekoppige band van broers David en Anthony Vanderroost en Jonathan Deboosere. De roots van de band liggen in Rekkem: beide broers werken voor het bedrijf Saverwel, dat van hun vader is, en David voetbalt ook bij Rekkem Sport. Op vrijdag 1 december stellen ze hun eerste EP ‘A Glitch in the Error’ voor in kunst- en cultuurhuis boEgie woEgie te Menen.

David: We zijn gestart met TRIPLE A in 2019 en releaseten ondertussen al enkele singles. Op deze EP hebben we vier nummers die een mooi geheel vormen. Het is een goede combinatie tussen soms heel complexe nummers, waarbij we echt de volledige focus nodig hebben om alles met z’n drieën te spelen, en misschien iets eenvoudigere nummers, maar die zijn dan wel heel meeslepend en betekenisvol. Ik heb ook wel het gevoel dat we nu met deze EP onze sound gevonden hebben.

Anthony: Ik zou dan toch eerder zeggen dat we bijna onze sound gevonden hebben.

David: Het leuke aan muziek is dat je altijd kan blijven zoeken. Ik ben alleszins heel trots op de EP. We namen hem op in samenwerking met Anywhere Studio.

Hoe zou je jullie ‘sound’, jullie genre, omschrijven?

David: We zijn beïnvloed door heel veel verschillende genres. Je kan er niet echt een label opplakken, maar mensen noemen het weleens een unieke mix van alternatieve rock, progressieve rock, noise rock en postpunk.

Anthony: Zo kan je het wel benoemen, maar tegenwoordig is alles ook zogezegd ‘alternatief’. We doen ons ding, je kan er niet bepaald een genre opplakken. We hebben alle drie ook verschillende muzikale invloeden.

Wat zijn jullie respectievelijke inspiratiebronnen dan?

David: Mijn grootste invloed is toch wel punk.

Jonathan: Van mij is het vooral stonerrock (een grof soort rock-/metalmuziek gebaseerd op hardrock uit de jaren 70 van bands zoals Black Sabbath, red.) en postrock. De laatste tijd luister ik ook meer progressive rock.

Anthony: Van mij zit het daar wat tussenin.

Nochtans is het allemaal met een heel ander genre begonnen.

Jonathan: Inderdaad. Anthony en ik zijn eigenlijk al lang goede vrienden. We kennen elkaar via onze ouders, die ook goede vrienden waren. Het gebeurde dan weleens dat we op feesten over onze interesses praatten en al snel bleek muziek de gemene deler te zijn. Toen we nog adolescenten waren, namen we enkele covers op met z’n tweeën, maar dat waren toen nog echt de basics.

Anthony: We hebben eigenlijk veel projecten gehad. Iets later kwam David, die jonger is, er ook bij. Eerst brachten we zelfs bijna poprock en simpele rock (met vier akkoorden, red.). Daarna gingen we de zwaardere kant op. We lastten een pauze in toen Jonathan zijn thesis schreef.

“Met deze EP heb ik het gevoel dat we onze sound gevonden hebben”

David: Na die pauze kwam ik met veel nieuwe ideeën. We zouden iets starten dat volledig losstond van het voorgaande. Ik begon ook meer te zingen, vroeger deed ik enkel de backing vocals.

Jonathan: En ik verdiepte me in het spelen van basgitaar. Daarvoor was ik gewoon gitarist. Het is toch een ander gevoel. De frets liggen verder van elkaar en als bassist moet je ervoor zorgen dat de basis goed ligt.

Het lijkt me geen evidentie om zo’n complexe muziek met maar drie bandleden te spelen.

Jonathan: We hebben geëxperimenteerd met het materiaal dat we gebruiken. We hebben nu een doubler-pedaal die de uitvoer splitst naar twee versterkers. Zo lijkt het alsof we met meer aan het spelen zijn.

Anthony: En geloof me, de optredens zijn ook gewoon heel intens. Je moet dan ook hopen dat er geen technische problemen zijn. Het is bijvoorbeeld al eens gebeurd dat er een slecht contact was op een van de pedal boards, waardoor het geluid niet meer doorkwam. Dat voorval was uitgerekend tijdens Humo’s Rock Rally in 2020. We hebben toen een nummer gebracht zonder bas.

Hoe was die ervaring, op de Rock Rally van Humo?

Anthony: Voor mij, door de omstandigheden, veel te stresserend. Ik heb er op het moment zelf niet echt van kunnen genieten. Nu hebben we al veel meer ervaring en zouden we sneller op de situatie kunnen inspelen.

Wat is het hoogtepunt tot nu toe?

David: Het is natuurlijk moeilijk om er eentje uit te kiezen, maar we hebben de zaterdag van het recentste Schippersweekend in Lauwe geopend en ik vond dat wel echt zot. Dat is het grootste festival waar we al stonden.

Jonathan: Ik kan echt van alles genieten. We stonden eens in Ichtegem in een café, maar er was geen kat. Een bende trouwe maten van ons was meegekomen – ze waren met z’n zevenen – en dat werd alsnog een machtige show.

David Vanderroost (26): De stem van de band, die ook gitaar speelt, en de broer van Anthony. Sinds september elektricien bij Saverwel. David studeerde energietechnologie en voetbalt bij Rekkem Sport. Hij woont in Rekkem.

Anthony Vanderroost (29): De drummer werkt ook bij het familiebedrijf Saverwel, als installateur van verwarming en zonnepanelen. Anthony is momenteel bezig met de verbouwingen van zijn huis.

Jonathan Deboosere (28): De bassist studeerde burgerlijk-ingenieur en programmeert bij Robaws in Zwevegem. Speelt ook drum, piano en gitaar en is amateurproducer. Jonathan is afkomstig uit Menen en woont nu in Dadizele.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier