Red Sebastian en mama Cathy zijn klaar voor Eurovision: “40 jaar na Sandra Kim willen we Eurosong weer naar België halen”

‘La Belgique, douze points’. Het zijn vier magische woorden die we tijdens de finale van het Eurovisiesongfestival liefst heel vaak horen. En daarvoor wil Seppe Herreman, beter bekend als Red Sebastian, hemel en aarde verzetten. Ook zijn mama Cathy zal straks op het puntje van haar stoel zitten, daar in Bazel, om haar zoon mee naar de overwinning te schreeuwen. De band tussen moeder en zoon is onbreekbaar, mochten we met eigen ogen vaststellen. “We horen elkaar dagelijks”, klinkt het. “En elke zondag zakt Seppe naar Oostende af om samen de voetjes onder tafel te schuiven. Het is een prachtkerel.”

De zeedijk van Oostende op een zonovergoten zaterdagochtend, ergens eind april. Wanneer Seppe Herreman, die komende dinsdag (13 mei, red.) 26 kaarsjes mag uitblazen, samen met zijn mama Cathy Segers (56) naar de plaats van afspraak – Galerie BeauSite, een stemmige brasserie annex kunstgalerij – wandelt, gooien passanten hem vrolijke aanmoedigingen toe, en houdt hij ook enkele keren halt voor een kort gesprekje. Red Sebastian is hot, zoveel is duidelijk. “Die schouderklopjes doen deugd”, glundert hij. “Ik ben klaar om op Eurovision te schitteren. Het wordt de grootste uitdaging van mijn nog jonge leven, maar ik zal er alles aan doen om België trots te maken. Dat ik dat kan doen met mijn ouders aan mijn zijde, maakt het nog zoveel mooier. Want zonder hen zou ik dit nooit kunnen hebben bereikt.”

Hoe gaat het met de zenuwen, Seppe?

Seppe: “Dat valt best mee. Ik heb vooral veel goesting om op dat grote podium te springen en Europa en de wereld te tonen wat ik in mijn mars heb. Voorlopig haalt de excitement het nog van de nervositeit. Al zal die de komende dagen wel toenemen. Op een goeie manier, want ik heb wel wat gezonde stress nodig. Ik voel nog altijd wel wat kriebels net voor ik moet optreden. Of dat nu voor 20 of 2.000 man is. Ik hoop vooral dat ik nu fysiek in orde blijf. Ik kruip de laatste weken steevast vroeg onder de wol, werk met een personal coach aan mijn conditie en waak ook over mijn gezondheid. Nu wil je als zanger écht geen verkoudheid oplopen.” (lacht)

Had je ooit durven dromen dat je je land zou mogen vertegenwoordigen tijdens de grootste muziekwedstrijd ter wereld?

Seppe: (denkt even na) “Toch wel. Als kind zat ik al gefascineerd naar het Eurovisiesongfestival te kijken. Toen ik in 2006 Lordi zag winnen en Loreen in 2012 voor Zweden als laureate uit de bus kwam, heb ik de klik definitief gemaakt. Sindsdien was het niet meer de vraag of ik ooit zou deelnemen, maar wanneer. Sinds 2017 heb ik elke twee jaar de VRT gemaild om mezelf aan te prijzen. En zie, de aanhouder wint.”

Cathy: “Dat doorbijten zit in Seppes karakter. Als hij een doel voor ogen heeft, gaat hij er ook vol voor. Hij wilde als kind dolgraag deelnemen aan Junior Eurosong, maar dat hebben we wat afgehouden. Om hem te beschermen. We wilden dat hij zijn talent in alle rust kon ontwikkelen. Nu gaat zijn kinderdroom in vervulling.” (lees verder onder de foto)

Hoe was Seppe als kind, Cathy?

Cathy: “Een echt podiumbeest. (glundert) Samen met zijn beste vriend Manu Van Acker optredentjes in elkaar boksen, zich constant verkleden, sketches bedenken… Mijn man Rembert en ik heb hebben dúizenden shows van die twee gezien. In het derde leerjaar is hij naar de muziekschool van Oostende getrokken, om er piano te leren spelen. En was de trein definitief vertrokken.”

Kom je uit een muzikaal nest?

Seppe: “Eigenlijk niet. Mijn mama is kleuterleidster, papa parketlegger. Maar muziek nam wel altijd een belangrijke bijrol in, als ik het zo mag zeggen. Mama staat voor haar kleutertjes vaak te zingen en mijn grootvader is een enorm grote jazzfanaat. Pappie Raymond heeft me echt in die wereld ondergedompeld. Mijn nonkel drumt dan weer. Ergens is het dus ook niet zo verwonderlijk dat ik als muzikant aan de weg timmer.”

Wanneer had je door dat Seppe op een podium zou belanden, Cathy?

Cathy: “Hoe ouder hij werd, hoe serieuzer die muzikale microbe. Na zijn middelbare school wilde hij naar het Conservatorium in Gent. Daar heeft hij echt alles voor gedaan. Een hele zomer bijlessen volgen, keihard werken… Terwijl hij eigenlijk van die paar volledig zorgeloze maanden moest kunnen genieten. Toen wisten we dat het menens was.”

“Winnen, dat zou het mooiste geschenk voor Moederdag zijn”

Seppe: “Een plan B had ik eigenlijk niet. Tot op de dag van vandaag kan ik niet zeggen wat ik zou gedaan hebben, mocht het Conservatorium niet gelukt zijn. Ik moest en zou muziek maken.”

Hoe hebben jij en je man het Eurosongparcours beleefd?

Cathy: “Het was een rollercoaster, hé. We hebben flink wat afgestresst (knipoogt), maar het was het allemaal waard. We hebben alle optredens live meegemaakt en ook Seppes traject van heel dichtbij gevolgd. Neem het van mij aan: hij verdient dit meer dan wie ook. De finale was een prachtig moment. Vanuit Oostende trokken met twee volle fanbussen naar de VRT, goed voor 120 mensen. Een fantastische ervaring.”

Seppe: “Ik ben erg blij voor die steun. Maar ik was ook een beetje gegeneerd dat ik daar zóveel supporters had. De andere kandidaten stonden daar ook met een topsong, hé.” (lees verder onder de foto)

Hoe belangrijk zijn je ouders in je carrière?

Seppe: “Een doorslaggevende factor. Dankzij hen kan ik doen wat ik graag doe. Dat is zeer veel waard. Ik wilde eigenlijk tijdens het secundair al naar het Lemmensinstituut in Leuven, maar mama en papa vonden dat ik eerst beter een regulier diploma haalde. Dat werd economie-moderne talen aan het Sint-Andreasinstituut, hier in Oostende. Achteraf bekeken snap ik hen volkomen. Stel dat het en cours de route toch niet helemaal uitpakte zoals ik in gedachten had, dan kon ik daar op terugvallen. Maar tegelijk hebben ze me alle kansen gegeven. Ik kon op kot gaan, ze stonden altijd en overal voor me klaar en hebben me ook financieel gesteund.”

Hoe is je band met je mama?

Seppe: “Goed. Zeer goed, zelfs.”

Cathy:“We zijntwee zielen in één zak, met eenzelfde mentaliteit. Net als ik heeft Seppe een erg sterke wil. Eenkarakterke, zoals we in Oostende zeggen. En we delen ook een grote passie voor shoppen. Samen op stap gaan en in kledingwinkels snuisteren… heerlijk.”

Seppe: “We horen elkaar zo goed als elke dag. En op zondag maak ik er een punt van om naar Oostende af te zakken. Ik woon nu al enkele jaren in Gent, maar Oostende blijft mijn thuis. Samen met mama en papa aperitieven en iets eten, mijn grootouders bezoeken… De laatste maanden was het niet altijd even makkelijk om die vrije zondag in te plannen, maar ergens heb ik dat momentje ook gewoon nodig. Gewoon weer even de band aanhalen met mijn roots. En mijn was aan mama afgeven.” (schatert het uit)

Cathy: “Seppe en zijn waszak… Hij heeft nochtans een wasmachine, maar die heeft nog niet veel uurtjes op de teller. Ach, ik doe het met plezier. Dan is hij weer even mijn kleine Seppe.”

Is je mama ook je klankbord?

Seppe: “Ik kan best veel aan haar kwijt, ja. Er zijn natuurlijk ook zaken die ik liever met goeie vrienden bespreek zoals mijn liefdesleven maar mama is en blijft een rots in de branding. Net als papa.”

Cathy: “We zullen er gewoon altijd voor hem zijn. No matter what.”

Hoe voelt het om je zoon straks op een van de grootste podia van deze wereld te zien schitteren?

Cathy: “Het zal stressy zijn, denk ik. Wij vertrekken nu zondag naar Bazel, want we willen elk moment met eigen ogen zien. De generale repetitie, de halve finale en natuurlijk ook de finale zelf. Want dat Seppe die zal halen, dat staat nu al vast.”

Seppe: “Ik ben blij dat mama en papa er zullen zijn. Het plan is om elke dag samen te ontbijten of ‘s avonds elkaar even te zien. Voor mij wordt dit een soort rustpunt in een zeer hectische periode.”

Moederdag zullen jullie niet samen kunnen vieren. Hechten jullie veel belang aan die feestdag?

Seppe: “Toch wel. Andere jaren maken we dan heel bewust tijd voor elkaar en de rest van de familie. Dit jaar wordt het ook wat dubbel, want op 21 september vorig jaar hebben we afscheid moeten nemen van oma Jeannine, de mama van mijn mama. We missen haar enorm.”

Cathy: “Maar tegelijk zal ze er bij zijn, daar in Bazel. Ik ben er zeker van dat Seppe met oma Jeannine in zijn hart zal zingen.”

Seppe:“Elke noot. Wat zou ze preus geweest zijn.”

Cathy:“Weet je, het mooiste cadeau dat Seppe me kan schenken, is zijn Eurovision-avontuur. Wat kan een mama meer wensen?”

Een ticket voor de finale, misschien. De halve finale zingt Seppe op zijn 26ste verjaardag.

Seppe: “Weet ik meteen welk cadeau ik mezelf wil doen: doorstoten naar de finale. Dat moet en zal gebeuren.”

Met welke ambitie trek je naar Bazel?

Seppe: “Simpel, om te winnen. Ik geloof er écht in. Strobe Lights is een ijzersterk nummer en bij de bookmakers behoor ik tot de outsiders. Ik ben er echt van overtuigd dat we een goeie kans maken. Hoe mooi zou het ook zijn om 40 jaar na Sandra Kim Eurovision opnieuw naar België te halen? Ik wil ál mijn landgenoten trots maken.”

En zeker elke Oostendenaar, want je steekt je West-Vlaamse wortels nooit weg.

Seppe:“Waarom zou ik? Ik ben een kind van deze provincie en nog meer van de zee. Ik vind het prachtig dat mijn geboortestad zo meeleeft. Er zal in het Casino Kursaal zelfs een groot scherm staan om Euovision te volgen.”

Cathy: “Seppe zet Oostende op een positieve manier in de spotlights. Heel Oostende moet rood kleuren. Toen we in onze basisschool carnaval vierden, waren enkele kleutertjes uit mijn klas als Red Sebastian verkleed. Mijn hart is toen twéé keer gesmolten. Hier in Oostende is Seppe niet meer de zoon van Cathy en Rembert, maar zijn wij de ouders van Seppe geworden.”

“Ik wil met mijn muziek de wereld zien en veroveren. Maar ik zal nooit vergeten waar ik vandaan kom”

Hoe ga je trouwens om met die plotse bekendheid?

Seppe: “Het is wel wat aanpassen, moet ik toegeven. Ik ben in een vingerknip uitgegroeid tot een bekende Vlaming, maar ik geniet er met volle teugen van. Hoeveel selfies ik al heb moeten uitdelen? Die tel ben ik al lang kwijt. Maar ik doe het met plezier. Iedereen is ook superenthousiast. Volledig incognito over de Zeedijk van Oostende wandelen, dat is niet langer aan de orde. Maar als ik echt in de massa zou willen verdwijnen, doet een petje wonderen.” (glimlacht)

Oostende en België zijn al voor ‘Strobe Lights’ gevallen. Straks ook de rest van Europa?

Seppe: “Ik heb al op enkele pre-party’s in Amsterdam, Londen en Madrid mogen optreden en daar zongen ze uit volle borst mee. Ergens is dat onwezenlijk. Een nummer van een eenvoudige kerel uit Oostende, maar het wérkt. Na Eurovision sta ik voor een drukke zomer. Op 19 juni treed ik op in de Ancienne Belgique, daarna volgen onder andere Moen Feest, het Rijvers Festival, de Paulusfeesten in Oostende en de Gentse Feesten. Dankzij het Eurovisiesongfestival maak ik een kwantumsprong.”

En die mag verder dan eigen land reiken.

Seppe: “Ik wil met mijn muziek de wereld zien en veroveren. Maar ik zal nooit vergeten waar ik vandaan kom. Mocht ik plots gèsten hebben, dan zal mama me wel weer met de voetjes op de grond zetten.”

Cathy: “Dat zal niet nodig zijn. Seppe staat erg nuchter in het leven. Op dat vlak is hij een echte West-Vlaming: hard werken, nooit opgeven.”

Seppe: “Ik wil vooral mensen gelukkig maken met mijn muziek.”

Cathy: “Te beginnen met, wie weet, een overwinning op het Eurovisiesongfestival. Maar wat de uitslag ook zal zijn, ik ben nu al apetrots op mijn zoon.”