“Dank zij de inzet van onze 700 vrijwilligers was de veertigste editie van het Cactusfestival een groot succes”, zegt Patrick Keersebilck, directeur van Cactus Muziekcentrum. Hij evalueert de voorbije editie en blikt vooruit op zijn laatste editie als festivalorganisator in 2024 in het Minnewaterpark, dat de komende maanden heraangelegd wordt. Roisin Murphy ontpopte zich tot de ongekroonde koningin van het Cactusfestival. Ongekroond? Ze veranderde voor elk liedje van hoofddeksel.
Vooreerst dit: het gerucht dat zondag de ronde deed onder de festivalgangers in het Minnewaterpark, dat er twintig mensen gewond op de spoedafdeling van het AZ Sint-Lucas beland waren, na crowd surfing, is fake news! Niets van, vertelden ze ons op de Rode Kruis-post.
Blaren
Tijdens deze driedaagse hebben de vrijwilligers van het Rode Kruis wel 150 muziekfans moeten verzorgen. “Niks ernstigs: blaren, zere voeten, kleine schaafwonden en insectenbeten. In feite beleefden we een rustig weekend, 150 mensen op 29.000 festivalgangers, gespreid over drie dagen, is niet veel.”
Zondagnacht raakten nog twee jonge fans van Tamino oververhit, waardoor ze ‘eerste zorgen’ moesten toegediend worden. De warme stem van de mooie, jonge Belgische halfgod met Egyptisch-Libanese roots deed menig meisjeshart smelten.
Overpowered
Maar voor ons was de Ierse zangeres Roisin Murphy hét muzikaal hoogtepunt van het Cactusfestival. Haar theatrale act met voortdurende kostuum- en hoedenwissels, met op groot scherm live gefilmd spiegelbeeld wekten bewondering en verwondering. De funky grooves van haar begeleidingsband toverden het Minnewaterpark om tot een danstempel.
Niet de knettergekke Roisin, wel het publiek was ‘Overpowered’ tijdens dit concert. Zeker toen de zangeres gehuld in een regenboogkleed ‘The Time is now’, de monsterhit van haar vorige groep Moloko, doelbewust en plagerig in een totaal ander ritme zong. ‘Bring it back’, met pompende drums, maakte dit muzikaal verhaal af.
Naast de Ierse Roisin Murphy kleurden vooral Belpop en Britrock de veertigste editie van het Cactusfestival. Door doelbewust die kaart te trekken heeft Cactus een goed evenwicht gevonden tussen populaire publiekslievelingen en kwalitatieve groepen. Met een hoog fun gehalte, zoals de no-nonsens rockers The Vaccines en zelfs Merol voor de meiden.
The Young Ones
Voordien leek het podium in het Brugse Minnewaterpark zondag wel het decor van de anarchistische Britse tv-serie ‘The Young Ones’ uit de jaren ‘80. Met punkster Kim Gordon en hippie Kurt Vile in de hoofdrollen. Eerst spuwde deze angry old woman in zilverkleurige shorts – de voormalige bassiste van Sonic Youth is inmiddels 70 jaar oud – liters gal en tonnen noise over het park. We waanden ons eventjes in een schimmige punkkelder waar opstand tegen het kapitalistisch systeem uitgebraakt werd.
Nadien serveerde de ex-gitarist van The War on Drugs, die met zijn lange haren verdomd veel op Neil Pye (acteur Nigel Planer) uit het feuilleton lijkt en even laid-back is, maar muzikaal vooral de mosterd haalt bij die andere Neil Young, een stevige portie ‘slacker rock’.
Zichzelf begeleidend nu eens op een akoestische, dan weer op een elektrische gitaar. Af en toe op mondharmonica. Bevreemdende liedjes met complexe gitaarrifs als ‘Pretty Pimpin’ over een man die ‘s morgens opstaat en zichzelf niet meer herkent in de spiegel. Maar wie noemt er zijn band in het #metoo tijdperk in ‘s hemelsnaam The Violators?
Uitverkocht
Zondagavond blikte festivalorganisator Patrick Keersebilck moe maar voldaan terug op de veertigste editie van Cactus. Met twee uitverkochte’ dagen – telkens 10.000 toeschouwers op vrijdag en op zaterdag, meer mensen mogen er van politie en brandweer om veiligheidsredenen niet in het Minnewaterpark – en een goede opkomst – 9.000 muziekliefhebbers – op zondag.
“Ik loof de inzet van onze 700 medewerkers die alles in goede banen geleid hebben”, benadrukt Patrick Keersebilck. “Ze hebben bijvoorbeeld snel en gevat gereageerd, toen er op vrijdag in de vooravond lange wachtrijen aan de ingang stonden. Tot in de Katelijnestraat! Ons team heeft vrij snel gereageerd en de uitgang omgevormd tot ingang. Zo konden 800 tickets per tien minuten ingescand worden. Bijgevolg waren 9.200 van de 10.000 festivalgangers, die een ticket voor de vrijdag hadden, op tijd voor het concert van Goldband in het park.”
Super populair
“Die Nederlandse groep is op relatief korte tijd super populair geworden. Goldband is, samen met ons opzet om er op vrijdag een feestje van te maken met Goose en Arsenal, de reden dat we nog nooit zo’n goede en snelle voorverkoop haalden en twee van de drie dagen van ons festival uitverkocht waren.”
“We hadden hierop geanticipeerd door onze kassa’s een uur vroeger te openen. Elk jaar stromen op vrijdag net na de kantooruren veel mensen toe, nu waren het er nog meer met de jonge fans van Goldband. Al bij al is dit klein probleem goed opgelost. In onze evaluatie bestuderen we of het al dan niet nodig is om volgend jaar meer toegangsrijen te voorzien.”
Heraanleg park
Het is voor Patrick Keersebilck nog koffiedik kijken hoe het Minnewaterpark er voor zijn laatste editie van het Cactusfestival – hij gaat eind 2024 met pensioen – uit zal zien. Na de opkuis van het park start de Stad Brugge met een grondige heraanleg en hertekening van het park. De herinrichting zou, althans op papier, 3.000 extra toeschouwers toelaten op het Cactusfestival.
Patrick Keersebilck hoopt alleszins op een beter elektriciteitsnet en een deftig rioleringsstelsel, dat mogelijkheden biedt voor beter uitgerust sanitair. Want nu moest de beer en de urine van 29.000 festivalgangers in tankwagens afgevoerd worden. Hij broedt ook op het idee om de nieuwe Cactus Club, die naast het park ligt, als tweede podium, voor beloftevolle bands, te gebruiken tijdens het Cactusfestival 2024.
Herbruikbare bekers
Hoe evalueert de directeur van Cactusmuziekcentrum de verplichte invoering van herbruikbare bekers? Patrick Keersebilck: “Het was wennen, ook voor de festivalgangers. Onze milieuploeg moest overuren werken. Veel toeschouwers lieten toch hun laatste beker op het terrein achter of gooiden die beker in een vuilnisbak, die dan moest getrieerd en gesorteerd worden. Want we moeten al die 200.000 gehuurde herbruikbare bekers teruggeven aan de firma bij wie we ze huren. Voor elke verloren beker moeten wij betalen.”
“Wat het programma betreft, ben ik zeer tevreden. Geen enkele band heeft ontgoocheld. Met The Libertines was het even bang afwachten, omdat ze een kwalijke reputatie hebben gezien, hun verslavingsproblemen in het verleden. We hebben hen geselecteerd op basis van twee relatief recente, goede concerten in Brussel. Hun set was rommelig, dat verwacht je van punkrockers. Maar Pete Doherty en Carl Barat waren in goeden doen. Persoonlijk ben ik erg blij dat we de Noorse rockband Madrugada nog eens in Brugge konden brengen.”
Gemoedelijke sfeer
“Maar weet je wat mij nog het meest verheugt? Dat is het feit dat er nog altijd een gemoedelijke sfeer hangt tijdens het Cactusfestival. En we hebben met Goldband en Merol een jonger publiek naar het Minnewaterpark gehaald. Dat belooft voor de toekomst. We hebben qua weer geluk gehad, de onweders die elders in het land woedden, zijn niet tot in Brugge geraakt. Ik vreesde het ergste toen ik de weersvoorspelling las. Les Ardentes in Luik bijvoorbeeld heeft uit voorzorg de zondagse concerten afgelast. Achteraf bleek het niet echt nodig…”, besluit Patrick Keersebilck.
Dat hij terecht de gemoedelijke sfeer, zonder kapsones of dure VIP-tenten, prijst, bleek uit het feit dat Bruggeling Mike Van Dale in de kleedkamer van de artiesten een praatje mocht maken met Pete Doherty over zijn overleden zoon en stadsgids Hendrik Van Dale, een fan van The Libertines. Of dat Kurt Vile na zijn concert braafjes aan de bar aanschoof om een pintje te bestellen en gewillig poseerde voor een selfie met een fan…
Cactusfestival
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
