Het welbekend café ‘t Zwaantje aan de Grote Markt in Menen zoekt momenteel een nieuwe uitbater. Cafébazin Leela Slambrouck (42) richt nu, na meer dan 16 jaar, haar pijlen op een muzikale droomcarrière.
“Het lijkt wel op een complete carrièreswitch maar dat is het eigenlijk niet. Al heel mijn leven ben ik gebeten door de muziekmicrobe en vandaag krijg ik eindelijk de kans om daarin mijn beroep van te maken”, zegt Leela. De jongedame speelde eigenlijk al muziek vòòr ze haar café uitbaatte en nu is het terug andersom. “Al vanaf mijn vijf jaar speel ik, dankzij mijn pa, piano. Toen ik zeven was volgde ik in Roeselare pianolessen bij Karl Vanneste. Hij heeft mij toen 100% de muziek doorgegeven en leren kennen. Karl was een héél belangrijke figuur in mijn leven. Zelf vandaag kom ik hem nog regelmatig tegen, hij blijft een rode draad in mijn bestaan”, lacht Leela.
Op haar 18de behaalde Leela aan het Lemmens haar Master en Kunsthumaniora. “Dit was een studieperiode van vijf jaar die ik met heel véél plezier heb volbracht. Ik begon dan ook privélessen piano te geven in afwachting van een fulltime job in deze branche. In 2006 hoorde ik via vrienden dat café ‘t Zwaantje in Menen over te nemen was. En toen er bij de Academie net geen plaats vrij was besloten mijn toenmalige vriend en ik dan om café-uitbater te worden”, vertelt Leela.
Non-actief
Op 26-jarige leeftijd nam Leela het café over en dit werd meteen een succesverhaal. Al werd een café runnen in combinatie met het geven van muzieklessen een onmogelijk zaak. “Café ‘t Zwaantje werd ook nog een bloeiende zaak en gelukkig kreeg ik hulp van mijn ma, Marie-Madeleine en Noëlla Staelens. Een pracht van een vrouw, mijn rechterhand hier en een vriendin voor het leven”, aldus Leela. De muziekcarrière van Leela stond niet op een laag pitje maar eerder op non-actief. “Ik heb me toen ten volle op mijn café gestort. Mijn vriend destijds, Bert Helsen, heeft hier drie volle jaren veel werk verricht, maar daarna was het slechts nog Noëlla en ik. Méér dan 16 jaar hebben we hier met veel plezier, leute en amusement de dorstigen gelaafd. Tijd voor muziek was er jammer genoeg niet meer. Al speelde ik wel nog thuis voor mezelf omdat de liefde voor muziek steeds aanwezig bleef in mijn leven”, weet Leela.
Lockdown
Het hele coronagedoe strooide dan ook nog eens roet in het eten maar de verplichte lockdown wierp als het ware één zoete vrucht af. “Tijdens die periode wakkerde de muziekliefde terug aan en na een bezinningsmoment besliste ik om alsnog te gaan voor een muziekcarrière. Niet onmiddellijk om ergens te kunnen spelen maar eerder om les te geven in de materie. Muziek geven is voor mij het grootste genot, ik krijg daar veel voldoening van. Het is de kortste weg naar het hart”, zegt Leela. Dit jaar kreeg ze de kans om terug les te geven in Harelbeke en vandaag staat ze als lerares in de muziekacademie STAP Roeselare. “Ik geef er Muziekaal Culturele Vorming, Groeps-musiceren en Muziek Initiatie. Voor mij is dit een ultieme droomjob. Ik vervang momenteel wel iemand maar het is daarna hopen op een vaste betrekking”, aldus Leela.
Jazz
Café ‘t Zwaantje valt nu nog twee jaar onder haar verantwoording maar daarna hoopt Leela op een nieuwe uitbater. “Het moet vooral iemand zijn die dit met dezelfde passie en ingesteldheid wil doen als ik destijds. Ik zal er zeker en vast hartzeer van hebben om deze mooie zaak te verlaten want ik heb hier 16 jaar lang veel vrienden, kennissen en formidabel mensen leren kennen”, weet Leela. Muzieklessen geven zal dus haar nieuwe toekomst zijn maar zelf zingen aan de piano zou Leela ook wel nog eens op haar bucketlist durven noteren. “Durven noteren wel, maar durven zingen? Ik zing uiteraard wel veel voor mijn leerlingen, dat wel. Maar zingen voor een publiek is momenteel nog een drempel waar ik over moet. Al zing ik wel correct dankzij mijn opleiding. Bij mij thuis staat er uiteraard een piano, maar niet gelijk dewelke hoor. Het is de Kawai vleugelpiano die destijds in de mythische Lauwse Jazzclub ‘De Kave’ heeft gestaan. Fantastisch om te weten dat veel grote jazzlegenden deze ivoren toetsen hebben beroerd. Mochten ze kunnen spreken…”, besluit Leela. (NV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
