Tijdens het jongste Sint-Ceciliafeest van de koninklijke harmonie Kunst Veredelt zou Jean-Pierre Vroman een medaille ontvangen voor 60 jaar lidmaatschap, maar wegens corona ging dat feest niet door. Zijn kleinzoon Quinten erfde deze muziekmicrobe en speelt nu ook mee bij de harmonie. Hij koos trouwens ook voor hetzelfde instrument als zijn opa.
In 1961 sloot Jean-Pierre (70) zich aan bij de muziekvereniging Kunst Veredelt, die toen een onderkomen vond in lokaal Drie Koningen in de Stationsstraat. Vele jaren later werd zijn vader, wijlen André, voorzitter van dit muziekkorps.
Toen André een hersenbloeding kreeg, nam Jean-Pierre in mei 1993 de functie van voorzitter over. Jean-Pierre deed dat heel graag. Met een gedreven kern zette hij zich praktisch dagelijks in om deze muziekvereniging te doen groeien en bloeien.
Geheugenverlies
Op zaterdag 18 juni 2005 veranderde zijn leven echter in enkele seconden tijd. Tijdens zijn vakantie in Italië werd Jean-Pierre immers getroffen door hartspasmen, waardoor hij een hartstilstand kreeg. Hij werd een periode in coma gehouden, waarna hij voor verder herstel naar ons land werd overgebracht. Jean-Pierre beseft dat hij heel veel geluk had, want maar 15 procent blijft in leven na wat hij meemaakte.
In 2006 nam Jean-Pierre afscheid als voorzitter van Kunst Veredelt. “Met pijn in het hart, want door mijn hartstilstand heb ik last van geheugenverlies. Vooral mijn kortetermijngeheugen is een probleem. Mijn familie en vrienden weten dat. Ik nam ontslag en werd opgevolgd door Steven Bourgeois uit de Hinnebilkstraat, die dan weer enkele jaren later werd opgevolgd door Patrick Borms uit de Ketenstraat.”
Cultuurtrofee
Van zijn vader André mocht Jean-Pierre op een bugel spelen, maar dat zag hij niet zitten. Hij opteerde voor de klarinet en ook 60 jaar later speelt hij nog altijd op de klarinet bij Kunst Veredelt. Albert Laisnez, picollo-fluitist, gaf de jongere muzikanten enkele basisregels mee.
Ik ben blij dat mijn enige kleinzoon in mijn voetsporen trad en ook voor de klarinet koos
“Ik ga nog wekelijks naar de repetities in De Cultuurfabriek. Toch als er zijn, want door corona liggen we weer stil”, zucht Jean-Pierre, getrouwd met Marleen Defreyne, uit de Doornroosjesstraat. “Alle concerten speel ik nog mee, maar ik stap niet meer mee wanneer we bijvoorbeeld op de braderie door de centrumstraten trekken om dat muzikaal op te luisteren.”
Jean-Pierre blikt nog altijd heel positief terug op de vele leuke momenten toen hij als voorzitter actief was bij Kunst Veredelt, die sinds vorig jaar promoveerde naar de afdeling uitmuntendheid. “Onze jeugdwerking werd schitterend geleid en gedirigeerd door Johan Herman, later door dirigent Francis Baert.”
Jeugdharmonie
“Sinds het ontslag van Francis wordt het jeugdmuziek geleid door Tuur Dumoulein.
Ook de harmonie heeft een nieuwe dirigent, namelijk Pieter Meersseman. Ik speelde al onder de dirigenten Georges Vanfleteren, Guido Debel, Francis Baert en nu Pieter Meersseman.”
“Ik bewaar ook een mooie herinnering aan 2003. Toen behaalden we met ons muziekkorps een schitterend resultaat op de provinciale wedstrijden en deden we het ook niet slecht op de nationale wedstrijden in Leuven. Enkele maanden later werden we voor zoveel inzet zelfs beloond met de Cultuurtrofee 2003.”
Volgens Jean-Pierre is het positief dat er een goede doorstroming is van muzikanten van het jeugdmuziek De Speelveugels naar de harmonie Kunst Veredelt. “De jeugd blijft onze toekomst”, zegt de papa van Lode, getrouwd met Isabelle Devos uit Izegem, en opa van de dertienjarige Quinten.
Trots op kleinzoon
“Mijn enige kleinzoon is nu ook lid van de Koninklijke Harmonie Kunst Veredelt. Eerst maakte hij deel uit van de Speelveugels, nu speelt hij klarinet bij de harmonie. Of ik daar trots op ben? Natuurlijk, dat is ook maar logisch, mijn eigen kleinzoon die in mijn voetsporen treedt, zalig toch.”
Jean-Pierre kreeg nog zijn medaille niet van 60 jaar lidmaatschap, maar uitstel is geen afstel.
“Ik ben zo dankbaar. Door mijn hartstilstand gaat het allemaal niet meer zo vlug, maar ik ben blij dat ik wel muzikant kon blijven. Muziek is mijn leven, ondanks mijn geheugenverlies.”
“Ik ben mobiel, rij nog met de auto en kan dus naar de repetities gaan. Onze reizen of andere uitstappen worden zelfs ook gepland in functie van de repetities of optredens van Kunst Veredelt”, besluit Jean-Pierre.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
