Isabel Verhulst stelt woensdag haar derde monoloog voor. In ‘Onderweg Naar Morgen II’ combineert ze opnieuw eigen gedichten met covers van liedjes die veel (voor haar) betekenen. Ze wordt begeleid door pianist Luc Buyse uit Oostnieuwkerke. “We brengen diepgang, maar de mensen gaan niet depressief naar huis.”
Isabel (54) is de moeder van Freek en Briek. Ze woont in de Granietstraat in Emelgem, op een boogscheut van Ingelmunster. Ze heeft nog altijd een heel goede band met Ingelmunster: haar ouders Willy en Annie Verhulst-De Backere wonen in de Oostrozebekestraat, ze woonde vele jaren in de gemeente, onder meer op het Acaciaplein, en werkt al een hele tijd in de Onze-Lieve-Vrouwschool, waar ze nu al vier jaar zorgjuf is.
Positieve inslag
In 2000 bracht Isabel haar eerste monoloog ‘Onvoltooid Verleden Tijd’ uit, samen met Dominique Couvreur en Jan Tyberghien.
“Pas in 2016 geraakte mijn tweede monoloog ‘Onderweg Naar Morgen’ af. Mijn derde monoloog ging ik ‘Onvoltooid Verdriet’ noemen, maar ik vond dat een te sombere titel. Ik probeer in mijn monologen en titels toch altijd een positieve inslag van het leven te verwerken, want dat mogen we helemaal niet vergeten. Vandaar dus de titel ‘Onderweg Naar Morgen II’, omdat er een aantal elementen van de vorige monoloog in zitten én omdat die derde monoloog tot stand is gekomen na de coronapandemie en de moeilijke tijden die we toen meemaakten.”
“Het is ook de eerste monoloog waarvan ik een goed gevoel heb. Het is precies alsof de vorige twee de aanzet waren tot nummer drie, ook qua muziek. Het is een monoloog rond de dingen des levens. Ik vertrek vanuit de moeilijke tijden waarin we zaten, zonder de doodgewone dingen te verzwijgen.”
In deze monoloog zitten zo’n vijftien Nederlandstalige liedjes
Evenwicht
“In de nieuwe monoloog zitten er zo’n vijftien Nederlandstalige liedjes, zoals ‘Porselein’ van Yasmine, ‘Laat Me’ van Ramses Shaffey, ‘Gelukkig zijn’ van Ann Christy, ‘Waarom’ van Ingeborg, ‘Ik Mis Je Zo’ van Will Tura, ‘Evenwicht’ van Zjef van Uytsel. Dat is het topnummer van deze monoloog. Het heeft een erg mooie tekst, die heel goed bij mij past. Het leven draait immers rond evenwicht, ook in moeilijke tijden.”
“Ik word begeleid door pianist Luc Buyse, uit Oostnieuwkerke. We hebben al vijftien jaar een muzikale klik. De liedjes zijn weliswaar allemaal covers, maar we zetten ze naar onze hand. En we beginnen én eindigen wel in het Engels, met ‘My Way’ van Frank Sinatra, omdat de monoloog gaat over de weg in ons leven. Het is onze weg. We staan recht, slaan af, komen naar elkaar toe, zitten met onze handen in het haar, vallen op onze knieën…”
Verbinding
De liedjes zijn dus allemaal covers, maar de gedichten zijn haar eigen werk en steevast persoonlijk.
“De twee elementen waarmee ik de mensen wil beroeren, zijn troost en verbinding. Daaruit volgt (h)erkenning: we zitten allemaal in dezelfde situatie, arm of rijk, klein of groot… Iedereen beleeft een tijd van confrontatie met onmacht, onduidelijkheid, tegenkanting in het leven… Ik breng een stuk met diepgang, maar de mensen gaan niet depressief naar huis.”
Isabel haalt als mens veel uit haar werk als vaste voorganger bij het afscheid in Funerarium Parmentier in Roeselare. “Ik ga langs bij de familie, praat met hen, en maak dan een dienst op maat – soms zing ik een liedje. Sinds 2018 ben ik rouw- en verliesconsulente, maar het werd veel te druk. En ik had natuurlijk ook mijn werk in school. Ik moest kiezen, uit zelfzorg. Soms kan het wat te veel worden. En ik wou echt weer meer met muziek bezig zijn.”
“We brengen de monoloog een allereerste keer voor senioren en hun familie in het wzc Maria Rustoord. Ik ben daar thuis. Ik ga daar nu en dan eens zingen, met mijn versterker en een usb-stick. We hopen dat we met deze productie vaak mogen optreden. Op 1 februari van volgend jaar doen we dat alvast voor Femma in Oekene.”
Woensdag 19 oktober, 14.30 uur, in wzc Maria Rustoord.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
