“Het zal mij niet genezen, maar geeft me wel veel steun”: Celeste brengt lied uit over gevecht tegen anorexia

Celeste Devoldere vecht al elf jaar tegen anorexia, maar houdt van zingen. Dankzij producent Jean-Marie Inion, muzikant Dries Chaerle en singer-songwriter Lotte Fontaine kon ze haar droom verwezenlijken en het liedje ‘Lief Monster’ opnemen over haar strijd tegen de eetstoornis. “Je staat er niet alleen voor! Dat is de boodschap die ik wil meegeven.”

Celeste Devoldere (22) woont in Zillbeke bij haar ouders en vecht al sinds haar elfde tegen anorexia. Die strijd gaat met ups en diepe downs en deed haar al enkele keren in de eetstoornisafdeling van UZ Gent terechtkomen. Ze krijgt veel steun van haar omgeving en haar gezelschapshondje Odette, maar ook door haar passie voor muziek. “Ik zing heel graag en het was mijn droom om ooit eens in een studio te zingen. Ik heb een aantal audities gedaan voor musicals, maar jammer genoeg zonder succes”, vertelt Celeste. “Een jaar of twee geleden nam ik contact op met Jean-Marie Inion van StudioDominoSound in Poperinge met de vraag of hij mijn droom zou kunnen helpen verwezenlijken.”

“Toen ik Celeste zag, hoorde ik veel kracht en diepgang in haar verhaal”, pikt Jean-Marie Inion in. “Met Dries Chaerle kende ik iemand die daar wel iets moois van kon maken. Hij introduceerde op zijn beurt Lotte Fontaine, een singer-songwriter uit Menen, in het geheel. Ik had een ideetje voor een melodietje, Lotte had ook iets en samen met Celeste kreeg de tekst vorm, maar het is vooral dankzij Dries dat de melodie en de arrangementen op zijn pootjes terechtgekomen zijn.”

Beladen thema

“De magie van het nummer zit eigenlijk in de ontmoeting van Lotte en Celeste”, gaat Dries Chaerle verder. “Celeste wou een liedje maken over een beladen thema. Dat is altijd delicaat. Toen ik Lotte jaren geleden leerde kennen via een ander muzikaal project, was me daarvan bijgebleven dat de teksten die Lotte maakt ook een vorm van beladenheid hebben. Toen heb ik aan beiden gevraagd: ga je akkoord dat ik jullie bij elkaar breng?”

“Telkens als ik luister, heb ik het gevoel dat ik weer wat sterker sta”

De eerste ontmoeting was meteen de juiste en ’s anderendaags was het lied er al. “Ik was meteen enthousiast”, zegt ook Lotte Fontaine. “We hadden een heel lange en open babbel. Het klikte van de eerste seconde. Ik raakte geïnspireerd en ’s avonds heb ik meteen dat liedje geschreven in twintig minuten.”

Hoop

In het nummer brengt Celeste een boodschap van hoop en kracht. “Het liedje is niet alleen gericht op mensen met een eetstoornis, maar ook voor andere mensen die moeilijkheden hebben of in een depressie zitten. Je staat er niet alleen voor! Dat is de boodschap die ik wil meegeven, vooral voor jongeren. In het vijfde en zesde middelbaar voelde ik me vaak eenzaam. Mocht er op dat moment voor mij zo’n liedje geweest zijn, dan ging ik daar veel kracht uithalen. Als ik me vandaag alleen voel, dan luister ik naar het lied en heb ik direct extra kracht. Dat wil ik ook bereiken bij andere mensen.”

De titel ‘Lief Monster’ onthult wel een dualiteit. “Mijn anorexia is een lief monster, omdat het mij veel rust en controle biedt. Ik heb ook een autismespectrumstoornis waarbij ik controle zoek. Door telkens opnieuw op de weegschaal te staan en dat cijfer te zien dalen of gelijk blijven, zoek ik rust. Tegelijk is het ook een monster, een sluwe moordenaar. Er zijn ook veel fysieke problemen. Mijn bloeddruk staat vaak te laag, ik heb vaak hoofdpijn… Ik zou heel graag doen wat mensen van mijn leeftijd normaal doen, zoals op reis gaan of weggaan met vriendinnen. Maar dat kan ik niet, omdat ik er de energie niet voor heb”, vertelt Celeste, die voor leerkracht lager onderwijs studeert. “Het is een ziekte waar niet mee te leven valt. Ik wens het mijn ergste vijand niet toe. Het is echt de hel. En eenmaal je in die situatie zit, geraak je er heel moeilijk weer uit.”

Anderen helpen

Celeste heeft wel het gevoel dat ‘Lief Monster’ opnemen en uitbrengen haar stappen vooruit heeft doen zetten. “Ik ben heel onzeker en had dus veel twijfels. Zing ik niet vals? Maar ik heb geleerd dat ik wel een beetje kan zingen. Ik heb nu meer zelfvertrouwen wat mijn stem betreft. Genezen zal het mij niet doen, maar het geeft me wel veel steun. Telkens als ik luister, heb ik het gevoel dat ik een beetje sterker sta. Het is ook iets dat ik altijd bij me heb. Maar het belangrijkste is dat ik er misschien andere mensen mee kan helpen.”