Francoise trekt met haar recital ‘Solissima’ van Kortrijk tot… New York: “Wereldpremière van uniek stuk”

Vooraleer Francoise Vanhecke als tweevoudige winnares van de ‘New York Women Composers Seed Grant’ in de ‘Big Apple’ zal optreden met haar recital ‘Solissima’, vormt Kortrijk het decor hiervoor. In het recital brengt ze de wereldpremière van een speciaal voor haar gecomponeerd werk van de Kortrijkse componiste Mieke Van Haute.

Dr. Françoise Vanhecke is componist, performer, stemcoach en pionier op het vlak van experimenteel stemgebruik. Ze begeleidt zichzelf vaak aan de piano terwijl ze torenhoge aria’s haalt. Soms zelfs via inhaling singing, een unieke door haar ontwikkelde onconventionele zangtechniek, waarmee ze een doctoraat haalde. Haar nieuwste project is ‘Solissima’. “Daarin breng ik een muzikale weerspiegeling van de tijdsgeest. Met verschillende muziekstijlen, solo aan de piano of ondersteund via vaste media of elektronica, duik ik in thema’s als liefde en romantiek, oorlog en vrede. Ook wat het betekent om een hedendaagse vrouw te zijn in deze wereld van altijd maar vallen en opstaan”, duidt Francoise.

In het recital brengt de sopraan werk van Belgische en Amerikaanse componisten. Als kers op de taart brengt Françoise de wereldpremière van ‘Verstilde stad’, een speciaal voor haar gecomponeerd werk van de Kortrijkse Mieke Van Haute. “Het is redelijk intensief met een rijkdom aan subtiliteit en verscheidene klankstructuren.”

Verstilde stad

Na studies aan het Kortrijkse conservatorium trok Mieke voor haar professionele opleiding naar het KMC in Brussel en daarna voor vervolmaking naar Frankrijk en Polen.

Zij was meer dan 35 jaar artistiek-pedagogisch actief als directeur DKO en als hoofdleraar contrapunt en fuga aan het KMC Gent. Haar composities worden gecreëerd en uitgevoerd op belangrijke podia in Europa, Australië en USA. “Toen Françoise me vroeg een compositie voor haar te schrijven dacht ik aan gedichten van Joris Denoo, tot ik de tentoonstelling ‘Verstilde Stad’ bezocht. De beelden en foto’s maakten een diepe indruk, ook de tekst van Martinus Nijhoff”, aldus Mieke. “Directe aanleiding en inspiratie voor de compositie waren de gebeurtenissen in Gaza, met beelden van onvatbare verwoesting en geweld. De compositie probeert een spiegel te zijn van een innerlijk desolaat landschap zonder toekomst, vol onwezenlijke eenzaamheid. Dit werk reflecteert de tijdsgeest van het oorlogsgeweld. Wie goed luistert zal flarden van het Gregoriaanse ‘Dies irae’ en ‘In Paradisum’ herkennen.”