Yvan Guilini (75), die in 1976 met ‘Winter Memories’ een internationale hit scoorde, is bezig aan een comeback. Deze organist én bouwvakker heeft een nieuwe cd uit en ruilt volgende lente de stoffige werven in voor een concert in de Brugse pluchen palace.
“Muzikant worden was geen kinderdroom, ik ben erin gerold”, bekent Yvan Guilini. “Mijn vader Desiree speelde thuis voor zijn plezier piano, net als mijn oom Jan Guilini. Dat is de bekende zwemmer en Brugse verzetsheld die een standbeeld heeft in Brugge. Telkens als mijn pa achter de piano plaatsnam, stond ik naast hem. Op den duur begon ik ook op dat klavier te tokkelen. Van het een kwam het ander, op mijn dertiende verzorgde ik mijn eerste concert in hotel Du Sablon in Brugge, tijdens een studentenbal.”
Benny Scott
“Ik liep school bij de Frères, maar verliet de schoolbanken op mijn achttiende om met mijn vader mee te gaan werken. Hij was een zelfstandig elektricien en voerde in onderaanneming klussen uit in het hele land. Vaak waren mijn pa en ik een week lang weg van huis. Maar de weekends stonden in het teken van de muziek. Mijn eerste orkestje heette Les Companions, ik speelde hammondorgel en Benny Scott was onze zanger. We zijn dus samen onze muzikale carrières gestart.”
“Achttien jaar lang heb ik samen met mijn vader en mijn broer Carlos voor elektriciteitsbedrijf Ebes gewerkt. In Brugge moesten we de oude lantaarnpalen uit de muur kappen en nieuwe straatlantaarns installeren. In Oostende hebben we vijf jaar lang de huizen voorzien van 220 volt, à rato van drie woningen per dag. Oostende was een van de eerste steden met een elektriciteitsnet, maar dat draaide aanvankelijk op 110 volt.”
“In de jaren ‘70 toerde ik met mijn eigen trio, met zanger-gitarist Eddy Clarck en drummer Chris De Bakeleer. We wonnen de Ontdek de Ster-wedstrijd van de BRT en mochten als prijs een plaatje opnemen. Ik had een romantisch nummer geschreven, met als titel Winter Memories. Het werd een grote hit: we verkochten 100.000 singles in België en 50.000 elpees! Het liedje had zelfs internationaal succes. Er volgde een tournee in 27 landen! Maar je moet niet denken dat ik er rijk van geworden ben. Toen ik het contract ondertekende, las ik de kleine letters niet. Ik was al blij dat ik de studio in mocht. Mijn hit heeft vooral de platenfirma en mijn manager veel geld opgebracht.”
Op de radio
“Ik heb in zowat alle militaire kazernes opgetreden, maar ook op cruiseschepen. Dat was pure luxe, ik moest enkel vijf uren per week tijdens het aperitief aan de bar van het schip, naast het zwembad, op een synthesizer spelen. Ik kreeg een eigen kajuit en het ontbijt werd op bed gebracht. Maar je moet je geen al te romantisch beeld voorstellen van het leven als artiest. ‘t Was geen seks, drugs & rock’n roll! Want ik rook niet en drink niet!”
“Na een optreden op Jazz Bilzen kreeg ik op Radio 2 acht jaar lang een eigen radioprogramma. Nand Baert presenteerde, ik mocht mijn eigen arrangementen van evergreens live vertolken. We hadden 1 miljoen luisteraars, die zaten te wachten op de populaire Top 30 die net na onze show op zaterdagochtend te beluisteren was! Mijn laatste concert was in een hotel op ‘t Zand, waar ik jarenlang op oudejaarsavond voor entertainment zorgde.”
“25 jaar geleden gaf ik er de brui aan. Ik was het beu om op tournee te gaan, want ik zeulde een 160 kilo wegend hammondorgel met mij mee en er was niemand om mij te helpen dat logge instrument de trappen op en af te krijgen. Want meteen na de show trokken de fans naar huis. Ik verkocht mijn orgels en synthesizers én keerde terug naar de bouwsector. Ik kon na het toeren opnieuw bij mijn pa aan het werk. Nadien startte ik mijn eigen firma op.”
“Op mijn 75ste sta ik nog elke ochtend om 4.30 uur op om naar een werf te trekken. De mensen verklaren mij zot: op die leeftijd! Maar het houdt mijn lichaam sterk, net als het zwemmen vroeger. In heel mijn leven ben ik nog nooit ziek geweest, al besef ik dat elke dag de laatste kan zijn. Dezer dagen ben ik aan het werk in Kortrijk, waar ik mee help om een oude, door betonrot geteisterde maar beschermde brandweerkazerne te restaureren.”
Hoe is de terugkeer naar de muziek dan gekomen? “Drie jaar geleden waren mijn dochter Carolina en mijn muzikale kompaan, drummer Chris De Bakeleer, herhaaldelijk aan het smeken om terug te keren naar de muziek. Carolina deed mij zelfs een synthesizer cadeau, om de druk nog wat te verhogen. Ik heb uiteindelijk toegegeven en ben opnieuw beginnen repeteren en componeren. Dat leidde tot de single Melancholie en det cd Music Forever, die uit zijn op Game Records, het platenlabel van mijn dochter.”
Pluchen palace
“En nu ga ik voor het eerst weer optreden. Comedy Shows heeft voor mij de stadsschouwburg geboekt op 22 april 2022! Als driejarig kind heb ik er Bambi gezien en ik stond er één keer samen met Willy Lustenhouwer op het podium. Hangt de grote luster nog altijd in die pluchen palace?”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
