Vijftig jaar lang gaf Bernard Cosaert (69) de maat aan bij de Jeugdharmonie Avelgem. Recent werd zijn afscheid gevierd met een stralende reünie van de eerste bezetting – een feest met een gouden randje. “Vijftig is het perfecte getal om af te ronden”, lacht Bernard. “Als ik niet was gestopt, was ik gewoon doorgegaan.”
De Jeugdharmonie Avelgem viert dit jaar haar 50ste verjaardag, maar voor Bernard was dit het moment om het dirigeerstokje door te geven. “Wat we samen opgebouwd hebben, is iets om trots op te zijn”, zegt hij. “De harmonie is een familie geworden, en daar ben ik dankbaar voor.” Maar zijn muziek blijft nog niet helemaal in de kast. “Nog vier jaar sla ik de maat bij de grote harmonie van Avelgem. Veertig jaar daar, dat is ook een mooi rond getal”, zegt de Kasternaar met een knipoog.
Afscheidsconcert
Vijftig jaar Jeugdharmonie en veertig jaar grote harmonie zijn niet zomaar cijfers, maar mijlpalen in een leven vol toewijding. In oktober geeft Bernard officieel het dirigeerstokje door aan zijn opvolger bij de Jeugdharmonie. “Tijdens het afscheidsconcert brengen we een programma dat zowel kinderen als volwassenen aanspreekt, doordrongen van een grote weerklank aan dankbaarheid voor alles wat we samen hebben bereikt”, aldus de dirigent die zijn avontuur begon in 1975. Hij richtte toen de Jeugdharmonie op als een klein blaasorkest. Vandaag de dag is het uitgegroeid tot een prominent ensemble, dat schitterde op wedstrijden van Fedekam en Vlamo, en reisde naar Verona, Ettenheim, Parijs en Londen. “De mooiste herinneringen? De vele zomerconcerten in het buitenland van zowel de jeugdharmonie als harmonie, en natuurlijk de magische concerten met de harmonie en trompettist Theo Mertens, Gunter Neefs, Udo, Sennek…”, lacht Bernard.
Roeping
Ook buiten de Jeugdharmonie bleef Bernard actief als muzikant en docent. “Naast mijn werk als dirigent heb ik altijd de liefde voor andere instrumenten behouden. In 1980 werd ik organist in Anzegem en breidde ik mijn muzikale kennis voort uit door tot vandaag nog orgel- en zanglessen te volgen.”
Muziek kreeg Bernard met de paplepel ingegoten in Kaster, waar zijn vader banjo speelde en zong. De liefde voor klanken groeide van een fascinatie in de muziekschool en de harmonie De Vlaamse Ardennen uit Kluisbergen naar een roeping die hem naar het Koninklijk Muziekconservatorium van Brussel bracht. “Ik begon met piano en trombone, maar uiteindelijk werd trombone mijn eerste instrument”, vertelt hij. Hij behaalde er eerste prijzen voor notenleer, trombone, kamermuziek en geschreven harmonie. “Mijn vader stimuleerde mij altijd, maar hij was een autodidact. Ik daarentegen wilde alles afmaken, opgeven stond niet in mijn woordenboek.”
Samenspel
Bernards invloed reikt verder dan enkel de muziekvereniging. Als docent aan de Stedelijke Academie voor Artistieke Vorming in Ronse, inspireerde hij generaties leerlingen en ook als leider van koren zoals het Vincentkoor en J’Ansoldo blijft hij een belangrijke muzikale pijler. Hij is ook spelend lid bij de harmonie De Eendracht in Ingooigem en voorzitter van het koor Toon op Toon uit Ronse. “Wat ik heb geleerd in de harmonie, is hoe ik het leven beleef. Het gaat niet alleen om de noten, maar om de verbinding die ontstaat”, zegt hij.
Meer dan een dirigent
Bij de Jeugdharmonie Avelgem was Bernard meer dan een dirigent. “Hij was altijd bij ons, zelfs op kamp. Twee jaar geleden is hij nog met vlotten bouwen in het water beland”, zegt een jeugdmuzikant lachend. “Het is jammer dat hij stopt. Iedereen draagt hem op handen, al zullen we zijn opvolger ook met open armen verwelkomen.”
Bernards carrière is een verhaal van vriendschap, respect en een diepe liefde voor muziek. “Wat me al die jaren dreef? Doorzettingsvermogen, het besef dat het altijd beter kan en vooral de vriendschappen en de dankbaarheid die ik terugkreeg. Het was nooit een solistische weg, maar een gezamenlijke reis.”
De muziek mag dan wel door andere handen worden voortgezet, de echo van Bernards werk zal blijven weerklinken. “Avelgem blijft mijn muzikale thuis”, besluit hij. “Muziek zal me nooit loslaten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
