“Altijd al gekriebeld om in een museum te werken”: Leen Breyne is sinds een half jaar conservator in Eperon d’Or

Als conservator van Eperon d’Or werd Leen Breyne vorig jaar meteen voor de leeuwen gegooid. “Maar dat is de beste manier om je meteen in te werken. Ik werd hier met open armen ontvangen door het team. En we zijn ook klaar om het museum op de toekomst voor te bereiden.”

De vorige conservator Gertjan Remmerie, die zelf Hilde Colpaert was opgevolgd, verliet het museum om een commerciële uitdaging aan te gaan, Leen Breyne volgde hem in augustus op. Maar daarvoor had ze wel al wat watertjes doorzwommen. “Na mijn studies ben ik meteen gestart bij FARO, het Vlaamse steunpunt voor cultureel erfgoed, waar ik de Erfgoeddag coördineerde. Ik bleef er zeven jaar, pendelen met de trein naar Brussel was best pittig, maar ik heb het graag gedaan.”

“Er is hier heel veel expertise onder vaste medewerkers en vrijwilligers”

“Vervolgens ging ik dichter bij huis aan de slag als coördinator van het intergemeentelijk archiefteam Midwest, een job waardoor ik Izegem al leerde kennen. Ik werkte toen overigens onder andere vanuit het Izegemse stadsarchief, in de kelder van het stadhuis.”

“Daarna ben ik een jaartje regiocoördinator geweest voor het Davidsfonds, ik was er zowat de verbindingspersoon tussen DF nationaal en de lokale afdelingen. Tot ik een vacature voor conservator van Eperon d’Or zag staan. Het kriebelde altijd al om in een museum te werken. Maar als kandidaat moest ik uiteraard nog de hele aanwervingsprocedure doorlopen, tot ik het goede nieuws kreeg dat ik de job had.”

Veel tijd om in te lopen was er niet…

“Het nieuwe beleidsplan was net ingediend, het was dan ook snel tof om horen dat het was goedgekeurd. Maar ook qua budgetten en jaarplanning lag er veel werk op de plank, maar zo leer je ook snel je werkomgeving en de collega’s kennen. We werkten hier nu al met zeven, er is net een machine-operator bij gekomen en er loopt ook nog een vacature voor een onthaalmedewerker en iemand die instaat voor de vrijwilligerscoördinatie en de collectieregistratie. We krijgen sinds dit jaar een verhoogde subsidie van de Vlaamse overheid en uiteraard kunnen we ook rekenen op de financiële steun van de stad. We werken hier dus straks met negen, maar er zijn ook nog een 40-tal vrijwilligers die hier onder meer de gidsbeurten voor hun rekening nemen. En daarnaast nog een pak andere vrijwilligers die mee instaan voor de registratie van de collectie. En ook Hilde Colpaert, hier jarenlang conservator, hoort nog tot de gidsen. Ze is nu voorzitter van de VIM (Vrienden van de Izegemse musea, red.) en we mogen nog altijd een beroep doen op haar expertise als we met een vraag zitten.”

Wie komt er op bezoek in Eperon d’Or?

“Dat is een vrij divers publiek. Er komen zeker ook jongeren, vaak ook met scholen. Maar onze expo Sneaker Gold, die nog tot half september dit jaar loopt, bleek al een schot in de roos. En ondertussen voegen we nog wat items aan de tentoonstelling toe, goed voor wie de expo nogmaals wil bezoeken. 2023 was een topjaar qua bezoekers (ruim 23.000 bezoekers, red.).”

Een dame en schoenen, dat gaat wel goed samen zeker?

“Mijn man zal het misschien anders beweren, maar ik had eigenlijk niet echt iets met schoenen. En ook niet met borstels. Maar ondertussen kan ik me hier al wat verdiepen in de rijke geschiedenis die samenhangt met die van de stad. En eerlijk: ik kijk nu ook anders tegen schoenen aan. Ik let meer op wat mensen dragen.”

Zelf bezoek je graag musea met je kroost, zijn de kinderen hier al geweest?

“Zeker, ze vinden het tof dat hun mama in een museum werkt. Maar onze zoon was wat ontgoocheld, hij dacht er hier ook mummies zouden zijn. Er is hier veel aandacht voor kinderen. In de krokusvakantie gaan Mini en Maxi op zoek naar het gekste plekje, een activiteit die zich focust op peuters en kleuters. En tijdens de paasvakantie kunnen jong en oud zich opnieuw met een originele en creatieve LEGO-activiteit uitleven. En daarna gaat de focus onder meer ook richting Erfgoeddag op zondag 21 april. Er gebeurt hier veel achter de gevel van het gebouw. Zo zijn we nu ook bezig met het optimaliseren van het depot, zodat we de stukken in perfecte staat kunnen houden.”

Leerde je de stad Izegem al wat beter kennen?

“Daar is wellicht nog wat werk aan de winkel. Zelf wonen we in Kortrijk, maar aan de kant van Heule. Ons sociaal leven richt zich dan ook meer op Heule, de kinderen lopen er ook school. Maar hier in Izegem kende ik al de mensen van Ten Mandere. En over de middag duik ik vaak eens het spoor onder om een broodje te gaan kopen in het centrum.”

Je legt ook de nadruk op het sterke team dat je omringt!

“Ik ben hier met open armen ontvangen. Er is hier enorm veel knowhow, niet enkel bij de vaste medewerkers, maar ook bij de vele vrijwilligers. We trekken hier allemaal aan hetzelfde zeil. Het was voor mij ook allemaal nieuw en spannend, maar na een klein half jaar hebben we hier al onze draai gevonden. Ik sta iedere morgen met plezier op om naar Izegem te komen. We zijn nu gestart aan de nieuwe beleidsperiode die loopt van 2024 tot 2028. In 2027 zal het museum in deze vorm tien jaar bestaan en dat is lang in deze sector. Onze taak is om nog eens een frisse wind te laten waaien en de hele opstelling opnieuw te overdenken. Uitdagingen genoeg dus.”