‘Mister Eurovision’ Johnny Logan treedt 18 keer op in Brugge: “Fantastische stad, maar ‘s avonds is hier niets te doen”

Schrik niet als je dezer dagen niemand minder dan Mister Eurovision tegen het lijf loopt in hartje Brugge. Zanger Johnny Logan (69) vertoeft in onze hoofdstad voor een reeks shows in eventlocatie Owla, samen met onder andere Helmut Lotti en Liliane Saint-Pierre. “Brugge is fantastisch. What’s not to like?”

Als we Johnny Logan spreken in Brasserie Uilenspiegel in Brugge, barst net een wolkbreuk los. “Klein bier als je Ierland gewoon bent”, grijnst de sympathieke zanger. “Ik voel me dan ook meteen thuis.” En gelukkig maar, want de komende twee maanden vertoeft hij het merendeel van zijn tijd in Brugge. Met dank ook aan zijn goeie vriend Carlo Hayen, wiens zonen Mon en Zowie niet alleen de brasserie aan de Brugse reien runnen, maar die ook hun schouders zetten onder eventlocatie Owla, waar Logan met het zomerspektakel Owla Showtime een reeks van 18 shows neerzet deze zomer.

“Ik heb Carlo ontmoet toen ik hier in de buurt een optreden had met Sandra Kim. Hij vond mij heel down to earth, maar ik ben ook écht zo. Wat ik doe is zingen, geen breinchirurgie. (grijnst) Ik ben opgegroeid in Ierland en zong jarenlang in pubs en bars. Als ze je leuk vonden, lieten ze je leven. En bij het binnengaan controleerden ze je op wapens. Had je er geen, dan gaven ze je er één.” (lacht)

Elektricien

Johnny Logan rijgt de grappige anekdotes aan elkaar, van die keer dat hij in een karaokebar zijn eigen nummer zong en als repliek more practice! kreeg, tot zijn repertoire dat hij in allerijl in een country-jasje moest gieten toen hij alleen maar cowboyhoeden in het publiek zag. Als geen ander kan hij zichzelf relativeren, maar tegelijkertijd is hij ook heel streng op muzikaal vlak en wil hij steevast de lat hoog leggen. Ooit begon hij als elektricien – ik was echt shit – maar nadat hij een vriend aan het werk zag in een musical, vroeg hij meteen drie maanden verlof aan. “Ik ben nooit meer teruggekeerd. Heel vreemd. Een paar maanden eerder zat ik tussen al die stoere mannen te werken en plots stond ik op een podium als Adam naast Eva te zingen.”

Sindsdien was Johnny niet van een podium weg te slaan. Ook na het Eurovisiesongfestival bleef hij allerminst op zijn lauweren rusten. “Ik ben vrij jong getrouwd en ik werd voor de eerste keer vader op mijn 24ste. Ik was heel plichtbewust, trad op in Irish pubs, om dan ’s avonds met een rock- en showband op te treden. Ik begreep ook al snel hoe muziek in elkaar zat, zonder dat ik ooit zangles heb gevolgd. Ik heb me altijd weten aan te passen. Het was een geweldig leerproces in het begin. Maar ik vind het nog altijd tof om mij te ontwikkelen als artiest en songwriter. Afgelopen december had ik nog een nummer één-hit in Duitsland en Oostenrijk.”

Hemel

In Owla Showtime bewijst Johnny Logan straks nog maar eens dat hij meer is dan zijn bekende nummers op het Eurovisiesongfestival. “Ik breng er ook mijn nieuwste nummer Heaven’s Closed. Maar het is geen religieus nummer. De hemel is in deze de pub en de engelen zijn de mooie vrouwen die er vertoeven.” (knipoogt) “Trouwens heel fijn om dit te doen met Helmut Lotti en Liliane Saint-Pierre. Uiteraard ken ik Soldiers of Love (het was de Belgische inzending in het jaar dat Logan won met Hold Me Now, red.). En Helmut ken ik al meer dan 30 jaar. Hij is een echte vriend, no bullshit. Toen we elkaar leerden kennen, bleken we allebei grote fan van Elvis Presley en het klikte meteen. Ja, ik heb het gehoord van zijn optreden op Graspop. Heel blij voor hem. Dat was een beetje zoals The Masked Singer bij mij, niemand had dat verwacht.”

“Ik ben lang ook geassocieerd geweest met ballads en voor mij was het ook moeilijk om uit dat hokje te breken. Bij Helmut was dat ook zo, na zijn Goes Classic. Maar als hij het nog eens wil doen, mag hij gerust één van mijn lederen jasjes gebruiken. (lacht) Maar serieus, ik hou er wel van om het publiek te verrassen. Ik merk het als mijn vrouwelijk publiek hun mannen meebrengen. Die kijken altijd op van de diversiteit van mijn muziek.”

“Van jullie dialect begrijp ik maar weinig, maar ik kom hier wel zeer graag”

Johnny Logan voelt zich naar eigen zeggen in zijn nopjes in Brugge. “Fantastische stad. What’s not to like? Geweldige restaurants, zoveel chocolade als je je maar kan bedenken, hele vriendelijke mensen ook! Op café aan de praat raken met mensen… I love all that. Alleen: in de avond is er hier niets te doen. Maar ik kom graag naar West-Vlaanderen. Ik denk eraan om nog de trein naar Oostende te nemen en daar wat te gaan zwemmen in de zee of rond te lopen op de dijk. Van jullie dialect begrijp ik maar weinig, maar ik heb dat zelfs met bepaalde Ierse dialecten. En natuurlijk word ik vaak herkend, maar ik vind dat niet erg. Mijn vrouw heeft het al een paar keer gezegd: je moet soms eens zien wat er achter je gebeurt. Maar ik begrijp dat, ik heb dat zelf ook. Ik liep ooit in Londen een man tegen het lijf, we herkenden elkaar en knikten. Tien seconden later dacht ik: dat was Bryan Adams!”

Night of the Proms

“Ik heb hier ooit eens drie maanden verbleven in Blankenberge, toen nog met mijn broer, en ook voor The Masked Singer kon ik mij onderdompelen in het Antwerpse leven. Ik ben trouwens ook te gast op Night of the Proms in Koksijde. Ze vroegen mij of ik Music wilde brengen van John Miles, die jammer genoeg overleden is. Ik schatte John heel hoog in, als muzikant en als mens. Ik vind het echt een hele eer. Bovendien mag ik er ook Heaven’s Closed met een groot orkest brengen, daar kon ik geen nee op zeggen.”

“Bovendien is Brugge absoluut inspirerend. Heel die atmosfeer hier draagt daar tot bij. Als ik al die jonge mensen zie, brengt dat allerlei herinneringen naar boven. Dit is een heel goeie plaats om muziek te maken, omdat er hier veel leven is om te observeren. Als songwriter moet je een band hebben met je publiek en hen raken in hun hart. En dat kan door songs die hen aanspreken. Ik moet dan altijd denken aan dat nummer van Beyoncé (Run the World, red.) waaraan zes mensen schreven en waarvoor er vier producers nodig waren. Bij Bohemian Rhapsody van Queen was dat maar één iemand: Freddie Mercury. Dat zet veel in perspectief. Mensen observeren en dicht bij mezelf blijven is de basis van wat ik doe. Toen ik in een bar zat in Londen en ik worstelde met een relatiebreuk kwamen de woorden words are not enough naar boven. Die schreef ik neer op een servet. Zo is Hold Me Now begonnen. Ik kreeg steevast popsongs voorgeschoven, maar dat daagde me niet genoeg uit. Ik wilde een nummer dat je echt moest zíngen. De rest is geschiedenis.”