Lenny Van Wesemael imponeert met lockdownreeks: “Meteen gecharmeerd door het idee”

Vanaf maandag schotelt Eén ons ‘LEEF’ voor, een vierdelige komische dramareeks over een jonge vrouw die droomt van een eigen beautysalon. Alleen raakt ze vandaag niet verder dan overledenen opbaren in een funerarium. Gelukkig spreken haar ‘klanten’ haar wat moed in… Regisseur Lenny Van Wesemael, die roots heeft in Kortrijk, schreef mee aan het verhaal en stond ook achter de camera. Voor Lenny was het een extra heftige periode, want haar moeder overleed onverwacht halfweg de opnames.

Om de noodlijdende sector een hart onder de riem te steken, bestelde Eén vorig jaar vier Vlaamse mini-fictiereeksen. Volgende week worden we getrakteerd op LEEF , dat – neem het van ons aan een pareltje van eigen bodem is geworden. Met dank aan hoofdrolspelers Joke Emmers en Michaël Pas, een zinderende soundtrack en de onderhuidse tragiek die regisseur Lenny Van Wesemael als geen ander kan capteren. Eerder al flikte ze het met de film Café Derby , met Wim Opbrouck in de hoofdrol, die in première ging op het Filmfestival van Oostende in 2015. Zelf heeft Lenny ook roots in onze provincie. Ze werd geboren in Kortrijk, maar op driejarige leeftijd verhuisde ze naar het Gentse, waar haar vader van afkomstig was. Haar broer heeft vandaag een winkel in het Kortrijkse.

Je schreef het scenario met jeugdschrijfster Leen Vandereycken. Kenden jullie elkaar?

“Ooit zaten we samen in een voorstelling, maar het was Xavier Rombaut van productiehuis Polar Bear die ons samen bracht. Ik was meteen gecharmeerd door haar idee van iemand die met de doden kon praten. Op een vrij korte tijd zijn we erin geslaagd om een hele wereld daarrond te creëren. Niet simpel, want er gebeurde heel veel op afstand. Het werd een heuse race tegen de tijd om de productie rond te krijgen. Eind juni was er het idee en begin september draaiden we al. Dat was best heftig, ja.” (lacht)

Hoe verliep het draaien in deze tijden?

“Met een bang hartje soms, want je wil niet dat er iemand ziek wordt. We draaiden daardoor ook in twee grote blokken. Afstand houden vond ik wel lastig bij momenten, maar voor de rest scheelde het niet zoveel van een andere productie. De montage deden we vrijwel volledig virtueel, wat ik eigenlijk best aangenaam vond.”

Wat was de grootste uitdaging?

“De scenario’s op tijd af krijgen. Het hielp wel dat de chemie tussen Joke en Michaël heel goed zat. Ik ben fan van Joke en ook met Michaël wilde ik al heel lang eens samenwerken. Oorspronkelijk was de rol van Michaël veel kleiner, maar dat groeide gaandeweg. Maar of je nu 4 of 8 scenario’s schrijft, je moet op zoek naar een cast, een locatie en je moet ook de juiste mensen achter de schermen vinden.”

“Het mag grappig zijn, maar het moet vooral écht zijn”

Ik was ook onder de indruk van de soundtrack.

“De soundtrack is heel belangrijk. Justine (Bourgeus ofte Tsar B, red.) voelde al heel snel aan wat ik wilde of wat paste bij de beeldvorming. Ze had meteen de sfeer beet en het werd uiteindelijk een hele fijne samenwerking.”

Met een setting als funerarium kan je veel kanten op, maar de gelaagdheid, die subtiele vorm van humor, is niet simpel om weer te geven.

“Nee, maar ik hou er wel van om op die lijn te balanceren. Het mag grappig zijn, maar het moet vooral écht zijn. Ik vond het vooral tof hoe je ziet dat zo’n funerarium ook een business is, en hoe de eigenaar met al zijn beroepseer er alles moet aan doen om de zaak draaiende te houden.”

Je moeder overleed onverwacht tijdens de opnames. Dan voelt die setting opeens heel vreemd aan, denk ik dan.

“Ik stond, of sta liever gezegd, heel dicht bij mijn moeder (Lenny verloor haar vader al op vrij jonge leeftijd, red.) . We spendeerden veel tijd bij elkaar. Ik kon altijd bij haar terecht, ook om even te werken aan de scenario’s. Ze kreeg een hersenbloeding, totaal onverwacht. Ze was 74 maar dit had ik totaal niet zien aankomen. (stil) Dat was en is nog steeds heel ingrijpend. De laatste week hebben we elkaar gelukkig nog vaak gezien.”

“De laatste twee afleveringen zijn geregisseerd door Anthony Schatteman, die het even van mij overnam. Ik ken hem van Café Derby , waar hij kindercoach was op de set. Voor hem was het niet gemakkelijk, maar hij deed het wel goed als regisseur. Mijn moeder stierf tussen de twee opnames door, maar er kruipt zoveel voorbereiding in dat draaien, dat het simpelweg niet te combineren viel. Ik heb wel de montage in handen genomen. Ik had er al zoveel energie ingestoken en daarom gaf ik de montage niet graag uit handen.”

Het resultaat mag er meer dan zijn. Wat staat er nog op stapel?

“Ik hoop nu wat meer aan eigen projecten te werken. Met het tweede seizoen van de Vier-reeks #hetisingewikkeld en LEEF heb ik een pittige periode achter de rug. Ik wil nu even de tijd nemen.”

‘LEEF’, vanaf maandag 11 januari om 21.25 uur op Eén.