Theo Claerhoudt eert bevrijding met bronzen sculptuur: “Zonder de Canadezen stond ik hier nu niet”

Binnenkort prijkt in het Canadese militair museum in Ottawa ‘The Scheldt Pocket Warrior’. Met die bronzen sculptuur eert de Zeebrugse kunstenaar Theo Claerhoudt, zoon van een verzetsstrijder, de bevrijding van onze regio door de Canadese troepen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Tot 15 september pronkt Lissewege met een bronzen paaldanseres van Theo Claerhoudt (64). Ze maakt deel uit van de tentoonstelling Beelden in het witte dorp, die zijn goede vriend Gratien Dendooven elke zomer opzet. De Zeebrugse kunstenaar neemt ons trots mee naar zijn garage in de Westhinderstraat, waar hij zijn beelden last, slijpt en poliert.

Hickman-brug

In zijn living staat nog een tweede, lichtjes andere versie van The Scheldt Pocket Warrior. Die zal een plekje krijgen aan de Hickman-brug in het dorpje Retranchement onder de noemer 80/50. 80 staat voor de 80ste herdenking van de bevrijding in 1944 en 50 staat voor de 50ste Canadese bevrijdingsmars.

Dankzij de bouw van die brug, vernoemd naar de gesneuvelde Canadese sergeant Jack L. Hickman, konden de geallieerden begin november 1944 de laatste Duitse verzetshaarden rondom Knokke uitschakelen.

Vanwaar die interesse voor de bevrijding en de Canadezen?

“Mijn ouders waren afkomstig uit Sluis en zijn in 1952 naar Brugge verhuisd, waar ze in de Sint-Amandsstraat jarenlang een kleine supermarkt Centra uitgebaat hebben. Ik was een achterkomertje in een gezin van vijf en ben de enige die in Brugge geboren is. Wellicht was ik een accidentje.”

“Ik was amper zeven jaar oud, toen mijn moeder op 45-jarige leeftijd aan kanker bezweek. ’t Zit wellicht in de familie, want van de vijf kinderen zijn er maar twee meer in leven: een oudere zus en ik. Een tijdlang heeft mijn papa mij alleen opgevoed, na zijn dood, op zijn 56ste, werd ik opgevangen door mijn oudere zus Rita, die Hof Ter Mude in Knokke-Heist runde.”

Verzettstrijder

“De avonden dat ik met papa alleen thuis zat en hij iets gedronken had, vertelde hij verhalen over de Tweede Wereldoorlog. Hij was verzetsstrijder en had een aanslag gepleegd op de Duitse bezetters. Herhaaldelijk zei hij mij: zonder de Canadezen was hij wis en zeker geëxecuteerd door de Duitsers, die hem zochten.”

“Hij was gevlucht, maar ze waren hem op het einde van de oorlog op het spoor, toen de Canadese troepen arriveerden en de regio bevrijdden. Dus zonder de Canadezen zou mijn papa tijdens de Tweede Wereldoorlog gestorven zijn en zou ik nooit geboren zijn….”

Toen het Canada Comité en het For Freedom Museum je vroegen om een beeld van een Canadese soldaat te maken, heb je niet lang getwijfeld?

“Inderdaad. Ze dachten aan mij, omdat ik al tweemaal het beeldje de cultuurdrager heb mogen vervaardigen voor de Cultuurraad van Knokke-Heist. Ze hadden tevens een levensgrote sculptuur van mij gezien tijdens mijn deelname aan OKK, een expositie in het cultureel centrum Scharpoord. Het deed mij toch iets, toen ik dat beeld van een Canadese soldaat vervaardigde.”

“Mijn vader was een verzetsstrijder, gered door de Canadezen”

“Al die jeugdherinneringen kwamen weer naar boven, de vele oorlogsverhalen van mijn vader. Ik ben blij dat ik twee verschillende beelden heb kunnen maken, in brons kan ik immers nooit twee keer hetzelfde gezicht maken. Het eerste, dat in juni officieel in ontvangst werd genomen door de Canadese ambassadeur Gendron, vliegt eerstdaags in een militair vliegtuig naar Ottawa, waar het een plaatsje krijgt in het militair museum. Het tweede zal voor de Canadese bevrijdingsmarsen in november in Retranchement geplaatst worden.”

Beeldhouwen in brons was voor jou een late roeping?

“Ja, ik was jarenlang truckchauffeur. Achtereenvolgens voor een Brugse delicatessenzaak op de Markt, de Zeebrugse vishandelaar Huysseune en de Brugse groendienst. Maar ik was metaalbewerker van opleiding, ik liep school in het VTI in Brugge. Ik heb het visbedrijf van Huysseune omgebouwd van ijzer naar inox, toen dit om hygiënische redenen verplicht werd.”

“In mijn vrije tijd experimenteerde ik wat met brons, inox en ijzer. Ik vervaardigde trofeeën voor golftornooien. In 2017 vroeg mijn vriend Gratien Dendooven mij om een beeld te maken voor zijn zomerexpo. Daarna is alles in een stroomversnelling terechtgekomen en sinds mijn pensioen leg ik mij volledig toe op die passie.”

Je bent een autodidact?

“Ik heb geen kunstopleiding gevolgd, maar steel met mijn ogen, ga kijken naar tentoonstellingen en probeer in mijn garage van alles uit. Met succes, mijn tentoonstelling in de Brugse stadshallen vorig jaar leverde mij vele private opdrachten op.”

“Mijn bronzen Masquerade was in juli te bewonderen in de koninklijke bibliotheek. Vooral mijn vrouwenbeelden, waarvoor mijn vrouw Katrien idyllische namen als Aphrodite of Lady Stradivarius verzint, zijn gegeerd. Recent heeft een bekende Vlaming een beeld gekocht en een ouder koppel wenst een figuur met een koffer, waarin ze na hun dood hun as willen laten bewaren, als symbool voor hun laatste reis …”