Er zijn al heel veel foto’s genomen van Roeselare. Inwoners, gebouwen en monumenten zijn al vaak vereeuwigd maar nu en dan springt er een fotograaf tussenuit. Sorin Bota uit Roemenië is zo iemand. Hij staat nog iedere dag perplex van de schoonheid van onze stad.
Sorin Bota (32) is geboren en getogen in het Roemeense Timisoara en werkte er als automotive arbeider. Enkele jaren geleden kwam hij naar Roeselare en nu woont hij met zijn echtgenote Alina, de kinderen Cosmin (13) en Eric (2,5) en hond Arokh in een huis in de H. Horriestraat.
“In Roemenië kon ik geen goede toekomst bieden aan mijn familie en op een goede dag zijn we met de bus naar Roeselare gekomen”, begint Sorin zijn verhaal. “Ik kon onmiddellijk aan de slag gaan bij Begro, een bedrijf van diepvriesgroenten. Elke Roemeen die in Roeselare aankomt, start zijn carrière in zo’n bedrijf ( lacht ). Mijn tweede werkgever was Dewulf, een bedrijf van landbouwmachines. Dat was best speciaal want ik sprak toen nog geen woord Nederlands. Gelukkig kreeg ik een werkplan voorgeschoteld en kon ik op die manier begrijpen wat ik moest doen.”
Professioneel danser
“Daarna kon ik aan de slag bij Despriet Gebroeders in Harelbeke en daar heb ik vijf jaar gewerkt. Door de coronacrisis werd ik echter ontslagen en dat vond ik bijzonder jammer. Ik bleef echter niet bij de pakken zitten en ben onmiddellijk gestart met intensief Nederlands studeren. Ik heb vier modules gevolgd in Kortrijk en de vijfde module volg ik nu bij Creo in Roeselare. En ik zoek werk maar dat loopt nu iets minder vlot door corona.”
“Ik ben al zeer lang geïnteresseerd in fotografie, ja, al van toen ik in Roemenië woonde. Dat was één van mijn twee grote hobby’s. Mijn andere grote hobby? Dansen en dat ging best ver want ik wilde een professioneel danser worden. Het was ballroom dancing waar ik me in specialiseerde en de Weense wals, de tango of rumba kenden geen geheimen meer voor mij ( lacht ). Maar mijn ouders hadden geen geld om mijn danslessen verder te betalen en ik maakte er dan maar een kruis over.”
Autodidact
“Mijn camera in Roemenië was bijlange zo goed niet als de camera die ik nu heb. Nu heb ik een Canon EOS 6D, een instapmodel met toch veel mogelijkheden. Maar weet je dat je zelfs met een smartphone met een goede camera in heel mooie beelden kunt maken?”
“Ik ben een autodidact op het gebied van fotografie. Ik heb alles geleerd door ‘s nachts veel boeken over fotografie te lezen, door video’s te bekijken en door heel veel te oefenen in mijn vrije tijd. Ik heb nu zelfs een eigen bedrijfje opgericht en doe productfotografie. Ik ben ook fotograaf op feesten, huwelijken en eigenlijk overal waar iets kan gefotografeerd worden.”
“Ik heb geen specifieke voorkeur voor fotografische onderwerpen maar ik zoek bij iedere foto waar ik mijn creativiteit kwijt kan. Er zijn al honderden foto’s gemaakt van de Sint-Michielskerk maar ik probeer toch het verschil te maken. Ik ga op zoek naar het beste shot en soms neemt dat zelfs een paar dagen in beslag. Ik beoordeel wanneer het licht best valt op de kerk en op welke plaats ik moet staan om het beste shot te nemen. Toen ik op een welbepaalde dag op het beste tijdstip en de beste plek de foto wilde nemen, bleek dat er een wagen geparkeerd stond op die plaats. Dus heb ik nog een dag gewacht tot die parkeerplaats vrij was.”
Tentoonstelling in RSL
“Het gebeurt ook vaak dat ik om acht uur naar bed ga om op te staan om drie uur ‘s morgens. Dan wil ik om vier uur een photoshoot doen aan ARhus. Met het kunstlicht en soms met maanlicht kun je prachtige effecten hebben op je foto’s. En zoals al eerder gezegd neem ik ook soms foto’s met mijn telefoon. De resultaten zijn vaak verbluffend.”
“Ik heb nog geen tentoonstelling van mijn foto’s gedaan. Ik zou zelfs niet goed weten hoe ik daar moet aan beginnen. Via Facebook heb ik iemand van de stad ontdekt die me misschien zou kunnen helpen, ik zal haar eens proberen te contacteren. Ik ben vooral bevreesd voor de kostprijs van een tentoonstelling. Er gaat geld naar het printen van de foto’s op speciaal papier, het inkaderen, de huur van een zaal, de kosten van een openingsreceptie. Ik heb al bedragen gehoord van vele duizenden euro’s maar dat is iets wat ik jammer genoeg niet heb: veel geld. Bovendien weet ik niet of Roeselare zit te wachten op een fototentoonstelling van Sorin Bota ( lacht ). Ik heb wel al twee foto’s van mij gezien in een Roeselaars magazine maar dat waren waarschijnlijk foto’s die toevallig van internet waren geplukt. Ik ben helemaal niet bekend en heb eigenlijk ook niet zo veel zelfvertrouwen dat ik alles op alles zet om mijn foto’s te tonen in een galerij. Alhoewel, misschien geeft dit artikel mij dat kleine duwtje dat ik nodig heb en kunnen enkele mensen die dit lezen mij goede raad geven of mij helpen.”
“Lady Gaga fotograferen, zou zeker niet saai zijn”
“Ik vind Roeselare een schitterende stad om in te wonen en om er te fotograferen. Het viel mij meteen op hoe proper het hier is en hoe vriendelijk de mensen zijn. Men zegt goedendag tegen elkaar en lacht veel, ja, zelfs in coronatijden. Deze stad heeft goede vibes . Het is inderdaad een droom van mij om ooit stadsfotograaf te worden. Ik weet zelfs niet of dit hier bestaat maar als het bestaat, zou ik het graag zijn ( lacht ). Ik zou zo alle activiteiten in de stad kunnen meemaken vanop de eerste rij en foto’s nemen met een creatieve toets.”
“En als ik toch mag dromen tot in het oneindige, zou ik graag met één van mijn foto’s op de cover van Vogue staan. En Lady Gaga fotograferen. Dat moet zalig zijn en dat zou zeker geen saaie photoshoot zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
