Palieter Hillewaere vindt zijn plaats als kunstenaar: “Beroemd worden hoeft niet, liever geapprecieerd”

Het zijn drukke tijden voor Palieter Hillewaere uit Ieper. Niet alleen stelt hij tentoon in Gallery Frock en Fort de Saint Héribert in Namen, hij engageerde zich ook om tegen het einde van de maand twee installaties van de Oekraïense kunstenaar Nikita Kadan te helpen realiseren voor het In Flanders Fields Museum.

Het ziet ernaar uit dat Palieter Hillewaere (39) stilaan zijn plekje veroverd heeft in de kunstwereld. Vorig jaar won hij de open call in Rotselaar, het jaar voordien de open call van Dorp in de Kijker in Merkem, het dorp waar zijn roots liggen. “Mijn ouders en grootouders hadden een heel bekende tingieterij in Merkem: de Oude Molen”, vertelt Palieter. “Mijn vader was tingieter en kunstenaar, maar op het moment dat hij stopte met de tingieterij stopte hij ook met de kunst. Ik heb hem dus nooit actief bezig gezien als kunstenaar, aangezien hij een vijftiental jaar geleden overleed.”

Hij koos wel een opvallende voornaam voor jou.

“De naam Palieter komt van een boek van Felix Timmermans. Ik denk dat mijn ouders mij die naam heeft gegeven omdat Palieter een typisch rebelse levensgenieter was die niet tegen onrecht kon. Onrechtstreeks ben ik wel beïnvloed door die naam. Ik voel mezelf verplicht om positief in het leven te staan. Mensen zien me ook wel als iemand die enthousiast is. Ik word sneller omschreven als iemand die overenthousiast is dan een saai iemand.”

Hoe kwam je in de kunstwereld terecht?

“Mijn ouders hebben me zeker niet in die richting geduwd. Ik wilde met mijn handen werken en dat mocht. Ik werkte eerst acht jaar als installateur van chauffages en sanitair, maar was te onstuimig en kreeg rugproblemen. Ik zocht iets anders en kwam terecht in het onderwijs. In 2015 schreef ik me in voor Yper Art en werd meteen derde laureaat. Dat stimuleerde me en ik besloot om mijn lesopdracht in het avondonderwijs stop te zetten en me in te schrijven in de Academie.”

Toen was je al 33. Het was toch een late roeping?

“Dat komt vooral door het onderwijs, denk ik. Ik ben echt iemand die bezig moet kunnen blijven met zijn handen. Als installateur kon ik soms echt trots zijn op een mooi afgewerkt project, maar als leerkracht heb je dat nooit. Zo begon ik unieke dingen te maken. Het repetitieve zou me niet motiveren. Tot nu toe heb ik nog geen enkel kunstwerk twee keer gemaakt. Ik werk heel graag met steen, maar het meest kom ik naar buiten met staal omdat ik daarin meer technisch onderlegd ben. Ik zoek ook graag de limieten van het technische en fysieke op.”

Je bent volop bezig met een project voor het In Flanders Fields Museum.

“Een paar maanden geleden werd ik gecontacteerd voor een samenwerking met Nikita Kadan, die artist in residence is in het IFFM. Hij wordt beschouwd als de belangrijkste hedendaagse kunstenaar van Oekraïne en nam al deel aan de Biënnale van Venetië. Ik was wel preus dat ik daaraan mocht meewerken, maar we zitten nu met het probleem dat Nikita hier niet meer geraakt. Doordat de gevechten heviger geworden zijn, moet hij dienen in het leger. Dus hebben ze gevraagd of ik zijn installatie kan helpen realiseren. Sinds vorige week weten we ongeveer wat er allemaal moet gemaakt worden en tegen het einde van de maand moet dat allemaal klaar zijn. Het is een enorme uitdaging.”

Er was ook een open call voor een kunstwerk in het Westkaaipad, vlakbij je woning en je atelier. Heb je daaraan meegedaan?

“De timing kwam toevallig slecht uit. Ik vond niet van mezelf dat ik kon voldoen aan de opdracht. Maar sowieso is het altijd leuk om in je thuisstad tentoon te stellen. Zo ben ik heel tevreden met de samenwerking met Frock Gallery, een fantastische galerij.”

Wat brengt de toekomst?

Dit jaar zit redelijk vol: de tentoonstelling in Namen loopt nog tot 10 september. Nu staan er ook twee werken bij de basiliek in Dadizele voor kunstroute Leiestreek. Eind september verhuizen enkele werken van Namen en enkele nieuwe werken naar Kunstkerk Bossuyt in Avelgem. De vloerruimte is helemaal voor mij en ik wil alles opbouwen als één geheel. Ik heb zelfs speciaal een nieuw werk gemaakt.”

Ben je tevreden over hoe je kunstcarrière verloopt?

“Enorm. Het gaat boven mijn verwachtingen. Ik heb wel een motivatie om het beter te doen. Dat is het competitiebeest in mij dat naar boven komt. Maar veel meer dan nu moet het niet meer worden, want dan krijg ik het niet meer rond. Maar het is sowieso positief, want er zijn veel goeie kunstenaars die het moeilijk hebben om naar buiten te komen met hun werk.”

Welke ambities en dromen heb je nog als kunstenaar?

“Goh, Parijs, Berlijn, Londen… De Biënnale in Venetië? Dat is als de Champions League winnen. Als ik al kan meedoen aan de Europa League, ben ik al heel tevreden. Niet dat ik veel beroemder wil worden, maar ik wil liever een breder publiek bereiken. Ik wil vooral geapprecieerd worden. Ik ben geen zanger of politicus, dus de mensen kennen mijn gezicht niet. Maar als mensen mijn naam linken aan een werk dat ze gezien hebben, dan is dat wel tof.”