Drie maanden lang zullen een selectie van werken van vader Daniël en dochter Wendy Goethals te zien zijn in Foyer De Scene in het Gildhof. Beide kunstenaars zijn echte autodidacten, het artistiek talent ging over van vader op dochter. “Het is voor het eerst dat we samen exposeren en dat voor drie maanden lang.”
Daniël Goethals is een rasechte Tieltenaar. Hij heeft nog zijn huis in de Ruiseleedsesteenweg. “Maar dat doet vooral dienst als opslagplaats en atelier”, zegt hij. “Ik verblijf meestal bij mijn levenspartner in de Pittemstraat in Meulebeke.” Ook daar heeft hij de garage al ingepalmd, het staat er vol schilderijen. En in de zomer is Daniël er vaak met de poort open aan het schilderen. “En dan komen de mensen wel eens een kijkje nemen. Ieder jaar is hier ook een rit met tractoren waarbij mensen met een beperking kunnen meerijden. Dan sta ik ook op straat te schilderen aan d’Oude Pekkerij. En dan heb ik heel wat bekijks. Mensen vragen me dan ook om iets te schilderen voor hen, ik werk ook op bestelling.”
Daniël en Wendy Goethals
Privé
Daniël Goethals (65) woont samen met zijn levenspartner Ingrid Vergote in Meulebeke. Hij is de vader van de tweeling Sylvie en Shirley en van Wendy (43). Wendy is getrouwd met Jeroen Vandekerckhove, ze zijn de ouders van Aaron (17) en Jayden (12). Ze wonen in de Sterrestraat in Aarsele.
Loopbaan
Daniël werkte voornamelijk in de houtsector, Wendy was 18 jaar aan de slag als administratief bediende, maar verzorgt nu het papierwerk voor haar man die een carrosserie runt.
Vrije tijd
Daniël en Wendy houden beiden van schilderen en wandelen in de natuur.
Wanneer begon je met schilderen?
Daniël: “Ik moet een jaar of 25 geweest zijn, dus ondertussen 40 jaar geleden. In het begin legde ik me toe op schilderijen met het thema ‘boer en paard’. Ik woon ook landelijk en vond daar de nodige inspiratie. Later schakelde ik over naar het thema ‘wild life’, maar ik ben ook altijd paarden blijven schilderen. Ik ben er wel een tijdje tussenuit geweest. In 2010 werd het syndroom van Guillain-Barré bij mij vastgesteld.”
Wendy: “Dat is een ziekte die de zenuwen aantast en waarbij verlammingsverschijnselen optreden. Hij heeft negen maanden in het UZ in Gent verbleven. Langzaam is hij hersteld, tot 80 procent van zijn vroegere mogelijkheden. Maar het behoorde ook tot zijn revalidatie om opnieuw te leren schilderen.”
Waar is de liefde voor de schilderkunst voor jou begonnen?
Wendy: “Het is een vijftal jaar geleden dat ik mijn eerste werkje maakte. Ik wilde de zegen van mijn pa, die heeft dus mijn eerste schilderij gezien en was meteen enthousiast. Ik richt me vooral op vrouwengezichten. Ik portretteer geen mensen of baseer me niet op foto’s, ik laat gewoon mijn inspiratie de vrije loop. In het ontstaansproces van het schilderij gaat de dame in kwestie er soms anders uitzien.”
Daniël, waar haal jij je inspiratie vandaag?
Daniël: “In mijn huis in Tielt heb ik wellicht wel duizend boeken over natuur en het wildleven. En ik koop er altijd maar bij. Ik baseer me haast uitsluitend op foto’s. Je kan ook niet anders natuurlijk, een leeuw kun je niet vragen om te poseren. Maar ook als iemand me vraagt zijn of haar hond te schilderen, doe ik dat met plezier. Ik ben een natuurmens en hou van dieren.”
“Het schilderen van de ogen is het moeilijkst. Ik zie dat Wendy dat ook goed onder de knie heeft” (trotse pa Daniël)
Jullie besloten om nu samen tentoon te gaan stellen. De eerste keer?
Wendy: “Voor mij is het sowieso mijn eerste tentoonstelling. Ik ben nog maar enkele jaren bezig, ik heb nog geen oeuvre zoals mijn pa.”
Daniël: “Ik heb vroeger nog tentoongesteld, maar dat is nu toch al even geleden. Ik ken Claude Taelman die de Foyer uitbaat tamelijk goed, het is een buur van mij, en zo was de link gelegd. Nog tot eind deze maand stelt de echtgenote van de Tieltse burgemeester er tentoon, vanaf vrijdag 31 maart is het aan ons. Onze werken zullen drie maanden, dus tot eind juni, te zien zijn.”
Wendy: “Twee derde zullen van mijn pa zijn, ik vul de rest aan.”
Daniël: “Er is daar ook veel ruimte. Ik zal heel wat werken meedoen en zien wat er daar het beste past. Mijn grootste werk, dat van een eland, meet wel twee meter. Onze werken zullen ook te koop zijn. Dat is niet de hoofdbedoeling uiteraard, we willen gewoon graag eens naar buiten komen met wat we al gemaakt hebben. Tijdens de openingsuren van het Foyer zul je de werken dus kunnen bezichtigen. We kennen allebei wel wat volk in Tielt, nu kunnen die mensen eens zien waar we mee bezig zijn.”
Jullie hebben blijkbaar heel wat gemeen!
Wendy: “Ja, we staan ook op dezelfde manier in het leven.”
Daniël: “Mijn twee andere dochters schilderen niet, maar Wendy heeft duidelijk mijn kunstenaarsgenen geërfd. Ik vind haar werkjes echt prachtig. Ze kiest voor een heel ander onderwerp, maar ik zie dat ze ook de techniek om ogen te schilderen onder de knie heeft. Dat maakt vaak het verschil, die ogen moeten spreken. Dat ervaar ik ook in mijn werken.”
Wie een woordje uitleg wil bij de geëxposeerde werken kan contact opnemen met Daniël op 0493 52 05 97.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
