Samen met haar man Peter Demoor (55) stak Linda Schacht (56) de voorbije jaren al haar energie in hun horecazaak Botticelli. Daar kon ze haar creativiteit kwijt in de keuken maar toch bleef het diep in haar binnenste kriebelen om zich toch ook weer aan haar andere passie te wijden: kinderboeken schrijven en illustreren… Zo bleek de coronacrisis uiteindelijk een positief aspect te hebben, want Linda kreeg weer tijd en zin om te tekenen.
“Als studente volgde ik een opleiding grafische vormgeving in Gent, maar door een vakantiejob aan zee leerde ik Peter kennen, en tja, hij heeft me verleid om samen ons leven op te bouwen”, lacht Linda. “Zo rolde ik samen met hem in de horeca, maar toch wilde ik ook iets voor mezelf doen. Ik begon kinderboeken te schrijven en Een prins voor Perlefien , waarvoor ik tekeningen en tekst maakte, werd meteen goed onthaald bij uitgeverij De Eenhoorn. Dat smaakte naar meer en er volgden nog meer boeken, waaronder enkele in samenwerking met andere auteurs.”
Opnieuw brak een intense periode aan voor het koppel. “Toen het gebouw werd gesloopt waar we onze cocktailbar en evenementencafé uitbaatten, gooiden Peter en ik het roer om en startten we in 2008 met een nieuw concept, onze trattoria en enoteca. Dat betekende dat ik me 100 % moest focussen op de Italiaanse keuken in de zaak. Mijn teken- en schrijfpassie moest ik noodgedwongen weer opzijschuiven.”
Ondanks haar grote liefde voor Italië, de Italiaanse cultuur en gastronomie, voelde Linda begin dit jaar dat ze een beetje uitgeblust geraakte. “Toen we net voor de paasvakantie de zaak door de lockdown moesten sluiten, heb ik twee weken geweend. Peter raadde me aan om te beginnen tekenen en om verder te werken aan het boek dat ik al zo lang in mijn hoofd had. Dan heb ik een tekening gemaakt voor het pasgeboren baby’tje van onze vleesleverancier. Dat gaf me een boost: ik teken graag gezichtjes! En kinderen zijn ook het slachtoffer van deze coronacrisis.”
Typetjes
Blijkbaar vielen Linda’s ‘kindergezichtjes’ in de smaak en dat zal wel te maken hebben met haar aparte stijl. “Ik schilder geen portretten maar ‘typetjes’. Ik krijg fijne reacties op de gezichtjes die in de zaak hangen wanneer mensen hun afhaalgerechten ophalen. Door opnieuw te schilderen voel ik dat mijn leven weer in balans is. Ik voel me nu stukken beter in mijn vel en zie het nieuwe jaar positief tegemoet!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
