Keramiek en poëzie in de kijker tijdens expo in Geluveld: “We vertellen altijd een verhaal”

Onder de naam ‘Vleugels helpen dansen’ is er in het weekend van zaterdag 7 en zondag 8 oktober in de Sint-Margarethakerk van Geluveld een unieke tentoonstelling. Nathalie Wullepit en Liselotte Denys zijn de bezielers van het project.

Beide dames leerden elkaar kennen in de Shazzy Band, een nieuw vrouwenkoor in Geluveld. “De naam van ons project is trouwens een mooie samensmelting van ons verhaal en de thema’s waar we mee bezig zijn: de vleugels zijn de leidraad in mijn keramiek en het dansen verwijst naar de balans waar mensen naar op zoek zijn, iets wat in de poëzie van Liselotte sterk naar voren komt”, aldus Nathalie.

Ze is 44 jaar en veearts. “Mijn overleden echtgenoot en zijn vader maakten beide beelden in keramiek. Zo ben ik ook begonnen, want vooraf schilderde ik. In 2019 hebben mijn man en ik meermaals tentoongesteld, beiden met keramiek. Daarna was er corona en de ziekte van Toby. Na zijn overlijden werkte beelden maken voor mij therapeutisch, als een manier om dicht bij hem te zijn. Net zoals de verzorging van onze dieren, samen met de kinderen”, gaat Nathalie verder.

“Gek hoe haar gedichten telkens passen bij mijn beelden, en omgekeerd” – Nathalie Wullepit

Het thema in haar werk is in de loop van de jaren geëvolueerd. “Mythische figuren blijven terugkomen en ook de koe is vaak niet ver weg, dat zal dan beroepsmisvorming zijn”, lacht Nathalie. “De zwart-wittekening van de Holsteinkoe komt vaak terug, maar mijn achtergrond in het schilderen laat zich ook blijken in de kleurrijkere beelden. De recentste beelden zijn vaak een vrouwfiguur die uit een boom lijkt te komen, geïnspireerd door driades of bosnimfen. Het rare is dat ik eigenlijk nooit meer ging tentoonstellen. Dat kon ik niet alleen, dacht ik. Geen enkel beeld is gemaakt met oog op een tentoonstelling en dat maakt het extra spannend.”

Naast keramiek is er ook ruimte voor poëzie. “Liselottes gedichten vind ik heel to the point, ze bezit de kunst om exact het juiste woord te vinden voor wat ze wil zeggen. Het is vooral gek hoe haar gedichten telkens passen bij een beeld van mij en omgekeerd. Enkele gedichten schreef ze speciaal bij een beeld van mij. Het is heel leuk om haar kijk op een beeld te ervaren, wat niet noodzakelijk hetzelfde is als wat ik voelde tijdens het maken.”

Poëzie

Liselotte Denys (32) is leerkracht Nederlands aan het Lodewijk Makeblijde College in Poperinge. “Ik heb altijd graag geschreven, ook in mijn opleiding vertaler-tolk was helder en attractief schrijven een belangrijk onderdeel. Toch heb ik er na mijn opleiding weinig of niets mee gedaan, behalve wat schrijven voor mezelf. Pas toen ik de overstap van de privésector naar het onderwijs deed, kwam het terug. Heel vaak is de leidraad het evenwicht waar mensen in hun leven naar op zoek zijn en een oproep naar eenvoud. Soms schrijf ik ook naar aanleiding van een belangrijke dag in het jaar, zoals Kerstmis of Moederdag, waarin ik mijn visie in verschillende stijlfiguren probeer te uiten. Ik schrijf soms maandenlang niet, omdat het juiste moment zich niet heeft aangeboden. Een gedicht vertrekt vanuit een gevoel en tijd die je op dat moment uit je leven kunt stelen. Ik bedoel maar: een mens heeft altijd zoveel moetens en door werk en gezin vergeet je soms dat je eigenlijk niet hoeft mee te doen met de gejaagdheid van het leven.”

Liselotte heeft ook enkele gedichten gemaakt op basis van de werken van Nathalie. “Wat ik bewonder in haar werk? Ze heeft een heel emotionele insteek in haar beelden, een soort van handtekening dat haar werk kenmerkt. Dat vind ik heel mooi. Ze maakt niet zomaar iets, ze vertelt altijd een verhaal, dat ze heel intens heeft beleefd de voorbije jaren.”