Jonas en Dodi stellen tentoon in Kortrijk: “We geloven in de helende kracht van kunst”

Nog tot en met eind november stellen Jonas Vansteenkiste en Dodi Espinosa hun kunstwerken ten toon in PAND OOX aan de Blekerstraat 1 in Kortrijk. “We hebben kunst nodig om niet ten onder te gaan aan de Waarheid”, zeggen ze met een uitspraak van Friedrich Nietzsche. De tentoonstelling loopt onder de noemer Amor Fati, Omarm het lot.

Jonas is een wereldburger die, stevig met zijn voeten in de Vlaamse klei geworteld, reflecteert vanuit een Europese blik. “Ik neem de Europese cultuur, geschiedenis en actualiteit als een bron van inspiratie. Ik maak sculpturen en installaties die nog het best gedefinieerd kunnen worden als ‘mentale ruimtes’, plekken die ik vanuit een zeer persoonlijke ervaring of herinnering reconstrueert en die vervolgens ombouw tot een omgeving waarin de toeschouwer zich vrij kan bewegen en zich die eigen kan maken”, aldus Jonas.

Inspiratie

Dodi werkt vanuit een heel ander referentiekader. Deze wereldburger groeide op in Mexico, bracht een groot deel van zijn jeugd door in een streng katholieke context in Spanje om vervolgens naar België te verhuizen. “Artefacten uit de precolumbiaanse culturen van Mexico – Maya, Azteken – vormen voor mij vaak een bron van inspiratie, vermengd, vertroebeld en uitgedaagd door elementen uit de katholieke Europese cultuur én de sociale en politieke kwesties van vandaag”, duidt Dodi.

Universeel karakter

Jonas en Dodi leerden elkaar kennen tijdens een studiereis naar Kopenhagen enkele jaren geleden. “Er was meteen een klik, een klik tussen mens én kunstenaar”, zegt Jonas. Door de tentoonstelling wandelen maakt gaandeweg duidelijk hoe verschillend deze twee kunstenaars zijn, maar ook hoe sterk hun beide oeuvres op elkaar inspelen, elkaar ondersteunen en versterken. “Voor mij is kunst creëren een manier om de confrontatie aan te gaan met de wereld”, zegt Jonas.

Voor Dodi is kunst maken iets waardoor je in een veilige cocon kunt kruipen. “Waarbij je Alice in Wonderland-gewijs ontsnapt aan de realiteit zonder daar helemaal van los te komen.” Toch wordt de toeschouwer hier getrakteerd op een ensemble van kunstwerken die een evenwicht bewaren tussen zwaarte en lichtheid, wanhoop en extase. “Allebei geloven we sterk in de transformerende en ‘helende’ kracht van kunst. We overstijgen beiden onze individuele motieven en drijfveren om een kunstwerk te maken, om zo tot beelden te komen met een universeel karakter.”