Met de prijs voor beste Ieperse inzending is Andy Vanstechelman (48) een van de laureaten van de tiende editie van de Nationale Prijs voor Schilderkunst – Louise Dehem. Nog tot 8 november kun je enkele van zijn intrigerende werken bezichtigen in het Perron. ” Ik wil een verhaal vertellen met de mogelijkheden die ik heb”, vertelt Andy.
Voor Andy kwam de selectie als een verrassing, ook omdat hij nog maar zes jaar schildert. “Ik heb veel kunstenaars leren kennen via de platenhoezen die ze maakten voor bekende artiesten”, vertelt Andy. “Twaalf jaar geleden zette ik mijn eerste stappen in de Academie. Eerst volgde ik beeldhouwen, pas zes jaar geleden schakelde ik over op schilderen. Dat lag me meteen veel beter.”
Portretten
Sindsdien heeft de schildersmicrobe hem stevig in de greep. “Ik denk dat ik thuis bijna duizend doeken heb staan of hangen. Ik ben een beetje verslaafd aan schilderen “, geeft Andy, die ook zijn vriendin Nele Moerman leerde kennen in de Academie, toe. “Vooral portretten maak ik graag, zowel van vrienden en familie als van bekende mensen of mensen die overleden zijn.”
Andy laat zich echter niet in een hokje stoppen. “Ik ben niet bezig met stijl. Ik wil een verhaal vertellen met de mogelijkheden die ik heb. Ik ben technisch niet de beste schilder, maar eerder een kladderaar. Ik heb al geprobeerd om dingen zuiver te krijgen maar dat kan ik niet. Eigenlijk heb ik daar het geduld niet voor.”
Tweejarig project
Als een van de laureaten van de Prijs Louise Dehem wordt zijn werk nog tot 8 november tentoongesteld in Het Perron. “Ik vind het een mooie eer, maar ik schilder niet om dingen te winnen”, vertelt Andy, die werkt als begeleider voor Beschut Wonen De Overweg. “Het leukste vond ik dat de mensen met wie ik werk – mensen met een psychische kwetsbaarheid – het gezien hebben. Iemand van de cliënten heeft zelfs de prijsuitreiking bijgewoond. Momenteel ben ik bezig met een tweejarig project in de Academie waarbij ik portretten schilder van mensen met een psychische kwetsbaarheid.” (TOGH)
