Fotografe Emily Van Den Broucke opent op woensdag 5 oktober haar tentoonstelling ‘Ik ben Sam’ in Jonkhove. Sam uit Brugge stond model voor de foto’s. “Als hart onder de riem voor al die vrouwen die me voorgingen in dit borstverhaal, maar ook – en vooral – voor al diegenen die nog zullen volgen, ontboezem ik mijn ontboezemde boezem.”
Emily Van Den Broucke van Fotodesign Emily in Loppem organiseert samen met de gemeente Zedelgem, Think Pink en het Lokaal GezondheidsOverleg (Logo) de tentoonstelling Ik ben Sam in het dienstencentrum Jonkhove in Aartrijke. “Op woensdag 5 oktober om 19.30 uur wordt de expo officieel geopend. Om 20 uur start een voorstelling rond preventie van borstkanker, gevolgd door de getuigenis van Sam. Deze dame uit Brugge stond model voor de foto’s van de tentoonstelling. Afsluiten kan in het praatcafé”, begint Emily met een uitnodiging.
De tentoonstelling loopt van 6 oktober tot en met 4 november en is vrij te bezichtigen tijdens de openingsuren. “Tien jaar geleden kreeg Sandra de harde diagnose van borstkanker, waarop ze een dubbele amputatie, chemotherapie en een lange fysieke, psychische en emotionele revalidatie onderging. Vandaag de dag voelt ze zich sterker dan ooit. Sandra is herboren als Sam. Deze tegenslag boog ze om in iets positief”, vervolgt de fotografe.
Het dagboek van Sam ligt ook op de tentoonstelling. Wie dat wenst, kan het lezen. “Het is heel mooi en aangrijpend geschreven. Bij elk van de elf foto’s brengen we een dagboekfragment. Op die manier leer je ook een beetje de mens Sam kennen achter de beelden die je te zien krijgt.”
Lotgenotes
Door haar verhaal met woord en beeld te delen, wil Sam een hart onder de riem steken. “Voor al die vrouwen die me voorgingen in dit borstverhaal, maar ook – en vooral – voor al diegenen die nog zullen volgen, ontboezem ik mijn ontboezemde boezem en zeg ik met het hoofd hoog opgeheven: dit andere lijf mag ook nog gezien worden! Laat het dan niet (meer) als zinnenprikkelend beeld zijn, dan misschien toch als beeldende vertaling van een ziekte die meer en meer verminkend om zich heen grijpt, maar toch o zo onverbiddelijk bij het leven hoort. Ik hoor nog altijd bij het leven”, besluit Sam.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
