Wie deze of volgende maand een bezoekje brengt aan The Guards Chapel in Londen, kan daar foto’s bewonderen van Zonnebekenaar Eric Compernolle. De West-Vlaamse huisfotograaf van Memorial Museum Passchendaele 1917 en Talbot House heeft met zijn indringende beelden van WO I-herdenkingen indruk gemaakt tot ver buiten onze grenzen. “Veel ga ik er niet over zeggen, mijn beelden spreken voor zich.”
Eric, die in Zonnebeke woont, neemt op zowat elke WO I-plechtigheid in de Westhoek, maar ook daarbuiten, heel wat foto’s. Hij is huisfotograaf van Memorial Museum Passchendaele 1917 in Zonnebeke én van Talbot House in Poperinge. De fotograaf voelt zich op zijn best op militaire plechtigheden, vooral rond het herdenken van de Eerste Wereldoorlog. In Talbot House in Poperinge loopt momenteel de overzichtstentoonstelling ‘Refusing to Forget’, waar het werk van Eric mooi wordt getoond.
Nog tot eind november
De werk Eric bleef ondertussen niet onopgemerkt, zelfs niet in Engeland. Echt verbazingwekkend is dat niet, want de fotograaf mag ondertussen heel wat Britten en andere mensen uit de Gemenebestlanden tot zijn kennissenkring rekenen. Gp Capt John Dickson, de Britse militaire attaché in België, is inmiddels een persoonlijke vriend geworden.
“Nog tot eind november zijn er foto’s van Eric te zien in The Guards Chapel in Londen”, vertelt Simon Louagie van Talbot House. “Het gaat om een selectie van beelden die, net als in Poperinge, onder de naam ‘Refusing to Forget’ worden getoond. De foto’s tonen dat we in Vlaanderen het herdenken van de oorlog niet verwaarlozen.”
Blijf op de hoogte
Het blijft echter niet bij die ene expo: de foto’s gaan nog naar enkele scholen in Engeland en naar Flanders House, het Belgische ambassadegebouw waar Vlaamse overheidsdiensten in Londen gevestigd zijn. Daar krijgen enkele beelden wellicht een permanent plekje. “Er zijn gesprekken met Australië bezig om ook daar foto’s van Eric te tonen. We proberen ook in Nieuw-Zeeland”, aldus Simon Louagie.
“Mensen als John Dickson openen veel deuren voor mij en door hen kom ik op plaatsen waar ik anders nooit zou komen. Ik ben hen, maar ook Simon Louagie van Talbot House en Debbie Manhaeve van MMP, heel dankbaar voor de kansen die ik kreeg. Mijn grote voordeel is dat ik onafhankelijk ben, ik ben niet verbonden aan een museum of een organisatie.”
Beelden spreken voor zich
En hoewel het werk van Eric overal wordt geprezen, blijft hij bescheiden. “Ik ga me nooit op de eerste rij plaatsen. Ik ben niet de man van de grote woorden, mijn beelden spreken voor zich”, zegt hij. “Maar dat ik trots ben dat mijn werk ook het kanaal oversteekt, zal ik uiteraard niet ontkennen.”
