Beeld ‘Moeder’ van Femmy Otten onthuld in Oostende

Curator Els Wuyts en schepen Bart Plasschaert onthullen het beeld ‘Moeder’ van Femmy Otten. Ze verwachten dat de controverse over de piemels op het beeld (uiterst links is er eentje te zien) snel zal wegebben. © EFO
Edwin Fontaine
Edwin Fontaine Medewerker KW

Het permanente beeld van Beaufort24 in Oostende kreeg een definitieve plaats. Curator Els Wuyts en schepen Bart Plasschaert (CD&V) zijn zich bewust van de controverse rond de piemels in het beeld, maar verwachten dat dit snel wegebt. Er zitten meerdere mooie symbolieken in het beeld, dat het stadsbestuur oorspronkelijk op de plaats van Dikke Mathille zou leggen.

“Het kunstwerk Moeder van Femmy Otten is geïnspireerd op haarzelf. Tijdens haar zwangerschap maakte ze een houten beeldje. Dit is een grote versie daarvan in Carrara marmer”, zegt curator Els Wuyts van Beaufort 24. Wuyts koos bewust voor de Nederlandse kunstenares: “Haar werk is persoonlijk en fysiek, haar beeldtaal is klassiek. Je ziet hier de Griekse oudheid en de renaissance. Oostende is ook een stad vol lagen van kunstgeschiedenis, met wat deining waar een kunstenaar zijn sporen moet verdienen voor er erkenning komt.” Femmy Otten was niet aanwezig bij de inhuldiging wegens ziekte, opgelopen toen ze in de gietende regen vorige week de plaatsing bijwoonde.

Waterpartij

“Het was belangrijk dat het beeld in het centrum een plaats kreeg. De Kusttram is vlakbij en dus wordt het werk heel bereikbaar. In deze waterpartij is er een mooie link met de onderwaterbevallingen”, zegt de curator. Het stadsbestuur wou Moeder aanvankelijk op de plaats leggen van Dikke Mathille. Toen er veel protest kwam, werd dat plan opgeborgen. Bij Beaufort 24 ontkent men dat dit het aanvankelijke plan was. “Al snel bleek dat de verknochtheid van de Oostendenaars groot is en dat Mathille daar nu hoort en best blijft. Het is niet aan Beaufort om daar tussen te fietsen”, zegt Els Wuyts. Volgens Beaufort 24 waren ook het park aan de Elisabethlaan, de duinen en de sokkel van het Kursaal mogelijkheden.

Kijken naar elkaar

De kostprijs van Moeder is 210.000 euro, stad en Westtoer betalen elk 90.000 euro en er is een 30.000 euro subsidie van het Mondriaanfonds. Sommigen noemen Moeder al ‘Dikke Mathille 2.0’ Over die vergelijking zegt Els Wuyts:” Beide beelden kijken naar elkaar. De geschiedenis kan zo verder lopen en dat vind ik heel mooi. Als er geen volk is kunnen ze knipogen naar elkaar. Het is ook wel leuk dat La Mer (of De Zee, zoals Dikke Mathille officieel heet) en Moeder, in het Frans La Mère, nu vlakbij elkaar liggen.”

Geslachtsdelen

Kunstenares Femmy Otten was er zelf bij toen haar werk ‘Moeder’ vorige vrijdag in de regen geplaatst werd, met als gevolg dat ze ziek werd en niet naar de onthulling kon komen.
Kunstenares Femmy Otten was er zelf bij toen haar werk ‘Moeder’ vorige vrijdag in de regen geplaatst werd, met als gevolg dat ze ziek werd en niet naar de onthulling kon komen. © EFO

Over de niet gepolierde kop op de voeten van Moeder is heel wat te doen: de aanwezigheid van mannelijke geslachtsdelen wordt becommentarieerd. “Femmy wilde, in het kader van genderfluïditeit, verschillende lichaamsdelen met elkaar vermengen. De zwangerschap is voorbehouden aan de vrouw. De mannelijke elementen zijn ook belangrijk. De onafgewerkte klomp toont de warboel aan lichaamsdelen, het fysieke en erotische ook. De figuur moet balanceren met de klomp.” Wuyts weet dat het voor controverse zorgt: “We brengen hier geen Grieks beeld, maar een hedendaags werk. Femmy Otten haalt ons met verve uit de comfortzone.”

Stad is tevreden

Het beeld werd de voorbije dagen al vaak gefotografeerd en is onderwerp van dialoog. Tegen de achtergrond van het Kursaal wordt het een blijvend eyecatcher. “Het beeld is aangekocht en blijft hier liggen”, verzekert ook Cultuurschepen Bart Plasschaert. Hij is lovend: “Ik ben nu negen jaar schepen van Cultuur en heb geleerd dat een beeld je pakt of niet. En Moeder van Femmy Otten pakt me. Tegenwoordig worden veel beelden gemaakt in polyester. Femmy Otten koos voor marmer waar ze negen maanden aan werkte.”

Over de piemels maakt de Cultuurschepen zich niet druk: “Je ziet ook oren, neuzen en monden. Het onafgewerkt blok doet mensen nadenken. Waarom draagt ze het? Is ze ontevreden over de geboorte? Of is ze depressief? En ja, er zijn ook geslachtdelen te zien. De Oostendenaar mag er een bijnaam aan geven. Ik vind het vooral een krachtig beeld, in dialoog met Dikke Mathille. Grard was een mannelijke kunstenaar die de vrouw afbeeldde in haar schoonheid en erotische kracht. Terwijl Moeder geen erotisch beeld is, gemaakt door een vrouwelijke kunstenaar. Ik denk dat beide beelden nadenken en kijken naar elkaars lichaam.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier