Jonge Moorselenaar Mattijs Deraedt maakt opmerkelijk poëziedebuut

© SLW
Stefaan Lernout

Al op jonge leeftijd besloot Mattijs Deraedt dat hij later zou schrijven. Kortverhalen, theatermonologen, gedichten. De jonge Moorselenaar doorliep het proces van jongen tot man, een proces dat hem zou inspireren tot zijn eerste volwaardige poëziebundel die het gegeven ‘mannelijkheid’ in een resem gedichten onder de loep neemt. Het gedicht ‘Moorsele’ is de opener.

“Ik heb altijd al veel fantasie gehad en schreef graag verhaaltjes”, herinnert Mattijs Deraedt (27) zich. Dat hebben al wel meer jongeren natuurlijk, maar slechts weinigen publiceren een boek voor hun dertigste. Laat staan een dichtbundel. “Toen ik als 19-jarige met een gedicht de Georges Leroyprijs won in Waregem was dat een stimulans. Daar kreeg ik voor het eerst het gevoel: ‘hier heb ik wel talent voor’.”

Inspiratie op de tram

Er volgden nog heel wat deelnames aan wedstrijden. Tweemaal won hij Kunstbende in Kortrijk, in de categorie ‘Tekst’. Zijn derde plaats in 2017 bij Write Now!, dé schrijfwedstrijd in het Nederlands taalgebied met jaarlijks zowat duizend inzendingen, zorgde voor heel wat weerklank in de schrijverswereld.

BIO

Privé

Mattijs Deraedt (27) groeide op in de Warandestraat Moorsele, samen met broers Thomas en Hannes. Sinds twee jaar wonen hij en zijn partner Veerle in Brussel.

Opleiding

Na de lagere school op de Wijnberg in Wevelgem volgde hij Latijn-Grieks in het Guldensporencollege. Het verlangen om schrijver te worden loodste hem naar het RITCS Brussel waar hij de opleiding schrijven voltooide.

Loopbaan

Mattijs werkt bij de Vlaamse overheid, in het departement Cultuur en Media. Daarnaast is hij poëzieredacteur bij het literaire tijdschrift Kluger Hans.

Vrije tijd

Schrijven, heel vaak gedichten. En muziek. Hij is zanger en tekstschrijver bij WLAZLO, een Brussselse indierockgroep. Eerder zong en speelde hij gitaar bij Gentle VEX, in 2015 te zien op Klein Tokyo en een jaar eerder in Wervik tijdens Rock op het Plein.

Ondertussen bleef Mattijs gedichten schrijven. Sommige poëten krijgen pas inspiratie diep in de nacht of onder invloed van geestverrijkende middelen. Niet zo bij de naar Brussel uitgeweken Moorselenaar. “Ik krijg inspiratie voor een gedicht in de tram of op de trein, eigenlijk kan je poëzie overal schrijven. Je moet dan wel altijd iets bijhebben om te noteren.” (lacht) “Hoewel, het is me al gebeurd dat ik mijn ideeën snel op de GSM vastleg.”

Tussen mei 2017 en december 2019 schreef hij de gedichten voor zijn poëziedebuut De schaduw van wat zo graag in de zon was blijven staan. Natuurlijk is het de droom van iedere schrijver om te publiceren, die kans kreeg hij van het Poëziecentrum. Eerder publiceerde hij al in hun magazine, de Poëziekrant.

Ingebakken mannelijkheid

Het thema van de bundel is mannelijkheid. “Mannelijkheid zit in de maatschappij verweven, kijk maar hoe sommige wereldleiders als stoere macho’s hun burgers toespreken”, zegt Mattijs. “Een vrouw zal je dat niet zien doen, die zal sneller durven toe te geven dat ze iets simpelweg niet weet. En toch is mannelijkheid min of meer aangeleerd gedrag, een jongen leert zich mannelijkheid aan te meten. In de bundel kijk ik naar mezelf en naar de wereld rond mij, hoe groeide ik van jongen op tot man? Het is geen eerbetoon aan de man of vrouw geworden, het zit ingebakken dat mannen zich niet kwetsbaar mogen opstellen. Vandaag is de man echter niet meer wat hij geweest is. Recent zie je dat daar verandering in komt.”

In het gedicht ‘Wat je moet weten voor je beslist om een man te zijn’ beschrijft hij hoe jongens worden geleerd man te worden.

Een man zijn betekent je niet als vlinder

laten schminken maar als schedel

Een man zijn betekent je benen niet kruisen op de trein

maar tongzoenen met het hiphopmeisje

dat op je schoot komt zitten

In de gedichten steekt heel wat herkenbaarheid, er komen ook een aantal plaatsnamen voorbij. Brussel, Bavikhove en dus ook Moorsele.


MOORSELE

Boven dit vlakke land hangen

parachutisten als ogen in de lucht.

Het is hier dat ik mijn broers

vertelde dat in de kooien bij de fabriek

graswolven wonen: slanke roofdieren

die ‘s nachts op hun buik

door het veld sluipen en naar verlichte ramen staren.

Het is hier dat mijn broers

ontdekten dat niet alles

wat ik vertel de waarheid is.

Dichtbundel De schaduw van wat zo graag in de zon was blijven staan is te koop online en in iedere boekhandel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Expertise