Jeffrey Jefferson komt thuis met Ertebrekers op Labadoux in Ingelmunster

Dit weekend zal Labadoux opnieuw duizenden festivalgangers naar de boorden van het kanaal Roeselare-Leie lokken, maar ook de artiesten zélf kijken reikhalzend uit naar de 31ste editie van de muzikale hoogmis. Niet in het minst oud-Ingelmunsternaar Jeffrey Jefferson Bearelle. Hij wil met zijn Ertebrekers de tent in vuur en vlam zetten.

Arsenal, Absynthe Minded, Scala, K’s Choice… Het lijstje toppers op Labadoux Festival lijkt schier eindeloos. Maar bij veel mensen staat de passage van Ertebrekers voor de tweede keer in drie jaar te gast met rood omcirkeld. En daar is een stevige reden voor. Naast uithangbord Flip Kowlier, drummer Peter Lesage maakt ook voormalig Ingelmunsternaar Jeffrey ‘Jefferson’ Bearelle (33) deel uit van het trio dat sinds 2016 de meest zwoele beats over Vlaanderen laat weergalmen.

“Op het podium van Labadoux mogen staan, het blijft iets speciaals”, glundert Jeffrey, die ondertussen in het Gentse woont. De liefde voor muziek deed hij echter in zijn hometown op. “In mijn vaders schilderatelier ontdekte ik zijn platencollectie. En ook de verzameling cd’s van mijn oudere broer kende geen geheimen voor mij. Ik was een jaar of twaalf toen ik Emergency on planet earth van Jamiroquai ontdekte. Ik was meteen verkocht, maar dat ik twintig jaar later zelf de kost als muzikant zou verdienen, dat had ik toen nog niet durven dromen”, glimlacht hij. Uiteindelijk zette Jeffrey zijn eerste stapjes in die richting bij een vriend in Kachtem. “Die had een eigen studio en daar heb ik úren gesleten. Ik heb geen halve les notenleer achter de rug, maar leerde mezelf wel keyboard spelen. Op het gevoel, zo ga ik nog altijd te werk.”

De weg richting muzikaal succes verliep niet zonder hobbels. “Leven van mijn muziek was altijd een doel, maar ik heb er hard voor moeten knokken. Ik heb de voorbije jaren gewerkt als dansleraar en fitnessinstructeur en was zelfs even opvoeder, maar muziek bleef altijd in het achterhoofd steken. Ik heb, voor ik bij de Ertebrekers terechtkwam, bij zeven bands gespeeld. Bij Jefferson ‘n Chillow, een project dat ik in 2014 opstartte, begon het pas écht goed te lopen. We brachten ons eerste album uit, konden optreden op Polé Polé tijdens de Gentse Feesten… Zo kwam ik ook in contact met Flip Kowlier. Hij kon mijn werk best smaken en raadde me aan om over te schakelen op het West-Vlaams. ‘In je moedertaal klink je altijd het best’, zei hij. Ik heb even getwijfeld, maar ik ben doodcontent dat ik Flips advies gevolgd heb. Hij speelt een niet te onderschatten rol in mijn muzikale carrière.”

Drukke zomer

Toen de West-Vlaamse bard Jeffrey voorstelde om de Ertebrekers in het leven te roepen, aarzelde de Ingelmunsternaar geen seconde. “Het was een sprong in het ondiepe, maar ik moest die kans gewoon grijpen. West-Vlaamse soul was iets compleet nieuws en het was koffiedik kijken of het concept wel zou aanslaan, maar ons eerste album Otel sloeg in als een bom. Sindsdien is de trein niet meer gestopt.”

Dankzij de Ertebrekers kon Jeffrey ook zijn droom waarmaken: leven van de muziek. “Ik ben enorm dankbaar voor wat ik nu mag meemaken. Ik timmer al vijftien jaar aan de weg. Soms verloor ik de moed, maar ik heb nooit opgegeven. Achteraf bekeken was het alle inspanningen meer dan waard. Op ons tweede album Crème ben ik trouwens zeer trots. De kritieken zijn goed en op technisch vlak steekt het bijzonder sterk in elkaar. De Ertebrekers zijn volwassen geworden.”

Hoe wilder het publiek, hoe liever ik het heb. Dan ben ik op mijn best

Er wacht Jeffrey en de andere Ertebrekers een drukke festivalzomer. Die trappen ze af op erg vertrouwd terrein: het festivalterrein van Ingelmunster, op een boogscheut van Jeffreys ouderlijke woonst. “Hier optreden blijft toch iets aparts, moet ik toegeven. Ik heb nu al wat kriebels in de buik. In 2017, toen we hier een eerste keer stonden, was ik écht nerveus. De tent stond vol vrienden, familie en oude bekenden… Nu zal ik wat meer kunnen genieten. Fantastisch trouwens dat Labadoux ons opnieuw geboekt heeft. Dat zorgt voor bevestiging. Het is zoals bij iemand uitgenodigd worden om iets te eten. Wanneer je na die eerste keer opnieuw gevraagd wordt, weet je dat je het goed gedaan hebt”, lacht Jeffrey.

Soloproject?

Jeffrey zakt dit weekend met slechts één doel naar Ingelmunster af, zegt hij. “Zaterdagavond zetten we de tent in vuur en vlam. Het moet één langgerekt feestje worden. En hoe wilder het publiek, hoe liever ik het heb. Dan ben ik op mijn best.”

Daags voordien wil hij zeker het optreden van zijn kompaan Dries Van Haute meepikken. “Een fantastische artiest. Hij verdient het om meer aandacht te krijgen. Voor de Ertebrekers verzorgt hij regelmatig ons voorprogramma en neem het van mij aan: hij is écht goed. We willen hem een duwtje in de rug geven.” De komende twee jaar focust Jeffrey zich op de Ertebrekers, maar stiekem droomt hij ook van een eigen soloalbum. “Wie weet komt het er ooit van, maar ik wil stap voor stap zetten. In elk geval wil ik professioneel muzikant blijven. Optreden en muziek maken, dat is eten en drinken voor mij.”

Jeffrey mag dan wel in Gent wonen, zijn hart blijft ook voor Ingelmunster kloppen. “Ik heb niks dan goeie herinneringen aan die plek. Op hete zomerdagen van de Lysbrug het water in springen, ravotten bij de speelpleinwerking van Don Bosco… Gouden tijden. Ik ga ook nog wekelijks op bezoek bij mijn ouders en jog vaak langs het kanaal. Of ik er ooit terugkeer? Dat is nog een open vraag. Laat ons beginnen met dit weekend Ingelmunster weer helemaal in mijn armen te sluiten.”