Na een digitale editie door corona mag de IJzerbedevaart opnieuw fysiek plaatsvinden in de schaduw van de IJzertoren. Tijdens de 94ste editie staat identiteit centraal. “We vertrekken vanuit het verhaal van IJzersymbool Lode De Boninge, en hoe hij worstelde met zijn identiteit”, aldus Peter Verplancke, conservator van het Museum aan de IJzer.
De IJzerbedevaart is een jaarlijkse bijeenkomst in Diksmuide (Kaaskerke) ter nagedachtenis van de gesneuvelde Vlaamse soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. Hiermee herdenken de Vlaams-nationalisten de boodschap van de Frontbeweging “Vrede, Vrijheid en Verdraagzaamheid”.
Tumultueuze editie
De IJzerbedevaart verloor echter veel van haar pluimen na de tumultueuze editie van 1996, toen het Vlaams Blok het podium bestormde uit protest tegen de linkse koers van het IJzerbedevaartcomité. De rechtervleugel van de organisatie stampte de IJzerwake aan het standbeeld van de gebroeders Van Raemdonck in Steenstrate uit de grond, de IJzerbedevaart bleef aan de IJzertoren.
Dit jaar is het thema worstelen met identiteit. “Wij vertrekken vanuit het verhaal van IJzersymbool Lode De Boninge, en hoe hij worstelde met zijn identiteit”, zegt Peter Verplancke, conservator van het Museum aan de IJzer.
Vlaamse verzuchtingen
“Als witte pater in opleiding was De Boninge pacifist, maar hij bevond zich te midden van het oorlogsgeweld. Daarnaast was hij Franstalig opgevoed, maar had hij alle begrip voor de Vlaamse verzuchtingen. We bekijken hoe zijn verhaal doorheen de tijd verteld werd, hoe hij van gesneuvelde brancardier uitgroeide tot een symbool voor de Vlaamse zaak. Maar we stellen ons ook de vraag door welke ogen men vandaag naar hem zou kijken.”
De IJzerbedevaart wordt traditioneel afgesloten met een ingetogen herdenking aan de crypte.
(BELGA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
