Helena Pinket leert Ieperlingen schilderen: “Doorheen de jaren ben ik opengebloeid”

Als vakleerkracht schilderkunst aan de Academie in Helena Pinket dé vrouw die de Ieperlingen leert schilderen. Recent haalde ze haar schildersezel en penselen van zolder om zelf ook weer te schilderen, wat al resulteerde in een tentoonstelling vorig weekend. “Ik heb weer meer tijd om zelf te schilderen”, vertelt ze onder de Menenpoort, waar ze terugdenkt aan haar grootvader die meevocht in WO I.

Helena Pinket (43) is de dochter van Trees Le Roy, die bekend is als kunstenares in de regio. “Ik heb kunst dan ook met de paplepel meegekregen”, vertelt Helena. “Vroeger was het Provinciaal Museum voor Moderne Kunsten in Ieper nu in Oostende – en mijn moeder ging toen al met mij in de kinderwagen naar het museum om naar de schilderijen te kijken.”

Je maakt zelf ook schilderijen?

“Het heeft een tijdje stil gelegen door een samenloop van omstandigheden. Als je een voltijdse job hebt en moeder bent van twee kinderen is het heel moeilijk om daarvoor tijd te vinden. Op zich vond ik dat niet erg. Ik heb altijd een creatieve job gehad en ook met de kinderen kon ik mij creatief uitleven. Maar nu ze in het middelbaar zitten heb ik weer wat meer tijd voor mezelf en ben ik weer beginnen schilderen. Afgelopen weekend is mijn eerste tentoonstelling in 20 jaar geopend in Geluveld.”

Hebben jullie in de Academie dit jaar veel inschrijvingen voor schilderkunst?

“We hadden een kleine dip door de coronapandemie. Vorig jaar hadden we een pak minder inschrijvingen omdat de mensen niet wisten of ze les zouden krijgen. Wij hebben wel les blijven geven maar in een beperkte bezetting. We konden maar aan vier leerlingen tegelijk les geven, waardoor men slechts om de veertien dagen les kon krijgen. Nu is dat zich opnieuw aan het herstellen. We zitten nog niet aan de vijftig leerlingen van vroeger, maar toch al aan 35.”

Wie zijn de mensen die zich daarvoor inschrijven?

“Dat is heel gevarieerd. Mijn jongste leerling is 18 jaar, mijn oudste 82. Het is een gezonde mix van alle lagen van de maatschappij, van de laaggeschoolde arbeider tot de hooggeschoolde arts. Dat vind ik wel heel interessant. Men schrijft zich in omwille van verschillende redenen. Vaak hoor ik dat ze al heel hun leven willen leren schilderen, maar nooit de kans kregen. Zo kunnen ze toch hun droom verwezenlijken. Ook zelfexpressie en het sociaal contact zijn belangrijke drijfveren.”

Wat betekent de Menenpoort voor jou?

“Ik ben een rasechte Ieperling en heb als kind heel veel met mijn vader naar de Last Post gekomen. We groeiden op in de Maloulaan en als de wind goed zat konden we de Last Post horen vanuit de tuin. Dat is wel iets dat je sowieso meedraagt. Mijn grootvader Jerome Pinket heeft ook meegevochten in de Eerste Wereldoorlog. Hij was geboren in 1891 en groeide op in Passendale, vlakbij het huidige Tyne Cot. Bij de Slag bij Merkem in maart 1918 werd hij opgepakt door de Duitsers en heeft hij zes maanden in een krijgsgevangenenkamp in Duitsland gezeten, waar hij nipt aan de dood ontsnapte. Later zou hij een van de eerste supermarkten in Ieper oprichten, de Grand Bazaar in de Diksmuidestraat.”

Heb je behalve schilderen nog andere hobby’s?

“Muziek heeft mij ook altijd enorm gefascineerd. Negen jaar geleden ben ik begonnen met de diatonische accordeon te leren spelen in de folkafdeling. Dat is een genre waarin ik me enorm kan uitleven, waarbij geen stress bij te pas komt. Gewoon met een hele bende vrienden op café volksmuziek spelen. Jammer genoeg kon dat niet tijdens corona, maar binnenkort pikken we draad weer op. Voor corona gingen we altijd naar de 12 Apostels maar vanaf volgende maand zal dat in het ‘t Groenhuis zijn in de Meenseweg, elke laatste vrijdag van de maand. Iedereen die zin heeft om mee te spelen of te luisteren is welkom.”

Heb je nog grote dromen? Beroemd worden met je schilderkunst bijvoorbeeld?

“Ik heb het niet zo voor roem. Rilke heeft ooit gezegd: roem is een vergissing rond de naam. Ik vind dat hij daar gelijk in heeft. Die galerijwereld en de verkoop is ook absoluut mijn ding niet. Voor mij is het ideaal als ik op de een of andere manier met mijn kunst kan bijdragen aan de gemeenschap, als ik iets kan betekenen voor mensen, al zijn het er maar twee.”